ΕΝΑΡΞΗ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ ΑΠΟ ΤΗ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ
Με ιδιαίτερη θρησκευτική λαμπρότητα εορτάστηκε στη Νάξο η Κυριακή των Βαΐων. Η Εκκλησία στο πρώτο μέρος της όλης Ιεροτελεστίας ζει την θριαμβευτική είσοδο του Ιησού στα Ιεροσόλυμα και στο δεύτερο μέρος εισαγάγει στο πνεύμα της Μεγάλης Εβδομάδας με αποκορύφωμα το Πασχαλινό τριήμερο.
Η Μεγάλη Εβδομάδα είναι ο καιρός που οι πιστοί μπορούν να βιώσουν αυτό για το οποίο προετοιμάστηκαν κατά την περίοδο της Τεσσαρακοστής και να ζήσουν έντονα τα Μυστήρια τα λύτρωσης και της σωτηρίας.
Η όλη Ιεροτελεστία στην ενοριακή κοινότητα της Νάξου ξεκίνησε στο Παρεκκλήσιο της Αμιάντως Συλληφθείσας Θεοτόκου (καπέλα). Εκεί έγινε η ευλογία των Βαΐων και από εκεί με λιτανεία φθάσαμε στον Μητροπολιτικό Ναό, για να ακούσομε το Λόγο του Κυρίου με το Πάθος και στη συνέχεια να συμμετάσχομε στο Μυστήριο της Ευχαριστίας.
Στη Λιτανεία οι πιστοί βοηθούμενοι από την ενοριακή χορωδία με η διεύθυνση της μουσικού Λίας Πρίντεζη έψαλαν τους ύμνους με τους οποίους ο Εβραϊκός λαός υποδέχτηκε τον Ιησού στο Ναό στα Ιεροσόλυμα.
Στην όλη Ιεροτελεστία προΐστατο ο Αρχιεπίσκοπός μας π. Νικόλαος και συλλειτούργησαν μαζί ο Αρχιερατικός Επίτροπος Νάξου και Πάρου, π. Μανώλης και ο Ιερομόναχος της Κοινότητας στην Τήνο του Μοναχικού Τάγματος « Ενσαρκωμένος Θείος Λόγος».
Ο Εφημέριος ταξίδεψε στην Πάρο για να τελέσει εκεί, στον Ενοριακό Ναό του Αγίου Αντωνίου στην Παροικιά Πάρου, την ευλογία των Βαΐων και τη Θεία Λειτουργία.
Η συμμετοχή του κόσμου ήταν ανέλπιστα εντυπωσιακή και ο ναός πλημμύρισε από πολλά παιδιά, έφηβους, νέους και νέες, νεαρά ζευγάρια. Ήταν μια εικόνα και μια πραγματικά αληθινά γιορτινή. Στην Πάρο, τις Ακολουθίες του Πασχαλινού τριημέρου θα καλύψει ο π. Φερνάδος.
Ο Σεβασμιότατος κατά το κήρυγμά του αναφέρθηκε στην ευκολία με την οποία ο λαός άλλαζε τη στάση του έναντι του Χριστού.
Ενώ την Κυριακή των Βαΐων τον υποδέχτηκε με κραυγές και ψαλμούς «ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου», μετά από λίγες ημέρες, τα αισθήματα του ενθουσιασμού, χαράς και δοξολογίας μετατράπηκαν σε κραυγές μίσους, έχθρας και καταδίκης. «άρον, άρον σταύρωσαν αυτόν».
Είπε μεταξύ άλλων:
Ο Ιησούς σήμερα εισήλθε επίσημα στην Ιερουσαλήμ ξεκινώντας από το Όρος των Ελαιών συνοδευόμενος από ένα πλήθος που τον επευφημεί: αυτό είναι το εορταστικό πρελούδιο του Πάσχα, η εκπλήρωση του μυστηρίου του θανάτου και της Ανάστασης του Χριστού. Αυτό τελεί σήμερα η Εκκλησία με μια επίσημη λειτουργία η οποία ξεκίνησε με την ευλογία των βαΐων και την λιτανεία προς τον Μητροπολιτικό μας Ναό .
Σήμερα οφείλουμε να προβληματιστούμε για την Ιεροτελεστία αυτής της Κυριακής η οποία ενώνει «τη χαρά και τη γιορτή» όλων μας με την «πικρή και οδυνηρή γεύση» της ιστορίας του Πάθους. Σε αυτή την αφήγηση, αποκαλύπτονται «συναισθήματα αντιφατικά» που συχνά βιώνει ο άνθρωπος σε κάθε εποχή.
Υπάρχουν πολλοί ικανοί να αγαπούν πολύ… αλλά και πολλοί που μισούν πολύ –, ικανοί και θαρραλέοι για γενναίες θυσίες αλλά και δειλοί που και σήμερα ξέρουν «να νίπτουν τας χείρας τους» αντί να παίρνουν τις ευθύνες τους, ικανοί για πιστότητα αλλά και για μεγάλη εγκατάλειψη και προδοσία. Και είναι εμφανές σε όλη αυτή την αφήγηση του Ευαγγελίου ότι η χαρά που προκαλείται από τον Ιησού δημιουργεί είναι και χαρά για όσους τον αγαπούν αλλά είναι και ενόχληση και εκνευρισμός για όσους τον μισούν.
Εκείνοι που χαίρονται με τον Ιησού, είναι εκείνοι που ξαναβρήκαν σε Αυτόν “την εμπιστοσύνη”, “την αξιοπρέπεια”, “τη συγχώρεση”, “την ελπίδα”, που έχουν βιώσει τη «συμπόνια» Του και που μπορούν επομένως να φωνάξουν: «Ευλογημένος εκείνος που έρχεται στο όνομα του Κυρίου». Ωστόσο, δεν ισχύει για όλους αυτό:
Αυτή η δοξαστική χαρά όμως καταλήγει ενοχλητική και γίνεται παράλογη και σκανδαλώδης για όσους θεωρούν τους εαυτούς των δίκαιους και «πιστούς» στον νόμο και τους τελετουργικούς κανόνες. Απαράδεχτη χαρά για όσους έχουν αποκλείσει την ευαισθησία έναντι του πόνου, των βασάνων και της δυστυχίας. Απαράδεκτη χαρά για όσους έχουν χάσει τη μνήμη τους και έχουν ξεχάσει τις τόσες πολλές ευλογίες που έλαβαν. Πόσο δύσκολο είναι να καταλάβουν τη χαρά και τη γιορτή της ευσπλαχνίας του Θεού όσοι προσπαθούν να δικαιολογήσουν τον εαυτό τους, ακόμη και όταν έχουν δίκιο! Πόσο δύσκολο είναι να μπορέσουν να μοιραστούν αυτή τη χαρά όσοι εμπιστεύονται μόνο στη δική τους δύναμη και νιώθουν ανώτεροι των άλλων.
Έτσι η ζητωκραυγή του : «ευλογημένος ο ερχόμενος μετατρέπεται σε κραυγή»: «Σταύρωσέ τον!», Μια κραυγή που δεν είναι «αυθόρμητη», αλλά «κατασκευασμένη» από με «περιφρόνηση, με συκοφαντία, με την παρουσίαση ψεύτικων μαρτυριών»: είναι «η φωνή εκείνων που χειραγωγούν» που «μακιγιάρουν την πραγματικότητα», που «παγιδεύουν» τους άλλους για να περάσουν το δικό τους, «για να αποκτήσουν δύναμη» και «να κάνουν να σιωπήσουν οι φωνές που διαφωνούν». Το «Σταύρωσέ τον !» είναι μια φωνή «κατασκευασμένη μέσα από τις απαιτήσεις της αυτάρκειας, της υπερηφάνειας, της αλαζονείας»:
Και έτσι στο τέλος κάνουν να σιωπήσει η γιορτή του λαού, καταστρέφεται η ελπίδα, σκοτώνονται τα όνειρα, εξαφανίζεται η χαρά. Έτσι στο τέλος η καρδιά γίνεται τυφλή και η φιλανθρωπία ψυχρή. Αυτή είναι η κραυγή «όποιος μπορεί ας σώσει τον εαυτόν του» που επιθυμεί να αποκοιμίσει την αλληλεγγύη, να σβήσει τα ιδανικά, να κάνει το βλέμμα αδιάφορο… είναι η φωνή που προσπαθεί να καταργήσει την συμπόνια, την αγάπη που είναι η φαινομενική αδυναμία του Θεού.
Μοναδικό «αντίδοτο» μπροστά σε όλες «αυτές τις φωνές που ουρλιάζουν», είναι «να κοιτάξουμε τον σταυρό του Χριστού» και να αφεθούμε να μας «συμβουλεύσει» ο Εσταυρωμένος με την «τελευταία φωνή» του, «Πατέρα συγχώρησέ τους». Μια φωνή αγάπης για καθένα από εμάς, «αγίους και αμαρτωλούς», «νέους και ηλικιωμένους». Φωνή σωτηρίας ώστε «κανείς να μη σβήσει τη χαρά του Ευαγγελίου», κανείς να μη παραμένει «απόμακρος» από την ευσπλαχνία του Πατέρα:
Κοιτάμε τον σταυρό σημαίνει αφηνόμαστε να μας συμβουλεύσει για τις προτεραιότητές μας, τις επιλογές και τις ενέργειές μας. Σημαίνει αναρωτιόμαστε για την ευαισθησία μας προς εκείνους που σήμερα σταυρώνονται; Αδελφοί μου και αδελφές μου ας διερωτηθούμε με ειλικρίνεια: Ιησούς συνεχίζει να αποτελεί κίνητρο χαράς και αίνου μέσα στην καρδιά μας ή ντρεπόμαστε για τις προτεραιότητές της προς τους αμαρτωλούς, τους τελευταίους και τους ξεχασμένους;
Εύχομαι πρώτα σε όλους τους σημερινούς σταυρωμένους συνανθρώπους μας να γιορτάσουν την Ανάσταση του Κυρίου και τη δική τους και σε όλους του Χριστιανούς της γης που μαζί μας σήμερα ξεκινούν την Μεγάλη και Αγία Εβδομάδα: Καλό και Άγιο Πάσχα.
Μετά την τελική ευλογία και την απόλυση ο Σεβασμιότατος απευθυνόμενος σε όλους τους αλλοδαπούς πού ήταν παρόντες στο ναό τους πολλούς Αλβανούς αδελφούς με όλα τα μέλη των οικογενειών τους, τους ευχήθηκε Καλό Πάσχα στις οικογένειές τους και στην πατρίδα τους. Συμμερίστηκε τον πόνο τους που δεν μπορούν να συνεορτάσουν με τις οικογένειές τους στην Πατρίδα τους.
Και συνέχισε λέγοντας πως σημασία δεν έχει πότε θα εορτάζουμε το Πάσχα, αλλά πως θα το εορτάζουμε. Μακάρι να έλθει η ευλογημένη
ώρα το συντομότερο, όταν όλοι οι Χριστιανοί, αντί να κοιτάζουν τα άστρα για να υπολογίζει ο καθένας με το δικό του ημερολόγιο,
πότε είναι η πρώτη Κυριακή της εαρινής πανσελήνου, να κοιτάζουν το καλό που θα προκύψει για την πίστη τους, όταν όλοι μαζί θα γιορτάζουμε το Πάσχα του Κυρίου με σκοπό και ελπίδα να γίνει το Πάσχα όλης της Εκκλησίας.
Ο Σεβασμιότατος ευχαρίστησε τον π. Μανώλη, τον εφημέριο π Γεώργιο, το ενοριακό συμβούλιο και όλα τα μέλη της Εκκλησίας για την προσπάθεια που καταβάλουν όλοι μαζί για μία πιο αποτελεσματική αποστολή της ενοριακής κοινότητας της Μητροπολιτικής ενορίας στη Νάξο. Τα αποτελέσματα ήδη έχουν αρχίσει να φαίνονται σιγά-σιγά.
Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας είχε τη χαρά να συναντηθεί με το ποίμνιο του στην Ενοριακή αίθουσα και με μια ζεστή και εγκάρδια χειραψία να ευχηθεί σε όλους: Καλό και ευλογημένο Άγιο Πάσχα.
[module-773]