ΜΙΚΡΗ ΘΗΡΕΣΙΑ-ΜΕΓΑΛΗ ΑΓΙΑ

Η προσωπικότητα της Θηρεσίας ακτινοβολεί από ταπεινοσύνη και γλυκύτητα, όπως αναφέρεται στη δέηση της Λειτουργίας. Μέσα απ’ την έμπρακτη προσφορά αγάπης και πιστότητας και το σκότος που την κάλυπτε κάποιες ώρες με πνεύμα υπακοής (όπως τη στιγμή της πρώτης αιμόπτυσης) χαιρετούσε την προσεχή της συνάντηση με τον Κύριο, φτάνοντας στην κορυφή της πίστης.
Όμως αυτή που θα πέθαινε στις 30.9.1897 λέγοντας «Θεέ μου, σ’ αγαπώ», μπορούσε με εμπιστοσύνη να γράφει στο Ημερολόγιό της «τελικά βρήκα την κλίση μου! Είναι η αγάπη. Βρήκα τη θέση μου μέσα στην καρδιά της εκκλησίας, της Μητέρας μου! Θα είμαι η αγάπη! Η αγάπη που έκανε την ψυχή της να καίγεται για τις Ιεραποστολές. «Η μικρή οδός» που σ όλη της τη ζωή ακολούθησε η Θηρεσία του Βρέφους Ιησού, απ’ την παιδική της ηλικία στο Αλανσόν (που γεννήθηκε το 1873), μέσα στο Λιζιέ στο πατρικό της σπίτι που την οδήγησε στο Μοναστήρι της Καρμήλου, στα 15 της χρόνια (1888) που ήταν ήδη οι Τέσσερις αδελφές της, ήταν πολύ διαφορετικός, πολύ πιο δύσκολη από την οδό των Μακαρισμών.
Πίσω απ’ το δικό της ύφος, που αρχικά φαίνεται απλοϊκό (γιατί η Θηρεσία είναι παιδί της εποχής της) ανακαλύπτουμε μια ψυχή πολύ δυνατή, ολόκληρη καλυμμένη απ’ την ενέργεια του Αγίου Πνεύματος που φλέγεται από αγάπη για το Χριστό, έκθαμβη που ανακάλυψε ότι ο Θεός είναι Πατέρας, ένας Θεός που σαν αετός, ανοίγει τα φτερά Του και τα οδηγεί κοντά Του. Έτσι η Μικρή Θηρεσία, έγινε Μεγάλη Αγία, στα 24 χρόνια της, όταν πέταξε σε Εκείνον που αγάπησε σ’ όλη της τη ζωή, κλεισμένη στο Μοναστήρι που τότε όλοι την αγνοούσαν και σήμερα, 130 χρόνια μετά το θάνατό της δεν υπάρχει χριστιανός που να μην τη γνωρίζει!

Π.Μ.Β