Τρίτη της 2ης Εβδομάδας της Τεσσαρακοστής
18 Μαρτίου 2025
Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Αμήν
Επικαλούμαι το Πνεύμα Σου Κύριε, να με καθοδηγήσει και να με φωτίσει.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ
+ Ανάγνωσμα από το κατά Ματθαίο Άγιο Ευαγγέλιο (23,1-12)
Τότε ο Ιησούς μίλησε στο πλήθος και στους μαθητές του, και τους είπε: «Τη θέση του Μωυσή ως δασκάλου την πήραν οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι. Όσα λοιπόν σας λένε να τηρείτε, να τα τηρείτε και να τα πράττετε, να μην κάνετε όμως κατά τα έργα τους, γιατί λένε μόνο και δεν πράττουν. Φτιάχνουν φορτία βαριά, που δύσκολα σηκώνονται, και τα φορτώνουν στους ώμους των ανθρώπων, ενώ οι ίδιοι δεν θέλουν ούτε με το δάκτυλο τους να κινήσουν. Όλα τα έργα τους τα πράττουν για να κάνουν καλή εντύπωση στους ανθρώπους. Πλαταίνουν τα φυλακτά τους και φαρδαίνουν τις άκρες από τα ιμάτια τους. τους αρέσουν οι καλύτερες θέσεις στα δείπνα και τα πρώρα καθίσματα στη συναγωγή, να τους χαιρετούν με σεβασμό στην αγορά, και να τους φωνάζουν διδασκάλους. Εσείς όμως να μην δεχτείτε να σας αποκαλούν διδασκάλους. Ένας είναι διδάσκαλος σας, ο Χριστός κι εσείς όλοι είστε αδέλφια. Και πατέρα σας μην ονομάσετε κανέναν πάνω στη γη, γιατί ένας είναι ο Πατέρας σας, ο ουράνιος. Μην ονομαστείτε ηγήτορες, γιατί ο ηγήτορας σας είναι ένας: ο Χριστός. Ο πιο σπουδαίος από σας να είναι ο υπηρέτης σας. Γιατί όποιος υψώσει τον εαυτό του θα ταπεινωθεί κι όποιος ταπεινώσει τον εαυτό του θα υψωθεί».
Λόγος του Κυρίου
Στοχασμός (don Pino Terranova)
Δεν είναι ένας μαγικός αριθμός, αυτό που προτείνει ο Ιησούς. Και δεν είναι ένας αριθμός που πρέπει να τον λάβουμε υπόψη μας κυριολεκτικά κάνοντας τον πολλαπλασιασμό. Θα ήθελα να έβλεπα το πρόσωπο του Πέτρου, που πιθανότατα ήδη πίστευε ότι ήταν καλός επειδή είχε προτείνει το “επτά φορές” τον “τέλειο” αριθμό συγχώρεσης που έπρεπε να δοθεί στους άλλους. Εάν θα μπορούσα να δω το πρόσωπο του Πέτρου, πιθανότατα θα είχα δει και το δικό μου. Ίσως θα είχα βρει και το δικό σας πρόσωπό, αγαπητοί αδελφοί και αδελφές. Ο Ιησούς μας γνωρίζει καλά και ξέρει ότι όλοι είμαστε σαν τον κακό δούλο της σημερινής παραβολής: θλιμμένοι λογιστές που υπολογίζουμε τα χρέη των άλλων. Ζητάμε τα “ψιλά” σε εκείνους που μας χρωστάνε κάτι, χωρίς να υπολογίζουμε τα “εκατομμύρια” που μας έχουν συγχωρεθεί. Το ζήτημα θα μπορούσε να πάρει μια άλλη πτυχή, την οποία συχνά δεν λαβαίνουμε υπόψη μας, από την βιασύνη να μην μιλάμε γι’αυτό το θέμα πια. Για μας, ο Ιησούς επιθυμεί την ειρήνη. Γι ‘αυτό θα ήθελε να κάνουμε ένα «ποιοτικό άλμα». Διάβασα μια φράση που με άγγιξε πάρα πολύ, η οποία ουσιαστικά λέει: «Το να συγχωρείς δεν σημαίνει ότι εκείνος που σε έβλαψε αξίζει τη συγχώρησή σου, αλλά σημαίνει ότι εσύ αξίζεις την ειρήνη, που η έλλειψη συγχώρεσης σε αφαιρεί».
“Πιστεύω ότι ο Ιησούς θέλει να μας πει αυτό. Νομίζω ότι αυτό είναι το μήνυμα που θέλει να μας μεταδώσει. Δεν θέλει να νιώθουμε” άθλιοι και κακοί”. Διαβάζοντας αυτή την περικοπή, κάποτε ένιωθα διπλά λαβωμένος. Πρώτα για ότι είχα υποστεί, και δεύτερο γιατί αισθανόμουν ανίκανος να κάνω αυτή τη πράξη την τόσο επιθυμητή από τον Θεό. Αυτά τα Άγια Λόγια είναι για μένα, και όχι εναντίον μου. Και το ίδιο είναι για όλους. Η συγχώρηση είναι κάτι το ηρωικό. Απαιτεί τεράστιες προσπάθειες και πολύ χρόνο. Η συγχώρεση είναι μια πράξη θέλησης, είναι να πας εναντίον του εαυτού σου. Δεν είναι μια φυσική αλλά θεϊκή πράξη. Και έχουμε ανάγκη το θεϊκό για να εκπληρώσουμε αυτό το καθήκον. Εμείς ας βάλουμε τη θέληση, και ας εμπιστευτούμε τα υπόλοιπα στον Θεό.
“Σε συγχωρώ γιατί θέλω να το κάνω. Σε συγχωρώ ακόμη κι αν η πληγή πονάει. Σε συγχωρώ, ακόμα κι αν τώρα δεν μπορώ να σου μιλήσω και να σου πω γεια. Σου εύχομαι κάθε καλό. Εύχομαι να καταλάβεις και να μεταστραφείς. Να μπορέσεις να αλλάξεις τη στάση σου. Σε συγχωρώ επειδή και εγώ κάνω λάθη, και έχω και εγώ ανάγκη να με συγχωρήσουν». Ξέρω ότι πολλοί θα μου πουν: «Αυτό που έχω υποστεί εγώ δεν μπορεί να συγχωρηθεί ». Σίγουρα, δεν θέλω να αμφισβητώ αυτά τα πράγματα. Υπάρχουν προσβολές που έχουμε δεχτεί και έχουν ανήκουστη βαρύτητα. Και εδώ κινούμαι στις μύτες των ποδιών. Επιστρέφω σε αυτό που έλεγα στην αρχή: «Εγώ αξίζω την ειρήνη». Ας προσευχηθούμε, λοιπόν, στον Κύριο να μας βοηθήσει σε αυτό. Ώστε να ανοίξει κλουβί στο οποίο είμαστε κλειδωμένοι και που δεν μας επιτρέπει να απολαύουμε την ειρήνη. Να θεωρούμε πως όλοι είμαστε λίγο ή πολύ σαν τον κακό δούλο της σημερινής παραβολής, μας βοηθά να δούμε τα πράγματα με άλλο τρόπο, τουλάχιστον σε όσον αφορά τα “ψιλά”. Και ας μας βοηθήσει να προσφέρουμε τη συγχώρεση με την οποία ο Θεός μας συγχωρεί. Ας μας βοηθήσει να κάνουμε ένα μικρό βήμα προς αυτή την κατεύθυνση, ακόμη και με μια απλή προσευχή που μπορεί να πει αυτό: “Προσεύχομαι για σένα, ακόμα κι αν δεν έχω διάθεση. Δεν το κάνω επειδή νιώθω αγάπη απέναντί σου, αλλά επειδή νιώθω αγάπη για τον Θεό, τον Πατέρα μας ». Αυτό που έγραψα, το πιστεύω πραγματικά. Ο Κύριος ας με βοηθά να το μετατρέψω σε πραγματική ζωή. Επειδή αξίζουμε μια πλήρη ζωή, γεμάτη ειρήνη και χαμόγελο. Δεν αξίζουμε το κλουβί της δυσαρέσκειας.
ΠΡΟΣΕΥΧΗ
Κύριε, εσύ δεν θέλεις μαθητές
των οποίων η πίστη σε Σένα
και η αγάπη για Σένα και τους άλλους
να περιορίζεται μόνο στα λόγια.
Εσύ ζητάς από τους μαθητές σου
να μαρτυρούν τα λόγια σου με τη ζωή τους.
Εσύ θέλεις μαθητές
που να έχουν στην καρδιά τους το Ευαγγέλιό σου
και όχι το πρόσωπό τους,
ή τα «μπράβο» για τις καλές τους πράξεις.
Δίδαξέ μας Κύριε,
να είμαστε μαθητές σου με όλη μας τη ζωή,
κάνε μας ικανούς να μεταφράζουμε σε έργα την πίστη μας.
Ελευθέρωσέ μας από λόγια
που συχνά δημιουργούν πλάνες.
Κατάστησέ μας απλούς και ταπεινούς,
ώστε να μην υπερηφανευόμαστε μπροστά στους άλλους.
Βοήθησε μας να αναγγέλλουμε
με τη ζωή μας και τα λόγια μας το Ευαγγέλιό σου που σώζει.
Μάθε μας να συγχωρούμε.
Βοήθησε μας να τα κάνουμε όλα αυτά,
αρχίζοντας από την οικογένειά μας.
Αμήν.
(www.episkopisyrou.gr)
