Μαζί στον δρόμο της ενότητας Καθολικοί και Λουθηρανοί

Καθολικοί και Λουθηρανοί μαζί στον δρόμο της ενότητας

Καθολικοί_2.jpeg

Η Κοινή Διακήρυξη για τη Διδασκαλία της Δικαίωσης, η οποία υπογράφηκε από Καθολικούς και Λουθηρανούς στο Άουγκσμπουργκ της Γερμανίας, στις 31 Οκτωβρίου 1999, αναγνώριζε ότι η σωτηρία προέρχεται «όχι βάσει της δικής μας αξίας, αλλά μόνο διαμέσου της χάριτος και εν τη πίστη στο σωτήριο έργο του Χριστού». Μετά από 20 χρόνια, η δημοσίευση της επικαιροποιημένης ιταλικής μετάφρασης του κειμένου, που ανακοινώθηκε από το Ποντιφικό Συμβούλιο για την Προώθηση της Ενότητας των Χριστιανών και από την Παγκόσμια Λουθηρανική Ομοσπονδία, είναι «ένα σημαντικό από κοινού βήμα, σε μια προσπάθεια να εξασφαλιστεί μια ευρύτερη διάδοση αυτής της ιστορικής οικουμενικής συμφωνίας και της υποδοχής της». Το Ποντιφικό Συμβούλιο για την Προώθηση της Ενότητας των Χριστιανών εξηγεί την επιλογή δημοσίευσης της μετάφρασης και των κειμένων που τη συνοδεύουν, την ημέρα κατά την οποία Καθολικοί και Λουθηρανοί ενθυμούνται τα 500 χρόνια από την ακοινωνησία του Μαρτίνου Λουθήρου, στις 3 Ιανουαρίου 1521, ως «σταθερή πρόθεση να συνεχίσουμε μαζί την πορεία, περνώντας από τη σύγκρουση στην κοινωνία».

Αναζήτηση των κοινών στοιχείων στο πλαίσιο των διαφορών

Στην κοινή πρόλογο της ιταλικής έκδοσης της Διακήρυξης, ο Καρδινάλιος Κουρτ Κοχ, πρόεδρος του Ποντιφικού Συμβουλίου, και ο αιδ. Μάρτιν Γιούνγκ, γενικός γραμματέας της Λουθηρανικής Ομοσπονδίας, γράφουν: «Δεν μπορούμε να αναιρέσουμε την ιστορία του χωρισμού, αλλά αυτή μπορεί να εισέλθει και να γίνει μέρος της ιστορίας μας συμφιλίωσής μας». Η δημοσίευση της επικαιροποιημένης μετάφρασης πραγματοποιείται στο πλαίσιο μιας σειράς εορτασμών των πιο σημαντικών στιγμών στην ιστορία της Λουθηρανικής Εκκλησίας, που θα κορυφωθούν με την 500ή επέτειο της Ομολογίας του Άουγκσμπουργκ, το 2030, με σκοπό την αναζήτηση «των κοινών στοιχείων στο πλαίσιο των διαφορών, ή ακόμη και των αντιθέσεων, και ως εκ τούτου τη συνεργασία προς μια υπέρβαση των διαφορών που χωρίζουν τις Εκκλησίες».

Και άλλες Εκκλησίες προσχώρησαν στη Διακήρυξη

«Οι Καθολικοί και οι Λουθηρανοί αρχίσαμε να βαδίζουμε μαζί στον δρόμο της συμφιλίωσης», δήλωσε ο Πάπας Φραγκίσκος, εκφράζοντας την εκτίμησή του για τα πενήντα χρόνια του διαλόγου μεταξύ της Παγκόσμιας Λουθηρανικής Ομοσπονδίας και της Καθολικής Εκκλησίας, κατά τη διάρκεια της οικουμενικής προσευχής στο Λουντ της Σουηδίας, στο πλαίσιο της επίσκεψής του που πραγματοποιήθηκε μεταξύ 31 Οκτωβρίου και 1ης Νοεμβρίου 2016, για να ενθυμηθεί την 500ή επέτειο της Μεταρρύθμισης του Μαρτίνου Λουθήρου. «Μέσω του διαλόγου και της κοινής μαρτυρίας δεν είμαστε πλέον ξένοι. Αντιθέτως, μάθαμε ότι αυτό που μας ενώνει είναι μεγαλύτερο από αυτό που μας χωρίζει», δήλωσαν μαζί κατά την ευκαιρία εκείνη οι Καθολικοί και οι Λουθηρανοί.

Ένας διάλογος που συνεχίζεται σε κλίμα φιλίας

Από το 1999 έως σήμερα, σε διαφορετικές χρονικές στιγμές, τρεις άλλες παγκόσμιες χριστιανικές Κοινωνίες, δηλαδή η οικογένεια των Μεθοδιστικών Εκκλησιών, η Αγγλικανική Εκκλησία και οι Μεταρρυθμισμένες Εκκλησίες, προσχώρησαν επίσημα σε αυτή τη συμφωνία που αρχικά ήταν μόνο μεταξύ Λουθηρανών – Καθολικών. Και με αυτές τις Εκκλησίες, χάρη στην Κοινή Διακήρυξη, ξεπεράστηκαν μακροχρόνιες αντιπαραθέσεις και παρεξηγήσεις. Ακολουθεί η συνέντευξη του Σεβασμιοτάτου Brian Farrell, γραμματέα του Ποντιφικού Συμβουλίου για την Προώθηση της Ενότητας των Χριστιανών, ο οποίος εξηγεί τι σημαίνει «Διδασκαλία της Δικαίωσης»:

Απ. – Πρέπει να καταλάβουμε ότι 500 χρόνια πριν, η μεγάλη διαμάχη μεταξύ του Λουθήρου και της Καθολικής Εκκλησίας ήταν ακριβώς αναφορικά με το πώς ο Χριστός σώζει. Με απλά λόγια, μπορώ να πω ότι το πρόβλημα συνοψιζόταν με έναν πολύ επιφανειακό τρόπο στο εξής: είτε σωζόμαστε δια της χάριτος του Χριστού είτε ο αμαρτωλός Χριστιανός σώζεται δια των καλών έργων που πράττει, και αυτό μέσα στους αιώνες έγινε η διαχωριστική γραμμή μεταξύ Καθολικών και Προτεσταντών γενικά, μεταξύ Καθολικών και Λουθηρανών ειδικότερα. Στη συνέχεια, με την Κοινή Διακήρυξη για τη Διδασκαλία της Δικαίωσης, μετά από τόσο οικουμενικό διάλογο, καταλάβαμε ότι έχουμε, βασικά, την ίδια διδασκαλία. Η Διακήρυξη λέει το εξής: «Μαζί εμείς, οι Λουθηρανοί και οι Καθολικοί, ομολογούμε ότι όχι βάσει της δικής μας αξίας, αλλά μόνο διαμέσου της χάριτος και εν τη πίστη στο σωτήριο έργο του Χριστού, γινόμαστε δεκτοί από τον Θεό και λαμβάνουμε το Άγιο Πνεύμα».

Ερ. – Άρα, βρέθηκε μια λύση σε ένα ζήτημα που φαινόταν ανυπέρβλητο…

Απ. – Ναι, βρεθήκαμε σύμφωνοι να αναγνωρίσουμε ότι δεν υπάρχουν πλέον αντιπαραθέσεις σε αυτό το σημείο, το οποίο είναι θεμελιώδες, κεντρικό σημείο της διδασκαλίας. Και αυτό για να κατανοήσουμε την ίδια την αποστολή του Χριστού.

Ερ. – Και αυτό δημιούργησε νέες σχέσεις μεταξύ των δύο Εκκλησιών;

Απ. – Φυσικά, θα έλεγα ότι το τελευταίο έγγραφο που συντάξαμε εξηγεί πολύ καλά ποιο είναι τώρα το κλίμα μεταξύ μας, ότι οι σχέσεις μας, μετά από αυτήν τη μεγάλη συμφωνία για τη Δικαίωση, κινούνται από τη σύγκρουση στην κοινωνία. Είναι σαφές ότι η πορεία από τη σύγκρουση στην κοινωνία δεν έχει ολοκληρωθεί. Είμαστε ακόμη καθ’ οδόν, αλλά το κλίμα φιλίας και συνεργασίας και αμοιβαίου σεβασμού έχει προχωρήσει πολύ.

Ερ.- Στις 3 Ιανουαρίου, ημέρα ακοινωνησίας του Λουθήρου, πριν από 500 χρόνια, δημοσιεύθηκε η ενημερωμένη ιταλική μετάφραση της κοινής δήλωσης. Ποιες είναι οι καινοτομίες αυτής της έκδοσης και ποια είναι η σημασία;

Απ. – Στα ιταλικά υπήρξαν αρκετές μεταφράσεις του κειμένου και παρατηρήσαμε ότι υπήρχαν κάποιες μικρές αποκλίσεις και καμιά φορά σημαντικές αποκλίσεις στον τρόπο μετάφρασης του εγγράφου. Τότε, μαζί με την Παγκόσμια Λουθηρανική Ομοσπονδία, ξανακάναμε μια νέα μετάφραση τόσο της Διακήρυξης όσο και των άλλων σχετικών εγγράφων, και θελήσαμε να τη δημοσιεύσουμε αυτήν την ημερομηνία, ακριβώς για να εκφράσουμε το γεγονός ότι έχουμε ξεπεράσει το κλίμα που υπήρχε τη στιγμή τότε της ακοινωνησίας, του χωρισμού, και ότι, όπως είπα, είμαστε τώρα στο δρόμο προς την κοινωνία.

Ερ. – Το Ποντιφικό Συμβούλιο για την Προώθηση της Ενότητας των Χριστιανών ανακοίνωσε επίσης μια σειρά εκδηλώσεων που θα λήξουν το 2030. Μπορείτε να μας πείτε κάτι για αυτό;

Απ. – Ναι, είμαστε 500 χρόνια μετά τα γεγονότα που οδήγησαν στην Προτεσταντική Μεταρρύθμιση. Πρώτα απ’ όλα, το 2016 ο Πάπας Φραγκίσκος πήγε στη Σουηδία για να ενθυμηθεί, μαζί με τους Λουθηρανούς, τη θεμελιώδη στιγμή που θεωρείται ως αρχή της Μεταρρύθμισης, δηλαδή όταν ο Λούθηρος δημοσίευσε τις διαμαρτυρίες του. Προσευχηθήκαμε μαζί, ήταν μια στιγμή μεγάλης κατανόησης και φιλίας μεταξύ Λουθηρανών και Καθολικών. Έπειτα, ήρθε η 500ή επέτειος της ακοινωνησίας την οποία ο Πάπας Λέων επέβαλε στον Λούθηρο για να αποκηρύξει τις ιδέες του. Βέβαια ο Λούθηρος δεν το έκανε, και στη συνέχεια ήρθε η ακοινωνησία, και αυτό είναι το γεγονός που ενθυμούμαστε αυτές τις ημέρες. Και συνεχίζουμε, και η ιστορία μάς παρουσιάζει και άλλες στιγμές, και ίσως η πιο σημαντική για τις σχέσεις με τους Λουθηρανούς θα είναι αυτή που θα ενθυμηθούμε το 2030, δηλαδή τα 500 χρόνια μετά την Ομολογία του Άουσμπουργκ. Εκείνη την περίοδο μπορούμε να πούμε ότι η προτεσταντική διδασκαλία διατυπώθηκε με σαφήνεια και οριστικότητα, και από εκείνη τη στιγμή είχαμε ένα διδακτικό σώμα που ήταν σε απόκλιση από την καθολική διδασκαλία. Ελπίζουμε ο Κύριος να μας δώσει το φως και τη δύναμη να βρεθούμε πολύ πιο κοντά στη στιγμή της πλήρους κοινωνίας μας.

Μετάφραση: π.Λ

κοινοποίηση άρθρου:

Περισσότερα

Διαβάστε ακόμη

10 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ μνήμη της Αγίας Σχολαστικής

Το όνομα της Σχολαστικής, αδελφής του Αγίου Βενεδίκτου, είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την αρχή του κοινοβιακού δυτικού μοναχισμού. Ο Βενέδικτος προέτρεπε η διακονία προς το

Mελέτη του Ευαγγελίου της ημέρας

ΔΕΥΤΕΡΑ ΤΗΣ 5ης ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ 10 Φεβρουαρίου 2025                                   Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Αμήν Επικαλούμαι το Πνεύμα

Ιταλία: π. Mauricio Patriciello “Συκοφαντημένοι για χρόνια – τώρα κανείς δεν μπορεί να το αρνηθεί . Εδώ πεθαίνουμε”

ΙΤΑΛΙΑ: π. MAURIZIO PATRICIELLO  «ΣΥΚΟΦΑΝΤΗΜΕΝΟΙ ΓΙΑ ΧΡΟΝΙΑ – ΤΩΡΑ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΟ ΑΡΝΗΘΕΙ. ΕΔΩ ΠΕΘΑΙΝΟΥΜΕ!» Είχαμε παρουσιάσει τον εφημέριο του «Αγίου Αποστόλου Παύλου»