Μ. Πέμπτη στην Μητρόπολη της Νάξου
Ξεκίνησε το ιερό πασχαλινό τριήμερο στο νησί της Ναξου με την πανηγυρική θεια λειτουργία του μυστικού δείπνου εις ανάμνηση του τελευταίου δείπνου του Χριστού με τους μαθητές του κατά την διάρκεια του οποίου συνεστήθησαν δυο μυστήρια της εκκλησίας μας: αυτό της θείας ευχαριστίας και εκείνο της ιεροσύνης.
Και τα τρία αναγνώσματα της ημέρας όπως εξήγησε ο εφημέριος στο κήρυγμα του, διαδραματίζονται γύρω από ένα δείπνο, το δεύτερο δείπνο φυσικά είναι εκείνο που ολοκληρώνει και τελειοποιεί το πρώτο, το οποίο έχει να κάνει με το τελευταίο δείπνο του λαού του Ισραήλ πριν την απελευθέρωση του από τη σκλαβιά της Αιγυπτίου.
Και στα δυο δείπνα κοινό σημείο αναφοράς αποτελεί η θυσία του αμνού, αφού το αίμα του αποτελεί εγγύηση ζωής, καθώς στην πρώτη περίπτωση αποτελεί σημείο ώστε ο άγγελος να μην σταθεί στις οικείες των Ισραηλιτών κατά την έξοδο τους από τη γη των Αιγυπτίων.
<<… και θα έχετε αυτή τη μέρα για εσάς ως μνημείο και θα εορτάζετε αυτήν την εορτή για τον κύριο από γενεά σε γενεά με λατρεία παντοτινή …>>
Στο δεύτερο δείπνο το πολύτιμο Αίμα του Αμνού αποτελεί το τίμημα της δικής μας σωτηρίας και απελευθέρωσης από τα δεσμά της αμαρτίας.
<< το ποτήριο αυτό είναι η νέα διαθήκη στο αίμα μου. Αυτό να κάνετε όσες φορές πίνετε, στην ανάμνηση μου.
Πράγματι κάθε φορά που θα τρώτε αυτό τον άρτο και θα πίνετε αυτό το ποτήρι αναγγέλλετε το θάνατο του κυρίου έως ότου έρθει >>
Στο πρώτο δείπνο οι συνδαιτημόνες ήταν ένας λαός που προέρχονταν από τον ίδιο πάτερα : τον Αβραάμ με κοινή εθνικότητα και ταυτότητα ενώ στο δεύτερο καλεσμένοι ήταν και είναι ένας λαός πιστών ανεξαρτήτου καταγωγής, χρώματος η φύλλου, που όμως έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό : την αγάπη του ενός για τον άλλον.
Μια αγάπης που ξεπερνά τα όρια της αυτοθυσίας και της υπέρμετρης ταπεινότητας, σύμφωνα με το παράδειγμα που έδωσε εκείνος στο τελευταίο δείπνο.
<<… Από αυτό θα γνωρίζουν όλοι ότι είστε μαθητές μου. Αν έχετε αγάπη ο ένας για τον άλλο …>>
<<… παράδειγμα σας έδωσα ώστε ότι έκανα εγώ σε εσάς και εσείς να κάνετε …>>
