ΠΑΝΗΓΥΡΙΣΕ Ο ΕΝΟΡΙΑΚΟΣ ΝΑΟΣ ΚΤΙΚΑΔΟΥ ΤΗΝΟΥ

Με τη συμμετοχή πολλών ευλαβών του Τιμίου Σταυρού, τόσο στην τέλεση του πανηγυρικού Εσπερινού την παραμονή όσο και στην Αρχιερατική Θεία Λειτουργία, πανηγύρισε ο Ενοριακός Ναός του Τιμίου Σταυρού στο Κτικάδο Τήνου.

Ο πανηγυρικός Εσπερινός τελέστηκε από τον εφημέριο του Ναού π. Γεώργιο Ανδριώτη.

Η Αρχιερατική Θεία Λειτουργία τελέστηκε από τον Αρχιεπίσκοπό μας π. Νικόλαο και συλλειτούργησαν μαζί του ο εφημέριος π. Γεώργιος Ανδριώτης, ο εφημέριος ο εφημέριος Πόλεως Τήνου και Σμαρδακίτου π. Μάρκος Φώσκολος, ο εφημέριος Μυκόνου και Σάμου π. Ριχάρδος Ταράσκεβιτς, ο εφημέριος της Ποιμαντικής Ενότητας Αγάπης π. Νικόλαος Ψάλτης, ο εφημέριος της Ποιμαντικής Ενότητας Σκαλάδου π. Δημήτριος Δαλέζιος  και ο εφημέριος της Ποιμαντικής Ενότητας Στενής – Μυρσίνης, Κέχρου και Ποταμιάς π. Ιωάννης Σκλάβος.

Μετά την ανάγνωση του Ιερού Ευαγγελίου ο Αρχιεπίσκοπος είπε στην Εκκλησία:

Σήμερα πανηγυρίζουμε την ύψωση του Τιμίου Σταυρού.  Ο σταυρός  δεν είναι μια ευκαιρία γιορτής. Κανένας δεν έχει ορίσει μία μέρα στη ζωή του για να γιορτάζει το μικρό ή μεγάλο σταυρό που σηκώνει. Κανένας δεν γιορτάζει την ύψωση του δικού του σταυρού.  Ο σταυρός είναι μια ανθρώπινη τραγωδία, τις περισσότερες φορές του επιβάλλεται από τις απαιτήσεις της ζωής, κάποιες άλλες φορές δημιουργείται από την έλλειψη  σύνεσης και από την κακία των ανθρώπων.  Κανένας δεν είναι διατεθειμένος να φέρει το σταυρό της μοναξιάς  και της αποτυχίας, της αρρώστιας  και της προδοσίας. Ο άνθρωπος χρησιμοποιεί τη λέξη «σταυρός» για να  δηλώσει τα βάσανα του. Σταυρό δεν σηκώνει μόνο ο χριστιανός αλλά ο κάθε άνθρωπος. Η διαφορά είναι ότι για τον μη χριστιανό παραμένει ένα φονικό όργανο, ενώ για τον χριστιανό δηλώνει  την πιο μεγάλη πράξη θεϊκής αγάπης που βιώθηκε στην ανθρώπινη ιστορία.

Ο νυκτερινός διάλογος του Νικόδημου με τον Ιησού που ακούσαμε από το ευαγγέλιο λίγο πριν κάνει εμφανή την αντίθεση μεταξύ της νοοτροπίας του απλού λαού και του Θεϊκού σχεδίου.

Αυτό το Θεϊκό σχέδιο  έγινε φανερό στα βιβλικά κείμενα  στα οποία δηλώνεται ότι οι δρόμοι του Θεού  δεν είναι οι δρόμοι των ανθρώπων  και οι σκέψεις του Θεού είναι διαφορετικές από τις σκέψεις των ανθρώπων. Ο σταυρός σύμφωνα με τη διδασκαλία του Αποστόλου Παύλου, παραμένει πάντοτε σκάνδαλο για τους Εβραίους  και μία τρέλα για όσους δεν πιστεύουν ή πιστεύουν σ’ ένα Θεό που οι ίδιοι έχουν κατασκευάσει και επομένως είναι ειδωλολάτρες διότι ο Θεός τους είναι ένα δικός τους κατασκεύασμα.

Στις μέρες μας αυτό το σκάνδαλο και αυτή η τρέλα  ερμηνεύονται  και  στις προτάσεις νόμου άπιστων νομοθετών που θέλουν να αφαιρέσουν τον τίμιο σταυρό και όλα τα χριστιανικά θρησκευτικά σύμβολα από τους δημόσιους χώρους. Αλλά και γνωστό SuperMarketδιαφημίζει  ή μάλλον δυσφημίζει προϊόντα του με φόντο κάτασπρους Ναούς των Κυκλάδων από τους οποίους όμως έχουν αφαιρέσει τους σταυρούς,  για να τα αγοράζουν, όπως λένε  και μη χριστιανοί πελάτες τους, αλλά και από  άπιστους δημόσιους λειτουργούς που πετούν στα σκουπίδια εικόνες όπως έγινε πρόσφατα στο Υπουργείο Θρησκευμάτων με την εικόνα της Παιδείας, ή εταιρείες που διαφημίζουν τα προϊόντα τους με υπόκρουση τη μουσική του  AveMaria,κλπ κλπ, τόσα περίεργα και τρελά.

Τι μας διδάσκει όμως σήμερα     η τέλεση της γιορτής της ανύψωσης του Τιμίου Σταυρού;

Παρ’ όλα αυτά, για   όποιον  αφήνεται  να φωτιστεί  από τη σοφία του Σταυρού, ξέρει να βρει το θάρρος  να δοξάζει τον Κύριο  ακόμη και στις στιγμές της δοκιμασίας, συμπεριλαμβανομένου του ίδιου του θανάτου. Με τον Ιησού  κανένα βάσανο  είναι άχρηστο, ώστε να προσπαθεί κανείς να το διώξει , ούτε η  θλίψη του θανάτου. Αντιθέτως αυτή η θλίψη πρέπει να βιώνεται μαζί με τον Ιησού, διότι και Εκείνος: «έγινε όμοιος με τους ανθρώπους, ταπείνωσε τον εαυτόν του   και έγινε υπάκουος μέχρι θανάτου  και μάλιστα θανάτου σταυρικού».

Στο λόφο του Γολγοθά, κοντά στον Ιησού  είναι σταυρωμένα και δύο άλλα πρόσωπα. Ο Ιησούς δεν πέθανε μόνος του. Όπως αυτοί οι δύο ληστές έτσι και όλοι οι άνδρες και όλες οι γυναίκες,  χριστιανοί ή μη χριστιανοί είχαν και έχουν δυο κοινά με τον Ιησού. Τα σώματά τους και τον πόνο τους. Μπορεί να διαφέρουν σε φύλλο, ηλικία,  γλώσσα, μόρφωση  και ιστορία, αλλά ο καθένας από μας έχει ένα σώμα  και βάσανα  και αυτό δημιουργεί μια ριζική αλληλεγγύη  μεταξύ του Ιησού  και όλων μας. Η ιστορία του κόσμου είναι μια ιστορία  ανθρώπινων πόνων: από τους πιο προσωπικούς που δημιουργούνται από τις προδοσίες και τις απογοητεύσεις μέχρι τους κοινούς  εκατομμυρίων ανθρώπων  που υποφέρουν από εκμεταλλεύσεις και τις κάθε μορφής αδικίες.

Οι δύο σταυρωμένοι με τον Ιησού ληστές αντιπροσωπεύουν ολόκληρη την ιστορία των βασάνων που αρχίζουν από την αρχή της ζωής και διαρκούν μέχρι το τέλος της, «όταν ο Κύριος θα σφουγγίσει τα δάκρυα από τα μάτια μας και δεν θα υπάρχει πια ούτε θάνατος, ούτε πένθος, ούτε θλίψη και στεναγμός» (Aποκ. 21, 4).

Ο Ιησούς είναι στον κόσμο όχι μόνο ως σπορέας του λόγου του, αλλά  και στο πρόσωπο όλων των σταυρωμένων της γης. Αυτοί που υποφέρουν εκπροσωπούν με τον καλύτερο τρόπο τον Ιησού. Ο ίδιος ταύτισε τον εαυτόν του με τους πεινασμένους, τους φυλακισμένους, τους πρόσφυγες και μετανάστες που ταυτίζονται μαζί του με ιδιαίτερο τρόπο (Ματθ. 25, 31-46). Όπως ο σταυρός είναι το σύμβολο της ζωής του Ιησού, εξ άλλου τον γνωρίζουμε ως Εσταυρωμένο (Α’ Κορινθ. 2, 2), έτσι και η ζωή του χριστιανού ενωμένη με τον Ιησού μέσω της χάριτος  πρέπει να συμβολίζεται με το σταυρό.

Ο κάθε λοιπόν πόνος που δέχεται ο χριστιανός  δεν πρέπει να θεωρείται μια φυσική δυστυχία, το πεπρωμένο κάθε ανθρώπου, αλλά  η συνέχεια  και η έκφραση της ενότητας με τον Χριστό μέσω της χάριτος, η προετοιμασία για τη δόξα.

Εάν ο Ιησούς Χριστός που μας πρόσφερε τη σωτηρία έφθασε στην τελειότητα διαμέσου των παθημάτων (Εβρ.2,10; 5,8), ο χριστιανός που ενδύθηκε Εκείνον στο Βάπτισμα (Γαλ. 3,27), δεν μπορεί να απαιτεί  να φθάσει  στη σωτηρία διαμέσου άλλων οδών. Αν θέλουμε να ακολουθήσουμε τον Χριστό αυτό γίνεται μόνο φέρνοντας το σταυρό μας.

Αν θέλουμε σήμερα να γιορτάσουμε σωστά την ύψωση του Τιμίου Σταυρού, ας ζητήσουμε από τον Κύριο να μας μάθει ότι δεν μπορούμε να υψώνουμε το Σταυρό του Ιησού και να προσπαθούμε να αφαιρούμε από τη ζωή μας το δικό μας σταυρό, μεγάλο ή μικρού. Ας μην ξεχνούμε πως ο Σταυρός του Ιησού είναι δικός μας σταυρός, δικής μας κατασκευής. Αυτόν το σταυρό οφείλουμε  με τη δική του βοήθεια να τον φέρουμε μέχρι την πόρτα του Παραδείσου. Αμήν.

Στην Ιερά Πανήγυρη έλαβαν μέρος όλοι οι ενορίτες και πολλοί φιλέορτοι. Η παρουσία του εφημέριου της Αδελφής Ορθοδόξου Εκκλησίας στο Κτικάδο και η σεμνότητά του έδωσε την ευκαιρία τον Αρχιεπίσκοπο να συγχαρεί τον Καθολικό και Ορθόδοξο Εφημέριο του Κτικάδου για το όμορφο παράδειγμα συνεργασίας και αδελφοσύνης που είναι ένα όμορφο και δυνατό ζωντανό χριστιανικό κήρυγμα.