Μήνυμα Χριστουγέννων, Αρχιεπισκόπου Κερκύρας Ιωάννη

+ Ιωάννης Καθολικός Αρχιεπίσκοπος Κερκύρας Ζακύνθου & Κεφαλλονιάς
Αποστ. Τοποτηρητής Αποστ. Βικαριάτου Θεσσαλονίκης

Μήνυμα Χριστουγέννων 2020

Ιωάννης_2.jpg

Αγαπητοί μου, 

ζούμε πραγματικά σε χαλεπούς καιρούς, καιρούς δοκιμασίας για όλους, καιρούς πανδημίας. Και όμως, τολμούμε ακόμα και στις παρούσες συνθήκες να επαναλάβουμε τα λόγια του Αποστόλου Παύλου προς τους Ρωμαίους: «Να χαίρεστε με την ελπίδα σας, να έχετε υπομονή στις δοκιμασίες, να επιμένετε στην προσευχή» (Προς Ρωμαίους 12,12). Ναι, διότι και σ’ αυτά τα Χριστούγεννα ηχεί ο ύμνος των Αγγέλων όπως στα πρώτα Χριστούγεννα: «Μη φοβάσθε, διότι σας αναγγέλλω μεγάλη χαρά, που θα είναι χαρά και για όλο το λαό. Γιατί σήμερα, στην πόλη του Δαβίδ γεννήθηκε για σας ένας σωτήρας, που είναι ο Χριστός, ο Κύριος» (Λουκάς 2, 10-11).

Και σε αυτά τα Χριστούγεννα ο Θεός έρχεται με σάρκα και οστά να μας συναντήσει στο πρόσωπο ενός Βρέφους, στην αδυναμία ενός νεογέννητου, ενός ανθρώπου περιφρονημένου από τους ισχυρούς αυτού του κόσμου. Η δύναμη των Χριστουγέννων συνίσταται σ’ αυτό το σημείο: Ο Ιησούς, το Βρέφος της Βηθλεέμ, είναι ο Ενσαρκωμένος Λόγος του Θεού, δεν είναι απλά ο Θεός ανάμεσά μας, είναι ο Θεός που ενσαρκώνεται σε μας, στους φόβους, στην αρρώστια, στον πόνο και στη μοναξιά του ανθρώπου, δε μας δίνει κάτι από τα δημιουργήματά του, μας δίνεται ο ίδιος. Και μαζί με τη γέννησή του, γεννήθηκε η βεβαιότητα ότι όποιος υποφέρει, όποιος είναι μικρός, όποιος είναι φτωχός, έχει δικαίωμα φροντίδας, σεβασμού και περισσότερης δικαιοσύνης. Πράγματι, όπως διδάσκει η Β’ Σύνοδος του Βατικανού: «Με την ενσάρκωση ο Υιός του Θεού ενώθηκε κατά κάποιον τρόπο με κάθε άνθρωπο. Εργάστηκε με χέρια ανθρώπου, ενήργησε με θέληση ανθρώπου, αγάπησε με καρδιά ανθρώπου. Γεννήθηκε από την αειπάρθενο Μαρία, έγινε πραγματικά ένας από μας, σε όλα όμοιος μας εκτός από την αμαρτία» (Gaudium et Spes, Χαρά και Ελπίδα, αρ, 22).

Ο Θεός θέλησε να διαλέξει την οδό της «συγκατάβασης», όπως ονομάζουν οι Πατέρες της Εκκλησίας την ενανθρώπιση του Δευτέρου Προσώπου της Αγίας Τριάδας. Αυτός: «αν και ήταν κατά τη φύση Θεός, δε θεώρησε την ισότητά του με το Θεό σαν κάτι που το είχε αρπάξει. Αντίθετα, κένωσε τον εαυτό του, με το να γίνει δούλος, και έγινε όμοιος με τους ανθρώπους» (Προς Φιλιππησίους, 2, 6-7). Τώρα πια μπορούμε να αναγνωρίσουμε το Θεό μας στο χαμόγελο ενός Βρέφους. Αυτόν το «Θεό με τους ανθρώπους» και «δια τους ανθρώπους», έχουμε ανάγκη περισσότερο παρά ποτέ σήμερα, που ζούμε αυτήν την τραγική υγειονομική δοκιμασία. Τον έχουμε ανάγκη διότι αισθανόμαστε φοβισμένοι, αποπροσανατολισμένοι κι έχουν γκρεμιστεί οι βεβαιότητές μας, έχουμε ανάγκη από την παρηγοριά του, από την τρυφερότητά του .

Σε στιγμές δοκιμασίας και θλίψης, όπως οι τωρινές, μπορεί να έχουμε την εντύπωση ότι ο Θεός έχει εκλείψει. Αντίθετα είναι ο άνθρωπος που έχει αποξενωθεί από το Θεό. Ο Θεός γεννιέται και σχεδόν κανένας δεν το αντιλαμβάνεται: «Στον κόσμο ήταν, κι ο κόσμος απ’ αυτόν έγινε, αλλά ο κόσμος δεν τον γνώρισε. Ήλθε στον τόπο του, και οι δικοί του δεν τον δέχθηκαν» (Ιωάννης, 1, 10-11).

Ο φόβος για τις Κυβερνήσεις και για πολλούς συνανθρώπους μας, αυτές τις μέρες, ήταν και είναι μην και δεν ανοίξει η αγορά για τα Χριστούγεννα, μην και δεν κάνουμε τα ψώνια μας, μην και δεν κάνουμε το ρεβεγιόν! Πόσοι είναι αυτοί που φοβούνται μην και δεν ανοίξουν οι εκκλησίες, μην και δεν μπορέσουμε να εκκλησιαστούμε, μην και δε γιορτάσουμε τα Χριστούγεννα πραγματικά ως χριστιανοί που πιστεύουν πως ο Θεός «έγινε άνθρωπος κι έστησε τη σκηνή του ανάμεσά μας» (Ιωάννης 1,14).

Φαίνεται παράξενο, αλλά εξαιτίας της πρωτόγνωρης κατάστασης στην οποία ζούμε τώρα, μπορεί να πλησιάσουμε πιο κοντά στο Θεό και στα θεία. Ο εναθρωπίσας Θεός είναι πάντα ανάμεσά μας. Κάθε στιγμή σιγοψιθυρίζει και σ’ εμάς: «Ιδού, στέκομαι μπροστά στην πόρτα και κτυπώ. Αν κάποιος ακούσει τη φωνή μου και ανοίξει την πόρτα, θα μπω στο σπίτι του και θα δειπνήσω μαζί του κι αυτός μαζί μου» (Αποκάλυψη Ιωάννη, 3, 20).

Ο Θεός είναι στη διάθεση εκείνων που επιθυμούν να τον προσκυνήσουν, να του παραδώσουν το «τίποτα», την αδυναμία τους, τους φόβους, τον πόνο τους και να ξαναπάρουν την οδό που οδηγεί σε Αυτόν. Για εμάς που πιστεύουμε, αυτά τα Χριστούγεννα, κάθε Χριστούγεννα και κάθε στιγμή αναφωνούμε: «Ο Θεός μας ΖΕΙ» και έγινε άνθρωπος και ζει ανάμεσα μας για πάντα και μας προσφέρει τη Ζωή!» Όπως μας δίδαξε ο ίδιος: «Εγώ ήλθα για να έχουν ζωή και να την έχουν άφθονη» (Ιωάννης, 10,10).

Η χριστουγεννιάτικη ευχή μου είναι να αφήσουμε το Θείο Βρέφος να εισχωρήσει μέσα σε κάθε διάσταση της ζωής μας για να τη λυτρώσει από τα αδιέξοδά της, να μας δώσει ένα χέρι στο διάβα των κάθε μορφής κρίσεων, να διαισθανθούμε επιτέλους την παρουσία του, παρουσία που λυτρώνει, απελευθερώνει και, έστω μέσα από δάκρυα, προκαλεί χαμόγελο ελπίδας. Να γιατρέψει τη ψυχή και το σώμα μας! Να βοηθήσει την ανθρωπότητα να ξεπεράσει την παρούσα δοκιμασία και να παραδεχτούμε όλοι πως από την Βηθλεέμ: «πηγάζει το ποτάμι της αγάπης, της καινούργιας αγάπης, της ασύλληπτης αγάπης, της αγάπης του Θεού, το ποτάμι της αγάπης του Χριστού που χύνεται στη γη, που ακόμη και σήμερα, τη διαποτίζει με τη ζωή, τη χαρά, την ελπίδα και ένα καλύτερο αύριο.» (Άγιος Πάπας Παύλος Στ’).

Ιωάννης Αρχιεπίσκοπος

κοινοποίηση άρθρου:

Περισσότερα

Διαβάστε ακόμη

Μόνιμοι Διάκονοι, έγγαμοι και χειροτονημένοι;

ΜΟΝΙΜΟΙ ΔΙΑΚΟΝΟΙ ΕΓΓΑΜΟΙ και ΧΕΙΡΟΤΟΝΗΜΕΝΟΙ;   Εδώ και αρκετά χρόνια, στις ιεροτελεστίες, ιδίως κατά την τέλεση της Θείας Ευχαριστίας, οι πιστοί παρατηρούν με κάποια περιέργεια

Mελέτη του Ευαγγελίου της ημέρας

ΠΕΜΠΤΗ ΤΗΣ 31ης ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ 7 Νοεμβρίου 2024                                   Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Αμήν Επικαλούμαι το Πνεύμα Σου