Αριστερά, κέντημα σε χειροποίητο ύφασμα του 19ου αιώνα, του Κων. Λαδιανού (ευγενική παραχώρηση της γκαλερί CAN) και, δεξιά, η εγκατάσταση από αγκάθια της Μαρίας Μπουρίκα.
Εικαστικοί «εισέβαλαν» στα κελιά της Μονής Ουρσουλινών στα Λουτρά Τήνου
Έβλεπες την κινητικότητα, αλλά οι μοναδικοί ήχοι που άκουγες ήταν οι αφηγήσεις των τριών ξεναγών και οι δοκιμές από τις βιντεο-εγκαταστάσεις. Καλλιτέχνες ολοκλήρωναν τα έργα τους μέσα σε ένα βαθιά συγκινητικό τοπόσημο πρώιμης, κοσμοπολίτικης Δύσης και αυστηρής θρησκευτικότητας. Η Μονή των Ουρσουλινών στα Λουτρά της Τήνου, με τις ευλογίες του Καθολικού Σεβ. Αρχιεπισκόπου Νάξου, Τήνου, Ανδρου, Μυκόνου Νικολάου Πρίντεζη, γίνεται τόπος συνάντησης της σύγχρονης τέχνης με τη βαθιά ιστορικότητα και ιερότητα της μονής, που έπαψε να λειτουργεί το 1991, ενώ ήδη από το 1984 είχε πάψει να υποδέχεται μαθήτριες.
Φέτος, το Serviam project, η έκθεση που επιμελήθηκε ο εικαστικός Νίκος Ποδιάς και που η «Κ» επισκέφθηκε, στόχο είχε να μεταφράσει τα κελιά των μοναχών, στον πρώτο όροφο του ιστορικού κτιρίου, σε εικαστικά έργα. Στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Tinos Art Gathering Kinono 2017, δώδεκα σύγχρονοι Έλληνες εικαστικοί συντονίστηκαν με την αύρα της ιστορίας.
Οι καλλιτέχνες Παναγιώτης Βούλγαρης, Κατερίνα Διακομή, Δημήτρης Σκαλκώτος, Μαργαρίτα Σταυράκη, Μαρία Κόντη, Κωνσταντίνος Λαδιανός, Ελένη Λύρα, Μαρία Μπουρίκα, Γιούλα Παπαδοπούλου, Ιωάννης Παπαϊωάννου, Κλειώ Αναστασία Παπαϊωάννου, Νίκος Ποδιάς, με ήχους, εικόνες, διάφορα υλικά κατασκευής, επισημαίνουν τμήματα των κελιών, φωτίζουν ιστορίες που υπήρξαν ή δημιούργησαν στη φαντασία τους, δίνοντας φωνή, με τον δικό τους τρόπο, στη βαθιά σιωπή που καλύπτει χρόνια τώρα την παρακαταθήκη που άφησαν, ήδη από το 1705, οι Ουρσουλίνες.
Όπως μας είπε ο επιμελητής της έκθεσης, Νίκος Ποδιάς, «οι καλλιτέχνες χρησιμοποίησαν ένα διαδικτυακό ιστολόγιο-αρχείο, που στήθηκε ειδικά για το Serviam project και από το οποίο άντλησαν όλες τις πληροφορίες για τη μονή και τη δράση των αδελφών μέσα στη σχολή». Μάλιστα, πηγές για τη συγκρότηση του ιστολογίου αποτέλεσαν το αρχείο της μονής και της σχολής, έγγραφα, αντικείμενα και φωτογραφίες, υλικό από τη Βιβλιοθήκη Ξινάρας, μαρτυρίες-συνεντεύξεις, προσωπικά αρχεία, δημοσιευμένα κείμενα, άρθρα και επιτόπια καταγραφή-έρευνα στο κτίριο της μονής. Αρκεί μια περιήγηση στους χώρους της μονής, ένα βλέμμα στο πρωτοποριακό, για την εποχή του, συγκρότημα με τα 30 (!) πιάνα –ένα εκ των οποίων το παλαιότερο και το μεγαλύτερο με ουρά στην Ευρώπη–, τα πτυχία των καλογραιών από περίφημες σχολές μουσικής και γλωσσών της Ευρώπης, το ιατρείο, το αναρρωτήριο, την τράπεζα, το κέντρο τεχνών και υφαντικής, το βεστιάριο και τις αποθήκες με τα αργασμένα στο χέρι υφαντά, ρούχα και χαλιά. Οι εικαστικοί, με σεβασμό και με τις in situ εγκαταστάσεις τους, έδωσαν φωνή στις γενιές μοναχών και λαϊκών μαθητριών που, επί σχεδόν 300 χρόνια έφερναν την πρόοδο αλλά και την αυστηρότητα της καθολικής Δύσης στην Ανατολή.
Serviam project, Μονή Ουρσουλινών, Λουτρά Τήνου
Πηγή: Καθημερινή