Λογοτεχνία και Πίστη
• …Σφάλιξε τα μάτια κι είδε την πατρίδα του μπροστά του να στέκεται στη μέση της αυλής, μαυροφορεμένη, απελπισμένη, με χοντρές πιτσιλιές αίματα! Η χώρα του; Για μπας ήταν η Παναγιά κι επέστρεφε απ’ τη σταύρωση του γιού της;
• … Αναζητούσαν τη μοναξιά, την ήσυχη κουβέντα, ένοιωθαν βάρος γλυκό, μυστική ανατριχίλα, σαν να ‘χαν μεταλάβει!
• …Μέσα από βαθυπράσινες φυλλωσιές, φεγγοβολούσαν οι λεμονανθοί. Σαν να μην είχε ακόμα αναστηθεί ο Χριστός, κι όλη η γη φορτωμένη λουλούδια και δάκρυα, μοσχοβολούσε, σαν επιτάφιος.
• … Όλες οι ψυχές του κόσμου είναι κρεμασμένες σε κάθε ανθρώπου το λαιμό. Μα ξεχωρίζεις δικές μου και δικές σου…
• …Σαν το δέντρο είναι ο άνθρωπος, θέλει χώμα.
• … Αδύνατο, ο κόρακας να γίνει περιστέρι.
• … Ο ήλιος είχε γλυτώσει απ’ τα σύννεφα ήταν ψηλά, γελούσε. Το βράδυ έγερνε να βασιλέψει, γέμισε ίσκιους το βουνό.
• … Μη μου δώσεις Κύριε, πλούτη, γιατί θα γίνω πάλι κακός.
• … (Ο ιερέας λέει στους πιστούς)… ήρθα να περιμαζώξω το Χριστό απ’ το δρόμο.
