Δευτέρα της 2ης Εβδομάδας της Τεσσαρακοστής
17 Μαρτίου 2025
Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Αμήν
Επικαλούμαι το Πνεύμα Σου Κύριε, να με καθοδηγήσει και να με φωτίσει.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ
Ανάγνωσμα από το κατά Λουκά Άγιο Ευαγγέλιο (6, 36-38)
Τον καιρό εκείνο, είπε ο Ιησούς στους μαθητές του:
«Να είστε σπλαχνικοί, όπως και ο Πατέρας σας είναι σπλαχνικός. Και να μην κρίνετε, για να μην κριθείτε. Μην καταδικάζετε, και δε θα καταδικασθείτε. Συγχωρείτε, και θα συγχωρεθείτε.
Δίνετε, και θα σας δοθεί. Θα δώσουν στην αγκαλιά σας με μέτρο συμπιεσμένο, γεμάτο και ξέχειλο. Διότι με εκείνο το μέτρο που μετράτε, κι εσείς θα μετρηθεί.
Λόγος του Κυρίου
Στοχασμός (don Pino Terranova)
Συνεχίζουμε την πορεία της Τεσσαρακοστής, μετά το ωραίο διάλειμμα χθες, Κυριακή της Μεταμορφώσεως. Σήμερα ο Κύριος μας απευθύνει μια πρόσκληση: “Να είστε ευσπλαχνικοί”, γνωρίζοντας πως είτε ήδη είμαστε είχε όχι, αυτό δεν είναι ένα κάτι αυτόματο για εμάς, αλλά είναι μια επιλογή, είναι μια πορεία. Αυτή η πρόσκληση να “είμαστε ευσπλαχνικοί” με ωθεί να κοιτάξω εμένα, να πάω πίσω και να κάνω κάποιες σκέψεις. Προσωπικά, μπορώ να πω μόνο ότι η πορεία μου ξεκίνησε όταν συνειδητοποίησα πως είμαι “εγώ ο ίδιος”, με τις επιλογές μου, η αιτία των προβλημάτων μου.
Και εν συνεχεία, αφού ανέλαβα τις ευθύνες μου ενώπιον του Θεού, μια συγκεκριμένη ημέρα, σταμάτησα να κατηγορώ Εκείνον και τους άλλους για τα προβλήματα, τα λάθη, τις αποτυχίες και τις καταθλίψεις της ζωής μου. Επιτέλους δέχτηκα, και δεν ήταν εύκολο, πως εγώ ο ίδιος είμαι ο εκτελεστής του εαυτού μου. Και εκείνη την στιγμή βίωσα το Μεγάλο Έλεός Του που με περιέβαλε. Ακριβώς όπως υποδεικνύεται στο σημερινό πρώτο ανάγνωσμα, αυτό που συνέβη με τον λαό του Ισραήλ, συνέβη και με μένα. Το πρόβλημα τώρα είναι το “σήμερα”. Μετά την εμπειρία της ευσπλαχνίας που βίωσα, πώς είμαι σήμερα;
Κατορθώνω να είμαι ευσπλαχνικός; Ας πούμε ότι το προσπαθώ. Σίγουρα προσπαθώ να καταλάβω πολύ περισσότερο από ό, τι στο παρελθόν, το να κρίνω έβγαινε αμέσως μέσα από την καρδιά μου. Και ήταν η τελευταία λέξη, σχεδόν πάντα, χωρίς δυνατότητα να αλλάξω άποψη. Και αυτό συχνά ως και προς τον εαυτό μου. Ήμουν ο χειρότερος εχθρός μου. Δεν με αγαπούσα πάντοτε. Τώρα προσπαθώ να με καταλάβω περισσότερο. Προσπαθώ να καταλάβω το λόγο για κάποια από τα λάθη μου, τις κακές συνήθειές μου, τις αμαρτίες μου. Προσπαθώ να καταλάβω γιατί μερικές φορές επαναλαμβάνω τα ίδια λάθη. Ως αποτέλεσμα, συνειδητοποίησα ότι, σχεδόν χωρίς να το συνειδητοποιήσω, άρχισα να προσπαθώ να κατανοώ τους άλλους, πριν τους κρίνω.
Προσπαθώ να βάλω τον εαυτό μου στη θέση των άλλων. Να προσπαθήσω να καταλάβω πώς θα είχα ενεργήσει ή αντιδράσει εγώ στη θέση τους. Το βέβαιο είναι ότι η ευσπλαχνία είναι μια πορεία σε πορεία. Δεν είναι καθόλου εύκολο και απαιτεί συνεχή προπόνηση. Είναι εύκολο να γυρίσεις πίσω. Και αυτό δεν πρέπει να συμβεί, γιατί αυτό του Ιησού, αν και εκφράζεται με τη γλυκύτητα ενός που γνωρίζει καλά τη δυσκολία της πορείας για τους “σκληρούς στην καρδιά” όπως εγώ, δεν είναι μια πρόσκληση, αλλά μια εντολή. Και μου θυμίζει ότι θα αποφασίσω εγώ το μέτρο με το οποίο θα κρίνω. Με το ίδιο μέτρο με το οποίο κρίνω, θα είναι αυτό που θα με κρίνει. Η Μητέρα της Ευσπλαχνίας ας αγρυπνεί στην πορεία μας και ας μας βοηθά να φθάσουμε να είμαστε ευσπλαχνικοί όπως ο ουράνιος Πατέρας μας θέλει να είμαστε.
ΠΡΟΣΕΥΧΗ
Κύριε, εσύ μας διδάσκεις να συγχωρούμε εβδομήντα φορές επτά.
Εγώ δεν το καταφέρνω.
Συγχώρησε με Ιησού.
Κύριε, εσύ μας καλείς να μην κρίνουμε κανένα.
Εγώ κρίνω πάντοτε τους αδελφούς μου και συχνά άδικα.
Συγνώμη, Ιησού.
Κύριε, εσύ μας καλείς να είμαστε ευσπλαχνικοί όπως ο Θεός Πατέρας.
Εγώ μιλάω άσχημα για τους άλλους πίσω από την πλάτη τους.
Συγνώμη, Ιησού.
Κύριε, εσύ έχεις μια άμετρη αγάπη.
Εγώ κάνω το καλό αλλά συχνά αναζητώ να πάρω και κάτι ως αντάλλαγμα.
Συγνώμη, Ιησού. Αμήν.
(www.episkopisyrou.gr)
