«Μην εγκαταλείπετε τους αρρώστους. Μην δείχνετε με το δάκτυλο τους κρατούμενους»

«Μην εγκαταλείπετε τους αρρώστους. Μην δείχνετε με το δάκτυλο τους κρατούμενους»

Πρώτα από όλα οι άρρωστοι, οι εγκαταλειμμένοι στην τύχη τους στο σπίτι ή σε αυτούς τους «καθεδρικούς ναούς του πόνου» που είναι τα νοσοκομεία. Μετά οι φυλακισμένοι, οι αγαπημένοι του Θεού παρά τα εγκλήματα που διέπραξαν αλλά όχι των ανθρώπων, οι οποίοι τους αντιμετωπίζουν με «αδιαφορία» και γίνονται «δήμιοι απόδοσης δικαιοσύνης», δείχνοντάς τους με το δάκτυλο.

Προς αυτές τις δύο εύθραυστες κατηγορίες της κοινωνίας, που τις ενώνει ο πόνος της έλλειψης ελευθερίας, στέφει το βλέμμα του ο Πάπας Φραγκίσκος κατά τη διάρκεια της γενικής Ακρόασης στην πλατεία του Αγίου Πέτρου, την προπαραμονή, πριν το κλείσιμο του Ιωβηλαίου της Ευσπλαχνίας. Ο Ποντίφικας απευθύνει έκκληση για συγκεκριμένες πράξεις ευσπλαχνίας προς αυτά τα άτομα που τώρα ζουν αμφότεροι σε μια κατάσταση που περιορίζει την ελευθερία τους, «αναμφισβήτητα μια από τις μεγαλύτερες στερήσεις για το ανθρώπινο είδος».

 «Ο Ιησούς – λέει ο Πάπας Φραγκίσκος – μας έδωσε τη δυνατότητα να είμαστε ελεύθεροι παρά τα όρια και τους περιορισμούς που θέτει η ασθένεια. Εκείνος μας προσφέρει την ελευθερία που προέρχεται από τη συνάντηση μαζί του και από την νέα αίσθηση που αυτή η συνάντηση θα φέρει στην προσωπική μας κατάσταση. Με αυτά τα έργα ευσπλαχνίας, ο Κύριος μας προσκαλεί σε μια πράξη μεγάλης ανθρωπιάς.

 «Όποιος είναι άρρωστος, συχνά αισθάνεται μόνος», υπογραμμίζει ο Ποντίφικας. Εξάλλου, δεν μπορείτε να κρύψετε ότι, ειδικά στις μέρες μας, «ακριβώς με την ασθένεια γίνεται όλο και πιο βαθιά η εμπειρία της μοναξιάς με την οποία περνάμε μεγάλο μέρος της ζωής μας». Ενώ ακόμη και «ένα χαμόγελο, ένα χάδι, μια χειραψία», αν και απλές κινήσεις, μπορούν να είναι «πολύ σημαντικές για εκείνον που αισθάνεται εγκαταλειμμένος στον εαυτό του». «Μια επίσκεψη μπορεί να κάνει το άρρωστο άτομο να αισθανθεί λιγότερο μόνο και λίγη συντροφιά είναι ένα άριστο φάρμακο», παρατηρεί ο Πάπας, ευχαριστώντας όλους εκείνους που αφιερώνουν χρόνο για να επισκέπτονται τους αρρώστους στα σπίτια τους ή στα νοσοκομεία.

«Είναι ένα ανεκτίμητο έργο εθελοντισμού», δηλώνει, «όταν γίνεται στο όνομα του Κυρίου, τότε γίνεται και έκφραση ευσπλαχνίας εύγλωττη και αποτελεσματική». Ως εκ τούτου, «ας μην αφήνουμε μόνους τους άρρωστους ανθρώπους! Μην τους στερούμε την ανακούφιση και μην στερούμε από εμάς το να εμπλουτιζόμαστε βρισκόμενοι δίπλα σε όσους υποφέρουν», προτρέπει ο Άγιος Πατέρας. «Τα νοσοκομεία είναι σήμερα αληθινοί «καθεδρικοί ναοί του πόνου», όπου γι αυτό το λόγο, κρίνεται απαραίτητη και η δύναμη της φιλανθρωπίας η οποία υποστηρίζει και συμπονά».

Ομοίως, οι φυλακισμένοι. «Τους σκέφτομαι πολύ συχνά. Τους έχω στην καρδιά μου», αποκαλύπτει ο Bergoglio. «Αναρωτιέμαι τι τους οδήγησε να διαπράξουν ένα έγκλημα και πώς μπόρεσαν να υποκύψουν στις διάφορες μορφές του κακού. Ωστόσο, μαζί με αυτές τις σκέψεις αισθάνομαι ότι όλοι έχουν την ανάγκη από κάποιον δίπλα τους και από τρυφερότητα, επειδή η ευσπλαχνία του Θεού κάνει θαύματα. Πόσα δάκρυα έχω δει να αναβλύζουν σε μάγουλα φυλακισμένων οι οποίοι, ίσως να μην είχαν κλάψει ποτέ άλλοτε στη ζωή τους.

«Ο Ιησούς, ούτε αυτούς, δεν τους έχει ξεχάσει – σχολιάζει ο Ποντίφικας – θέτοντας την επίσκεψη στους φυλακισμένους μεταξύ των έργων ευσπλαχνίας, θέλησε να μας καλέσει, πριν απ’ όλα, να μην κρίνουμε κανένα». Σίγουρα, «εάν κάποιος βρίσκεται στη φυλακή είναι επειδή έχει κάνει λάθος, δεν σεβάστηκε το νόμο και την κοινωνική συνύπαρξη», επομένως στη φυλακή εκτίει την ποινή του. «Αλλά ό,τι και αν έχει διαπράξει ένας κρατούμενος, ο Θεός εξακολουθεί να τον αγαπά».

Ως εκ τούτου «κανείς δεν πρέπει να δείχνει με το δάκτυλο κάποιον». Επειδή «ποιος μπορεί να μπει στα βάθη της συνείδησής του για να καταλάβει τι συμβαίνει; Ποιος μπορεί να καταλάβει τον πόνο και τις τύψεις;», ρωτά ο Επίσκοπος της Ρώμης. «Είναι πολύ εύκολο να νίπτουμε τας χείρας μας δηλώνοντας ότι έχει πέσει σε παράπτωμα. Ένας χριστιανός μάλλον καλείται να αναλάβει την ευθύνη, ώστε εκείνος που έπεσε σε παράπτωμα να καταλάβει το κακό που έκανε και να ξαναβρεί τον εαυτό του».

«Το να επισκεπτόμαστε τους φυλακισμένους είναι ένα έργο ευσπλαχνίας. Δεν παραλείπει να στιγματίσει «τις συνθήκες, συχνά χωρίς ανθρωπιά, υπό τις οποίες αυτά τα άτομα πρέπει να ζήσουν».

Τότε είναι πράγματι η περίπτωση που ο χριστιανός αισθάνεται «ότι τον έχουν προκαλέσει να κάνει τα πάντα για να αποκαταστήσει την αξιοπρέπειά τους», χωρίς να ξεχνά ότι και ο Ιησούς και οι απόστολοι βίωσαν την εμπειρία της φυλακής. «Μέσα από το Πάθος γνωρίζουμε την ταλαιπωρία στην οποία υποβλήθηκε ο Κύριος: Συνελήφθη, τον έσυραν όπως ένα εγκληματία, εμπαίχθηκε, μαστιγώθηκε, του έβαλαν αγκάθινο στεφάνι… Εκείνος, ο μόνος Αθώος! Και ο άγιος Πέτρος και ο άγιος Παύλος φυλακίστηκαν. Και ακόμη και εκεί, στη φυλακή, προσευχήθηκαν και κήρυξαν το Ευαγγέλιο», υπενθύμισε ο Άγιος Πατέρας.

Στη συνέχεια αφηγήθηκε τη συνάντησή του, την περασμένη Κυριακή, στη Santa Marta, με μια ομάδα κρατουμένων της Πάδοβα, η οποία πραγματοποιήθηκε το απόγευμα, μετά τον εορτασμό του Ιωβηλαίου των Κρατουμένων. «Εγώ ρώτησα τι θα έκαναν την επόμενη ημέρα πριν επιστρέψουν στην Πάδοβα. Μου απάντησαν: «Θα πάμε στη φυλακή Mamertino για να μοιραστούμε με άλλους την εμπειρία του Αγίου Παύλου». Είναι ωραίο, αυτό που άκουσα με έκανε να νιώσω καλά, αυτοί οι κρατούμενοι ήθελαν να βρουν τον φυλακισμένο Παύλο».

«Είναι συγκινητική – σχολιάζει ο Πάπας – η σελίδα των Πράξεων των Αποστόλων που διηγείται τη φυλάκιση του Παύλου: Αισθανόταν μόνος και επιθυμούσε να τον επισκεφτεί κάποιος από τους φίλους του. Αισθανόταν μόνος επειδή η πλειοψηφία τον είχε αφήσει μόνο… τον μεγάλο Παύλο». «Αυτά τα έργα ευσπλαχνίας, όπως φαίνεται, είναι αρχαία, παρόλα αυτά είναι διαχρονικά», καταλήγει. Ως εκ τούτου και το τελευταίο κάλεσμα: «Ας μη πέσουμε στην αδιαφορία, αλλά ας γίνουμε όργανα ευσπλαχνίας του Θεού, αυτή η ευσπλαχνία είναι πράξη για την αποκατάσταση της χαράς και της αξιοπρέπειας για εκείνους που τις έχουν χάσει».

 

ρφ

κοινοποίηση άρθρου:

Περισσότερα

Διαβάστε ακόμη

Mελέτη του Ευαγγελίου της Ημέρας

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΤΗΣ 4ης  ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ   ΤΗΣ ΚΟΙΝΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ 7 Φεβρουαρίου 2025 ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ   Ανάγνωσμα από το κατά Μάρκο Άγιο Ευαγγέλιο (6, 14-29) Άκουσε και ο βασιλιάς Ηρώδης