Η Μεγάλη Πέμπτη στη μητρόπολη μας στη Νάξο

Η  Μεγάλη Πέμπτη στη μητρόπολη μας στη Νάξο


Το πασχαλινό τριήμερο ξεκίνησε και στο νησί της Ναξου με την τέλεση της λειτουργίας του μυστικού Δείπνου, του Δείπνου εκείνον κατά τον οποίον ο Χριστός ενώ παραδίνονταν στο θάνατο, εμπιστεύτηκε στην εκκλησία Του για όλους τους αιώνες   τη νέα θυσία και το συμπόσιο της αγάπης Του ώστε να αντλεί συνεχώς την πληρότητα της ζωής και της αγάπης.

Ο εφημέριος στο κήρυγμα του προσπαθώντας να εξηγήσει το λόγο για τον οποίο ο Χριστός προέβη στην πραγματοποίηση του τελευταίου αυτού δείπνου αναφέρθηκε στο πρώτο ανάγνωσμα της ημέρας από το βιβλίο της εξόδου , όπου περιγράφεται ο τρόπος με τον οποίο οι Ιουδαίοι εόρταζαν το Πάσχα εις ανάμνηση της απελευθέρωσης τους από τη σκλαβιά των Αιγυπτίων.

Στη συνέχεια αναφερόμενος στην ευαγγελική περικοπή εστίασε στα τρία πρωταγωνιστικά πρόσωπα: αυτό του Ιησού , του Πέτρου,  και εκείνο του Ιούδα

Στον Ιησού καταρχάς ο οποίος διακατέχεται  από μια απέραντη γαληνή και αξιοπρεπέστατη ηρεμία , παρά το γεγονος ότι ήξερε τι θα επακολουθούσε σε λίγες ώρες, αφού φυσικά γνώριζε ότι Εκείνος αποτελει την εκπληρωση των προφητειων .

Και τίθετε εύλογα το ερώτημα: εμείς πως θα αντιδρούσαμε εάν είμαστε στη θέση Του ?
το ίδιο νηφάλια και καρτερικά ? όχι βέβαια, αφού η δική του ηρεμία πηγάζει από το γεγονός ότι τρέφει αίσθημα απόλυτης εμπιστοσύνης προς το Θεό πατέρα, το οποίο δεν κλονίζεται ακόμη κα μπροστά στο φρικτό και βασανιστικό πόνο του σταυρικού θανάτου

Πρέπει λοιπόν κι εμείς ακολουθώντας το παράδειγμα Του, να επιδεικνύουμε απέραντη και ακλόνητη εμπιστοσύνη προς το θεό , ώστε να είμαστε σε θέση να αντιμετωπίζουμε με θάρρος ηρεμία και αξιοπρέπεια το δικό μας φορτίο του σταυρού

Δεύτερο πρωταγωνιστικό πρόσωπο ο Πετρος αναγνωρίζοντας τη θεότητα του Ιησού δεν αποδέχεται καταρχάς το γεγονός ότι ο ίδιος ο Κύριος σκύβει και πλένει τα πόδια αμαρτωλών ανθρώπων

Βαδίζοντας λοιπόν στα χνάρια του Πέτρου, όλες εκείνες οι φορές κατά τις οποίες ο Κύριος σκύβει να πλύνει και τα δικά μας πόδια να είμαστε σε θέση να το αποδεχτούμε με ευγνωμοσύνη και όχι αντιθέτως μονάχα να το απαιτούμε διαρκώς από Εκείνον , χωρίς τις περισσότερες φορές να επιθυμούμε να προσφέρουμε ούτε το ελάχιστο προς Αυτόν, αναγνωρίζοντας εμπράκτως την ταπεινότητα Του και την απέραντη πατρική αγάπη Του.

Το τελευταίο πρόσωπο είναι εκείνο του Ιούδα: του προδότη ο οποίος δε δύναται να διαχειριστεί το βάρος της πράξης της προδοσίας και οδηγείται στην αυτοκτονία, σε αντιπαράθεση με τον προδομένο Ιησού ο οποίος αν και υπέφερε άδικα και θανατώθηκε φρικτά ακολούθησε η ένδοξος ανάσταση Του παράδειγμα προς αποφυγή λοιπόν η συμπεριφορά του Ιούδα ώστε να μην φθάσουμε ποτέ στο έσχατο σημείο να λυγίσουμε από το βάρος των αδίκων προς τους άλλους πράξεων μας αλλά αντιθέτως να φθάσουμε στην πλήρη δικαίωση σκορπίζοντας μόνο αγάπη προς τους αδελφούς μας όπως ο Κύριος.

Αλώστε << όπου είναι η αγάπη είναι και Ο Θεός … >> 

Κείμενο Δάσκου Φανή

Φωτογραφίες  Ρεμούνδος Ιερώνυμος

[module-715]
 

 


[module-721]

Φωτογραφίες Dieter Linde

 

 

κοινοποίηση άρθρου:

Περισσότερα

Διαβάστε ακόμη