«Να αποφεύγουμε την υποκριτική αγάπη, της σαπουνόπερας. Να γίνουμε τα όργανα της φιλανθρωπίας του Θεού»
«Καλούμαστε στην αγάπη, στην φιλανθρωπία». Αυτή «είναι η υψηλότερη κλήση μας». Ο Άγιος Παύλος όμως, μας προειδοποιεί: υπάρχει ο κίνδυνος η φιλανθρωπία μας και η αγάπη μας να λεκιάζονται από την υποκρισία. Αυτό υπενθύμισε σήμερα το πρωί, 15 Μαρτίου 2017, ο Πάπας Φραγκίσκος στην Πλατεία του Αγίου Πέτρου, κατά τη διάρκεια της κατήχησης της γενικής Ακρόασης.
Ο Πάπας, ο οποίος πριν ανέβει στη σκηνή συνάντησε μια αντιπροσωπεία κινέζων καθολικών εμφανώς συγκινημένων, έδωσε ακριβείς οδηγίες για να εξασφαλιστεί ότι η αγάπη και η φιλανθρωπία που εκφράζουμε θα είναι ειλικρινείς, και όχι «μια σαπουνόπερα».
Η υποκρισία – εξήγησε ο Άγιος Πατέρας – διεισδύει όταν «η αγάπη μας είναι συμφεροντολογική, παρακινούμενη από προσωπικά συμφέροντα». Ή «όταν οι φιλανθρωπικές υπηρεσίες τις οποίες φαίνεται ότι παρέχουμε, γίνονται για να αναδείξουμε τους εαυτούς μας ή για να αισθανθούμε ικανοποίηση».
Πρόκειται για υποκρισία – είπε – όταν εκτελούμε δραστηριότητες μόνο για να «αναδείξουμε την εξυπνάδα μας ή τις ικανότητές μας». Μια υποκρισία που υπαγορεύεται από μια λανθασμένη ιδέα, σύμφωνα με την οποία η φιλανθρωπία αποτελεί δημιούργημα του ανθρώπου. Αντιθέτως, είναι «μια χάρη», η οποία «δεν συνίσταται στο να επιδείξει αυτό που εμείς είμαστε, αλλά αυτό που ο Κύριος μας δωρίζει και που εμείς ελεύθερα αποδεχόμαστε».
Ιδού λοιπόν που μας δίνεται «η δυνατότητα να βιώσουμε και εμείς την μεγάλη εντολή της αγάπης, να γίνουμε εργαλεία της φιλανθρωπίας του Θεού». Αν συναντηθούμε μαζί Του, θα καταλάβουμε ότι «όλα αυτά που μπορούμε να βιώσουμε και να κάνουμε για τους αδελφούς μας δεν είναι τίποτα άλλο από την απάντηση σε εκείνο που ο Θεός έκανε και συνεχίζει να κάνει για εμάς». Πράγματι, ο Φραγκίσκος υπογραμμίζει ότι «είναι ο ίδιος ο Θεός που, κατοικώντας μέσα στην καρδιά μας και στη ζωή μας, συνεχίζει να βρίσκεται κοντά και να υπηρετεί όλους εκείνους που συναντούμε καθημερινά στην πορεία μας, αρχίζοντας από τους τελευταίους και τους πιο αναγκεμένους στους οποίους, Εκείνος πρώτος αναγνωρίζεται».
Αυτό που μας λέει ο Άγιος Παύλος είναι επομένως, κάτι περισσότερο από μια επίπληξη – δηλώνει ο Πάπας – είναι μια ενθάρρυνση να «αναζωπυρώσουμε μέσα μας την ελπίδα». Ο Bergoglio υπενθυμίζει ότι είναι κοινή για όλους «η εμπειρία ότι την εντολή της αγάπης δεν την βιώνουμε πλήρως ή όπως θα έπρεπε». Αλλά «ακόμη και αυτό είναι μια χάρη, επειδή μας κάνει να καταλάβουμε ότι εμείς οι ίδιοι δεν είμαστε σε θέση να αγαπήσουμε πραγματικά: έχουμε την ανάγκη ο Κύριος να ανανεώνει συνεχώς αυτή τη χάρη στις καρδιές μας, μέσα από την ελπίδα της άπειρης ευσπλαχνίας του».
Μόνο με αυτόν τον τρόπο – προσθέτει ο Ποντίφικας – «θα αρχίσουμε και πάλι να εκτιμούμε τα πράγματα τα μικρά, τα απλά, τα συνηθισμένα, όλα τα μικρά, απλά, καθημερινά πράγματα και θα είμαστε σε θέση να αγαπάμε τους άλλους όπως ο Θεός μας αγαπά, επιθυμώντας το καλό τους, δηλαδή να είναι άγιοι, φίλοι του Θεού». Εξ ου και η τελική του πρόσκληση: «Και τότε, με μια καρδιά που θα την έχει επισκεφτεί και κατοικήσει η χάρη του και η αφοσίωσή του, θα βιώνουμε τη χαρούμενη ελπίδα της ανταπόδοσης στους αδελφούς, αυτού του λίγου που μπορούμε, από το πολύ που λαμβάνουμε καθημερινά από Εκείνον».
Μετάφραση: ρφ
