Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΝΗΓΥΡΗ ΣΤΟ ΒΡΥΣΙ
Στην Τήνο η Παναγία έχει πολλούς χειροποίητους θρόνους, μεταξύ αυτών ξεχωρίζουν δύο: Είναι ο θρόνος που έχει στήσει το Πανελλήνιο Ιερό Ίδρυμα στη χώρα της Τήνου τον 19ο αιώνα και το Θεομητορικό Προσκύνημα της Παναγίας της Βρυσιώτισσας που έστησε ο Καθολικός λαός της Τήνου τον 17ο αιώνα.
Με τη συμμετοχή πολλών ευλαβών της Παναγίας πανηγύρισε το Θεομητορικό Προσκύνημα της Εκκλησιαστικής Επαρχίας Νάξου-Τήνου-Άνδρου Μυκόνου στο Βρυσί της Τήνου.
Την παραμονή της εορτής και πανήγυρης τελέστηκε στον υπαίθριο Ναό, Αρχιερατικός Εσπερινός στις 9,30 το βράδυ και στη συνέχεια η Αρχιερατική Θεία Λειτουργία από το Σεβασμιότατο π. Νικόλαο η οποία χαρακτηρίστηκε από μία παρατεταμένη Ακολουθία του Λόγου. Μαζί με τον Αρχιεπίσκοπο συλλειτούργησαν οι ιερείς που εργάζονται στην Τήνο και δέκα τρεις άλλοι ιερείς οι οποίοι τις ημέρες αυτές ευρίσκονται το νησί για πνευματική περισυλλογή και ξεκόυραση.
Πριν από την έναρξη του Εσπερινού ο Αρχιεπίσκοπός μαςλαος υποδέχτηκε τους παρόντες 8 ιερομονάχους του μοναχικού Τάγματος του ενσαρκωμένου Θείου Λόγου και έκανε μία σύντομη παρουσίασε της αγρυπνίας προσευχής λέγοντας:
Αυτή τη βραδιά που συναχθήκαμε εδώ για να αγρυπνήσουμε και να προετοιμαστούμε να γιορτάσουμε με γνήσια πίστη την κοίμηση και μετάσταση της Παναγίας, όλα είναι όμορφα, και μας θυμίζουν τα μεγαλεία που έκανε για μας ο Κύριος. Όμως πιο όμορφο είναι το Ιερό αυτού του υπαίθριου Ναού που είναι στολισμένο με την παρουσία τόσων ιερέων που θα έχω τη χαρά και την τιμή να συλλειτουργήσω μαζί τους αυτή τη βραδιά.
Μαζί μας ευρίσκονται 8 Ιερείς του Μοναχικού Τάγματος του «Ενσαρκωμένου Θείου Λόγου», οι οποίοι περνούν μερικές ημέρες προσευχής, περισυλλογής και ξεκούρασης στο νησί μας μαζί με τον Προϊστάμενό τους π. Τριστάν Πέρες. Χαίρομαι που αυτή τη βραδιά είναι μαζί μας και τους υποδέχομαι και τους ευχαριστώ εκ μέρους της τοπικής μας Εκκλησίας. Μαζί μας επίσης βρίσκεται ο Γάλλος Ηγούμενος των Ιησουιτών Πατέρων στην Ελλάδα, ο εφημέριος του Ενοριακού Ναού του Αγίου Ιωάννη στο Ψυχικό π. Αλβέρτος και ο εφημέριος του Ενοριακού Ναού της Ιεράς καρδίας στην Κέρκυρα π. Πέτρος Αρμακόλλας. Τους ευχαριστώ όλους για την εδώ παρουσία τους. Μια παρουσία που θα αποκορυφωθεί με το Μυστήριο της Ευχαριστίας και θα γίνει αδελφική κοινωνία.
Η σημερινή προετοιμασία για την αυριανή εορτή της Παναγίας θα αρχίσει με την Ακολουθία του Εσπερινού θα συνεχιστεί με την απαγγελία του Ροδαρίου της Θείας Ευσπλαχνίας, η οποία και θα εμπλουτιστεί από δύο μαρτυρίες: μία ενός ιερέως και μία άλλη ενός νέου που συμμετείχαν και οι δύο στην Παγκόσμια Ημέρα Νεολαίας στην Κρακοβία της Πολωνίας. Θα ακολουθήσουν οι ειδικές λιτανείες της Παναγίας και θα ολοκληρωθεί με την τέλεση της Πανηγυρικής Θείας Λειτουργίας της παραμονής της Εορτής. Κατά τη Θεία Λειτουργία με τρεις ομιλίες θα βοηθηθούμε να καταλάβουμε ακόμη καλύτερα το λόγο που ο Κύριος θα μας απευθύνει αυτή τη βραδιά.
Σας καλώ λοιπόν να ξεκινήσουμε αυτή την αγρυπνία προσευχής ζητώντας από το Κύριο να μας στείλει το Άγιο Πνεύμα ώστε να δοξάσουμε το Θεό Πατέρα για τα μεγαλεία που έκανε για μας μέσω της Παναγίας.
Μετά την τέλεση του Α Εσπερινού της εορτής της Κοιμήσεως και Μετάστασης της Θεοτόκου, η Εκκλησία άκουσε από τον π. Γιάννη Σκλάβο μία προσωπική μαρτυρία από τη συμμετοχή του μες την αντιπροσωπεία της Καθολικής Νεολαίας της Ελλάδος στην Παγκόσμια ημέρα Νεολαίας στην Κρακοβία της Πολωνίας, που διήρκησε δύο εβδομάδες.
Είπε ο π. Γιάννης:
Να γίνετε σπορείς ελπίδας", αυτή είναι η πρόταση του Πάπα Φραγκίσκου που με άγγιξε περισσότερο κατά τη διάρκεια αυτής της Παγκόσμιας Ημέρας Νεολαίας που πραγματοποιήθηκε στην Κρακοβία, που είχε ως πρωταγωνιστές σχεδόν δύο εκατομμύρια νέους από όλο τον κόσμο.
«Αγαπητοί νέοι, δεν έχουμε έρθει στον κόσμο για να αναπτυχθούμε ή απλά για να υπάρχουμε, αλλά και να αφήσουμε αποτύπωμα, το στίγμα μας".
Αυτά τα λόγια του Αγίου Πατέρα, ακόμα ηχούν μέσα στη καρδιά και το νου μου και θέλω να σας τα μεταφέρω:
Είχα την αίσθηση πως ο Πάπας δεν ήθελε απλά να μιλήσει στους νέους που ήταν μαζί του στην Κρακοβία, αλλά ήθελε να μιλήσει στη καρδία κάθε ανθρώπου που τον άκουγε με κάθε μέσο σε κάθε γωνιά της γης.
Η πρόσκλησή του ήταν σαφής: οι νέοι καλούνται να Ζήσουν. Πρώτα να ζήσουν την πίστη τους, να βιώνουν καθημερινά την αγάπη του Θεού, την αδελφοσύνη, την αλληλεγγύη και τον ιερό θεσμό της οικογένειας. Ήταν κάτι που γινόταν αισθητό σε όλη τη διάρκεια της Π.Η.Ν. Να βιώσουν, οι νέοι Χριστιανοί τη χαρά του Χριστού, πιστεύοντας σ 'Εκείνο, εμπιστευόμενοι σε Εκείνον, ακολουθώντας τους δρόμους και τα μονοπάτια που ποτέ δεν φαντάζονται, αλλά είναι Εκείνος που χαράσσει.
Ο Άγιος Πατέρας μας προέτρεψε, να Ζήσουμε μέσα στη κοινωνία και μέσα στον κόσμο του σήμερα: ο Χριστιανός είναι αυτός που είναι πάντα σε κίνηση, φορώντας σανδάλια του συνεχώς βαδίζει…. Είναι αυτός που θέλει να αποφασίσει για το μέλλον του! Και όχι αυτό που ετοιμάζει η σημερινή κοινωνία, ο ίδιος αρνείται να γίνει «ένας καναπές», ζαλισμένος από τα ναρκωτικά και κάθε τι που δεν βοηθά αλλά καταστρέφει.
Ο νέος Χριστιανός είναι αυτός που είναι έτοιμος να δώσει τον καλύτερο εαυτό του προκειμένου να συμβάλλει στην θετική αλλαγή μέσα στον κόσμο με την κατασκευή γεφυρών και όχι με την οικοδόμηση τοίχων. Είναι αυτός που αναγνωρίζει την ομορφιά της ζωής και προσπαθεί να ζήσει ως πρωταγωνιστής της για τους άλλους.
Η πρόσκληση του Πάπα κατά τη διάρκεια αυτής της Παγκόσμιας Ημέρας Νεολαίας ήταν μια προτροπή να πούμε ΝΑΙ στη ζωή, μια πολύχρωμη ζωή, όπως πολύχρωμο ήταν το «γήπεδο της Ευσπλαχνίας», δηλαδή ο χώρος στον οποίο πραγματοποιήθηκε η αγρυπνία προσευχής και να χαρακτηρίζεται από την ευσπλαχνία, που ήταν το κεντρικό θέμα της Παγκόσμιας Ημέρας Νεολαίας του 2016.
Και εμείς, τα δύο εκατομμύρια νέοι άνθρωποι που συγκεντρωθήκαμε από πολλές και διαφορετικές χώρες του κόσμου, αλλά με το ίδιο φως της ελπίδας και της αισιοδοξίας στα μάτια, νιώσαμε να συμμετέχουμε σε μια βαθιά ΑΛΛΑΓΗ.
Ακόμη και τώρα, στα σπίτια μας και στις ενορίες μας, στην πατρίδα μας, ο καθένας μας, έχει κληθεί να συνεχίσει να είναι ένα κομμάτι εκείνου του απέραντου και πολύχρωμου παζλ.
Στην καρδιά μου μένουν αναμνήσεις από αυτή την μοναδική εμπειρία και τα λόγια του Πάπα Φραγκίσκου που μας υπενθύμισε: «Ίσως σας πουν ονειροπόλους, αλλά αυτό δεν πρέπει να σας αποθαρρύνει: Με ένα χαμόγελο και μια ανοιχτή αγκαλιά να συνεχίσετε να κηρύττετε την Ελπίδα".
Αυτή τη χαρά και ελπίδα, εμείς οι νέοι οφείλουμε τώρα να τα μετατρέψουμε σε καθημερινή δράση, σας παρακαλώ βοηθείστε μας!
Στη συνέχεια, μετά την παρακάτω παραίνεση και ενημέρωση, η παρούσα Εκκλησία προετοιμάστηκε για να απαγγείλει το Ροδάριο της Θείας Ευσπλαχνίας.
Το ροδάριο της Θείας Ευσπλαχνίας υπαγορεύτηκε από τον Ιησού σε μία Αγία Πολωνή μοναχή που έφερε το όνομα Faustina Kowalskaτο έτος 1935.
Ο Ιησούς συνέστησε στην Αγία Faustina" Θυγατέρα μου πρότεινε στις ψυχές απαγγέλουν το ροδάριο που σου παρέδωσα. Ο Ιησούς υποσχέθηκε σε όσους απαγγέλλουν αυτό το ροδάριο της Ευσπλαχνίας ότι θα δώσει ότι του ζητηθεί, αν αυτό είναι σύμφωνα με το θέλημα του Θεού Πατέρα
Ιδιαίτερες υποσχέσεις δίνονται για την ώρα του θανάτου μας , δηλαδή τη χορήγηση της χάρης να πεθάνουμε εν ειρήνη και γαλήνη.
«Θα αποκτήσουν αυτή τη χάρη, λέει ο Κύριος στην Αγία Faustina, όχι μόνο τα άτομα που απάγγειλαν με ευλάβεια αυτό το ροδάριο , αλλά και οι ετοιμοθάνατοι κοντά στους οποίους θα απαγγελθεί.
Ο Ιησούς συνέστησε στους ιερείς να συμβουλεύουν τους αμαρτωλούς ως μέσο σωτηρίας, υποσχόμενος ότι: ακόμη και αν πρόκειται για ένα μεγάλο αμαρτωλό, εάν απαγγείλει αυτό το ροδάριο ακόμη και μια φορά αλλά με προσοχή και ευλάβεια , θα αποκτήσει τη χάρη της άπειρης ευσπλαχνίας.
Ιδιαίτερα γι’ αυτό το λόγο και τελώντας την σημερινή αγρυπνία προσευχής για την κοίμηση και μετάστασης της Παναγίας σας προτείνω να απαγγείλουμε όλοι μαζί αυτό το ροδάριο της ευσπλαχνίας ζητώντας και ο δικός μας θάνατος να είναι μία κοίμηση και όταν έλθει η ώρα της κρίσης μία μετάσταση.
Στη συνέχεια ψάλθηκαν ειδικές λιτανείες της Παναγίας με τη βοήθεια των παρόντων ιερέων.
Ακολούθησε η Θεία Λειτουργία η οποία είχε το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό να έχει τρία κηρύγματα, ένα δηλαδή μετά από κάθε ανάγνωσμα .
Μετά το Πρώτο ανάγνωσμα μίλησε στην Εκκλησία ο εφημέριος του Αγίου Ιωάννη του Ψυχικού. Π. Αλβέρτος Paima, ο οποίος και είπε:
Η κιβωτός της Διαθήκης ήταν ότι πολυτιμότερο διέθετε ο Εβραϊκός λαός. Ήταν το πιο δυνατό σύμβολο της παρουσίας του Θεού ανάμεσα στο λαό. Σύμφωνα με την παράδοση η κιβωτός της Διαθήκης περιείχε μία στάμνα με μία μικρή ποσότητα μάννα , το μπαστούνι του Ααρών και τις πλάκες του Νόμου.
Στα κείμενα της Αγίας Γραφής και ειδικά της Παλαιάς Διαθήκης η κατοικία του Θεού πότε ταυτίζεται με την κιβωτό της Διαθήκης , πότε με το Ναό και την Αγία Πόλη της Ιερουσαλήμ, και πότε είναι η ίδια η γη της επαγγελίας που ο Θεός έδωσε στο λαό του για να κατοικήσει μαζί του με ασφάλεια και ειρήνη, μετά την σωτήρια έξοδό του από τη σκλαβιά της Αιγύπτου.
Η ωραιοτέρα όμως κατοικία του Θεού είναι η ίδια η Παναγία, από τη στιγμή που δέχτηκε να γίνει η μητέρα του Χριστού. Η Παναγία μπορούμε να πούμε είναι η κατ’ εξοχήν κιβωτός της Διαθήκης διότι αυτή δεν περιείχε το μάννα αλλά τον ίδιο τον άρτο της ζωής που κατέβηκε από τον ουρανό. Δεν περιείχε το νόμο αλλά τον ίδιο το Νομοθέτη, αφού κράτησε στα πάναγνα σπλάχνα της εννέα ολόκληρους μήνες τον ενσαρκωμένο Λόγο του Θεού, τον Μονογενή Υιό του Πατρός με την ενέργεια του Αγίου Πνεύματος.
Η διήγηση του αναγνώσματος από το Πρώτο Βιβλίο των Παραλειπομένων φωτίζει και την ευαγγελική περικοπή που αφορά τη διήγηση της επίσκεψης της Παναγίας στην Αγία Ελισάβετ και που θα ακούσομε κατά κατά την τέλεση της σημερινής Αγρυπνίας μας αλλά στην αυριανή θεία Λειτουργία.
Το ταξίδι της Παναγίας στην ορεινή περιοχή του Ιούδα αναπαρασταίνει την μεταφορά της Κιβωτού της Διαθήκης στον τόπο που έχει ετοιμάσει γι’ αυτήν ο Βασιλιάς Δαβίδ.
Και τα δύο ταξίδια περιγράφονται κατά τέτοιο τρόπο που δημιουργεί τη σιγουριά πως εκείνος που περιγράφει το ταξίδι της Παναγίας προς την ορεινή περιοχή του Ιούδα, δηλαδή ο ευαγγελιστής Λουκάς, θέλει να το παραλληλίσει με το ταξίδι που κάνει η Κιβωτός της Διαθήκης από την περιοχή του Κιριάθ- Ιαρίμ στην Ιερουσαλήμ όπου και θα τοποθετηθεί στον τόπο που έχει ετοιμάσει για το σκοπό αυτό ο Βασιλιάς Δαβίδ.
Αυτές οι δύο διηγήσεις έχουν πολλά κοινά χαρακτηριστικά και αυτά εντοπίζονται ιδιαίτερα στα σημεία που εκδηλώνεται η χαρά , η ευλογία και οι ύμνοι.
Ο Δαβίδ διερωτάται φοβισμένος: «πως μπορεί να έλθει σ’ εμένα η κιβωτός του Κυρίου»;( Δεύτερο βιβλίο του Σαμουήλ Κεφ. 6 εδάφιο 9), και η Ελισάβετ στο αντίκρισμα της Μαρίας δεν κρύβει το θαυμασμό της και διερωτάται με τη σειρά της (Λουκάς Κεφ. 1, εδάφιο 43): « Πως μου έγινε αυτό να με επισκεφθεί η Μητέρα του Κυρίου;
Η Κιβωτός της Διαθήκης παρέμεινε τρεις μήνες στο σπίτι του Ωβήδ Εδώμ.
Η Μαρία έμεινε με την Ελισάβετ « τρεις περίπου μήνες» μας αναφέρει χαρακτηριστικά ο ευαγγελιστής Λουκάς.
Στην Μαριολογική του ευαισθησία ο Λουκάς βλέπει στην Μαρία την αληθινή κιβωτό της Διαθήκης, γιατί στα σπλάχνα της φέρει τον ίδιο το Θεό που έγινε άνθρωπος. Κι εμείς σήμερα τιμούμε αυτή τη νέα κιβωτό της Διαθήκης και ευλογούμε το Θεό που θέλησε αυτό το σύμβολο της Παλαιάς Διαθήκης να γίνει πραγματικότητα στη Μητέρα του Χριστού.
Την άγια αυτή νύκτα που εμπνευσμένα ο λαός παρομοιάζει με τη νύκτα του Πάσχα, ας ζητήσουμε από την Αειπάρθενο Μαρία η οποία ζει μέσα στη δόξα του Πατέρα ο οποίος την κατέστησε τιμιωτέρα των Χερουβείμ και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφείμ, ώστε να μεσιτεύει για την Εκκλησία του Χριστού για την κάθε μια και τον κάθε ένα από μας, ώστε να είναι και για μας το πέρασμα από αυτή τη ζωή στην άλλη ένα πασχαλινό πέρασμα, δηλαδή μια πραγματική ανάσταση η οποία θα μας οδηγήσει ένα κοντά στο Θεό όπου θα ζούμε αιώνια απολαμβάνοντας τη θεϊκή ζωή και τη θέα του προσώπου Του. Αμήν.
Μετά το δεύτερο ανάγνωσμα ο π. Μάρκος Φώσκολος ερμήνευσε το λόγο του Κυρίου.
Μετά την ανάγνωση του Ιερού Ευαγγελίου ο Αρχιεπίσκοπός αμς π. Νικόλαος στο κήρυγμά του είπε:
Η ευτυχία και η τιμή μιας γυναίκας εξαρτάται και από τα παιδιά που γέννησε και έθρεψε. Ο Ευαγγελιστής Λουκάς μας μεταφέρνει σήμερα ένα όμορφο μακαρισμό για την Μητέρα του Χριστού, βγαλμένο από την καρδιά και τα χείλη μιας απλής και ανώνυμης γυναίκας που βρίσκεται ανάμεσα στο πλήθος του λαού που ακούει τον Ιησού να μιλά.
Πολύς λαός ακολουθεί το Χριστό και ξεχνά το σπίτι, τις φροντίδες και την εργασία, διανύει μαζί του ολόκληρες αποστάσεις, για να ακούσει από τα θεία χείλη, λόγια που ποτέ μέχρι τώρα δεν έχει ακούσει. Τον θαυμάζουν και δηλώνουν πως “κανένας ποτέ δεν μας μίλησε τόσο όμορφα όπως αυτός ο προφήτης και Διδάσκαλος”.
Στη σημερινή συγκέντρωση του πλήθους γύρω από τον Ιησού, ευρίσκεται και μία γυναίκα, που ακούγοντάς τον, εντυπωσιάζεται από το λόγο του, σκυρτά από αγαλλίαση και ξεσπά με ενθουσιασμό σε ένα πρωτόγνωρο μακαρισμό: «Μακαρία η κοιλία που σε βάστασε και οι μαστοί που θήλασες».
Η Μητέρα του Ιησού είναι πράγματι μακαρία. Το μεγαλείο του Ιησού αντανακλά πάνω στο πρόσωπο της μητέρας του. Αλλά αυτός ο έπαινος και μακαρισμός θα μπορούσε να είχε παρερμηνευτεί από το ακροατήριο του Ιησού. Η φυσική μητρότητα, από μόνη της, δεν είναι επαρκής αιτία για να είναι ταυτόχρονα μια μητέρα και μακαρία. Ο Ιησούς βάζει τα πράγματα στη θέση τους: «Μακάριοι είναι εκείνοι που ακούνε το λόγο του Θεού και τον τηρούν».
Η Μητέρα λοιπόν του Ιησού είναι μακαρία, όχι διότι τον γέννησε και τον θήλασε, αλλά επειδή άκουσε το λόγο του Θεού, πίστεψε εις αυτόν και τον τήρησε σε όλη τη ζωή της.
Η κραυγή της γυναίκας: «μακαρία η κοιλία που σε βάστασε και οι μαστοί που θήλασες!» μας υπενθυμίζει τον παρόμοιο εκείνο μακαρισμό που απεύθυνε στην Παναγία η εξαδέλφη της Ελισάβετ, όταν την δέχτηκε στο σπίτι της στην ορεινή περιοχή του Ιούδα, αμέσως μετά τον σωτήριο ευαγγελισμό της, Υποδεχόμενη η Ελισάβετ τη Μαρία αυτά τα εμπνευσμένα λόγια της απευθύνει: "Ευλογημένη εσύ μεταξύ των γυναικών και ευλογημένος ο καρπός της κοιλίας σου!» (Lc1,42). Η Ελισάβετ όμως δεν σταματά εκεί αλλά προσθέτει και το λόγο, για τον οποίο αποκαλεί μακαρία τη Μαρία: "Μακαρία είσαι, διότι πίστεψες ότι θα εκπληρωθούν σε σένα τα λόγια του Κυρίου». (Lc1,45).
Είναι η ίδια η προϋπόθεση που ζητά ο Ιησούς για να είναι κάποιος μακάριος: "Μακάριοι όσοι ακούνε το λόγο του Θεού και τον τηρούν!" (v.28).
Η χάρη και το μεγαλείο της Παναγίας δεν προέρχονται λοιπόν μόνο από τη φυσική μητρότητά της, αλλά προπάντων από την τήρηση του λόγο του Θεού, την υπακοή στο θέλημά του. Η μακαριότητά της συνίσταται στο ότι άκουσε και δέχτηκε το λόγο του, πρώτα μέσα στο νου και την καρδιά της και τον τήρησε σε όλη τη ζωή της. Ο Θεός με τον ευαγγελισμό του προς την Μαρία από τη Ναζαρέτ, της να ζήτησε να σταθεί κοντά στον Μονογενή Υιό Του, να γίνει η Θεοτόκος, η Μητέρα του Χριστού.
Κοντά στον Ιησού αδελφοί μου και αδελφές μου δεν υπάρχει μόνο μία θέση, μόνο για την Παναγία. Υπάρχουν πολλές, υπάρχει η θέση της καθεμιάς σας και του καθενός μας: Αυτή τη θέση δεν την κατακτούμε με τις δικές μας αξιομισθίες, αλλά με την ειλικρινή πρόθεσή και απόφασή μας να ακούσομε και να τηρήσουμε το λόγο του Θεού, μετατρέποντάς τον, με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος, σε καθημερινή ζωή.
Η Παναγία διακρίνεται μέσα στην Εκκλησία για την πιστότητά της στο θέλημα του Θεού. Έχουμε λοιπόν θαυμαστό παράδειγμα που μπορούμε να μιμηθούμε. Αντί να ζηλεύουμε την Παναγία, οφείλουμε να μιμηθούμε τη συνεχή διαθεσιμότητά της στην ακρόαση, στην υποδοχή και αποδοχή του λόγου του Θεού. Ο λόγος του Θεού δεν είναι μία διδασκαλία, γραμμένη σε ένα Βιβλίο, αλλά ένα πρόσωπο, είναι ο ίδιος ο ενσαρκωμένος Λόγος του Θεού, ο Ιησούς Χριστός.
Στο σημερινό σύντομο περιστατικό του Ευαγγελίου που ακούσαμε, ο Ιησούς δεν καταπνίγει τον ενθουσιασμό της γυναίκας, ούτε το δικό μας. Απλώς διορθώνει και επαυξάνει την τιμή που γίνεται στην Μητέρα του, προσφέροντας σε όλους το λόγο για τον οποίο η Παναγία είναι μακαρία. Ο Ιησούς δεν παραλείπει να συμπληρώσει τη βεβαιότητα ότι όλοι μπορούμε να είμαστε μακάριοι, αν μιμηθούμε την Παναγία στον τρόπο που άκουσε, υπάκουσε και τήρησε το θέλημα του Θεού σε όλη τη ζωής της. Από τη στιγμή του Ευαγγελισμού της μέχρι το Γολγοθά, όταν άκουσε το «τετέλεσθαι».
Αδελφοί μου και αδελφές μου, σε όλους εμάς που ήρθαμε εδώ σ’ αυτή την πνευματική όαση της τοπικής μας Εκκλησίας, όχι από συναισθηματισμό, ή κάποιο τάξιμο, αλλά από επιθυμία να ακούσομε και πάλι το λόγο του Θεού, ο Κύριος μας επαναλαμβάνει ότι είμαστε μακάριοι. Γι’ αυτό ας μην περιοριστούμε μόνο στο να ακούσομε σήμερα τον λόγο του Κυρίου, αυτό, ας μην είμαστε μόνο ακροατές αυτού του λόγου αλλά επιστρέφοντας στο σπίτι μας, την ενορία μας, τους χώρους που ζούμε και δρούμε, ας γίνουμε τηρητές αυτού του λόγου με την ίδια τη ζωή μας και έτσι θα είμαστε μακάριοι για τον ίδιο λόγο που και η Παναγία είναι μακαρία. Αμήν.
Η όλη Ιεροτελεστία του Εσπερινού, της Αγρυπνίας και της Θείας Λειτουργίας ολοκληρώθηκε τα μεσάνυκτα.
Οι καιρικές συνθήκες δεν μας βοήθησαν, αλλά ούτε και μας ενόχλησαν, αφού ένας πολύ μεγάλος αριθμός ευλαβών της Παναγίας από το νησί της Τήνου και αποδήμων της Αθήνας κατέκλυσαν, όπως κάθε χρόνο, το Θεομητορικό Προσκύνημα της Παναγίας της Βρυσιώτισσας, το οποίο και εορτάζει στις 15 Αυγούστου, εφόσον είναι αφιερωμένο στην Κοίμηση και Μετάσταση της Παναγίας.
Παρούσα η τοπική αυτοδιοίκηση πρώτου και Δευτέρου Βαθμούς. Η πρώτη με επί κεφαλής τον Δήμαρχο κ. Σίμο Ορφανό και η δεύτερη με τον κ. Γεώργιο Λεονταρίτη χωρικό Αντιπεριφερειάρχη Νοτίου Αιγαίου για τις Κυκλάδες και ο Έπαρχος Τήνου κ. Γιάννης Γιαγιάς.
Διακρίναμε επίσης την παρουσία Βουλευτών, όχι βέβαια των Κυκλάδων και πολιτευτών.
Ανήμερα της εορτής και πανήγυρης της Κοιμήσεως και Μεταστάσεως της Θεοτόκου τελέστηκε η Θεία Λειτουργία στις 8 το πρωί από τον Υπεύθυνο του Θεομητορικού Προσκυνήματος π. Φραγκίσκο Βιδάλη και Μαζί του συλλειτούργησε ο εφημέριος Καρδιανής και Κρόκου π. Αντώνιος Φόνσος.
Στις 10 το πρωί τελέστηκε Πανηγυρική Αρχιερατική Θεία Λειτουργία από το Σεβασμιότατο Αρχιεπίσκοπο π. Νικόλαο και μαζί του Συλλειτούργησαν ιερείς: π. Φραγκίσκος Βιδάλης, π. Γεώργιος Ανδριώτης, π. Νικόλαος Ψάλτης, π. Πέτρος Σοκολόφσκυ και ο π. Γιάννης Σκλάβος.
Μετά την ανάγνωση του ιερού Ευαγγελίου ο Αρχιεπίσκοπος απευθύνθηκε στην Εκκλησία και είπε στο κήρυγμά του:
Η σημερινή επισημότητα της εορτής της Μεταστάσεως της Θεοτόκου μας πλημμυρίζει από χαρά και ελπίδα. Χαρά διότι ο Θεός θέλει να μεταμορφώσει όλο το είναι μας. Το σώμα και το πνεύμα μας. τίποτε από μας δεν θα χαθεί. Η προσωπική ιστορία που γράφει ο κάθε χριστιανός αλλά και ο κάθε άνθρωπος πάνω στη γη με το σώμα και την ψυχή προορίζεται να συνεχιστεί με διαφορετικό τρόπο στη δόξα του Θεού.
Όλα αυτά μας πλημμυρίζουν από χαρά γιατί απομακρύνει από μας το φάντασμα της εξαφάνισης, του θανάτου και του φόβου. Δεν προοριζόμαστε στον αφανισμό, δεν πηγαίνουμε προς το τίποτα ή το κενό. Προορισμός μας είναι η δόξα. Αυτή η χαρά πρέπει να γίνει η δύναμή μας για να αντιμετωπίσουμε τον καθημερινό αγώνα της ζωής.
Η σημερινή πανήγυρη μας γεμίζει από ελπίδα. Μια ελπίδα που γεννιέται από το γεγονός ότι μπορούμε από τώρα να θαυμάσουμε την Παναγία μέσα στη δόξα του Θεού. Ένα πλάσμα σαν κι εμάς, που έφθασε πριν από μας εκεί όπου όλοι προοριζόμαστε και πρέπει να φθάσουμε.
Ο Θεός δέχεται κάθε προσφορά μας. Δέχεται κάθε δάκρυ μας όταν αυτό κυλά από όνο ή από μετάνοια, διατηρεί στην καρδιά του κάθε πόνο μας και γεμίζει από φως κάθε πράξη της αγάπης μας. Όταν θα έλθει για τον κάθε ένα ο καθορισμένος καιρός, όλα αυτά θα γίνουν το εκλεκτό υλικό με το οποίο θα κατασκευάσει το στεφάνι που θα μας προσφέρει τη στιγμή που θα βρεθούμε στον καθορισμένο καιρό ενώπιον του θρόνου του. Αυτό που έγινε ήδη με την Παναγία, θα γίνει και για μας. Αυτή είναι η χαρά μας, αυτή είναι η ελπίδα μας, αυτή είναι η πίστη μας.
Η Παναγία είναι εκείνη που επίστεψε και είναι αυτό που κάνει την ξαδέλφη της την Ελισάβετ να χαίρεται και να την συγχαίρει λέγοντας της: «είσαι Μακάρια εσύ που πίστεψες ". Η πίστη της την προδιαθέτει με ταπεινοσύνη να δεχθεί και χωρίς καμία σκιά αμφιβολίας το θεϊκό μήνυμα που φθάνει στην Μαρία την ημέρα του Ευαγγελισμού της. Και αυτή η πίστη της ποτέ δεν θα διαψευστεί, ούτε και όταν θα αναγκαστεί να διασχίσει ακόμη και τον οδυνηρό δρόμο που οδηγούσε στο Γολγοθά στα πόδια του σταυρού του Υιού της.
Η Παναγία είναι εκείνη που αγάπησε. Σ’ εκείνη επειδή ήταν ταπεινή τίποτε δεν αντιστεκόταν στην αγάπη μέσα στα βάθη της ψυχής της. Η αγάπη της αυτή για τον Ιησού αλλά και για όλα τα θετά παιδιά της την έκανε να δοκιμάσει το σκληρό πόνο της ρομφαίας που πέρασε την καρδιά της. Αλλά μια τόσο μεγάλη αγάπη μόνο η καρδιά της Παναγίας μπορούσε να εξασφαλίσει Για να αγαπήσει ο άνθρωπος τόσο δυνατά χρειάζεται μια καρδιά σαν της Παναγίας.
Η Παναγία είναι Εκείνη που απάντησε ΝΑΙ στο Θεό χωρίς κανένα όρο χωρίς επιφυλάξεις. Ένα ΝΑΙ που είπε ενώπιον του Αρχαγγέλου την ημέρα του Ευαγγελισμού και το επανέλαβε τριάντα τρία χρόνια αργότερα στα πόδια του σταυρού επάνω στο Γολγοθά. Ένα ΝΑΙ που είναι η συνεχής έκφραση μιας καρδιάς που είναι γεμάτη από αγάπη και πίστη.
Η σημερινή πανήγυρη μας υπενθυμίζει πως ο άνθρωπος είναι εκτεθειμένος πάνω στη γη μεταξύ της αγάπης και του μίσους, του καλού και του κακού, της χάρης και της αμαρτίας, μεταξύ του θανάτου και της αθανασίας. Η νίκη του φωτός και της χάρης είναι ο καρπός ενός συνεχούς αγώνα. Είναι η διάβαση ενός μονόδρομου που ο Θεός έχει χαράξει για την κάθε μια και τον κάθε ένα μας. Σ’ αυτό το δρόμο ο κάθε άνθρωπος μπορεί να συναντήσει την Παναγία. Και μάλιστα συμβαίνει κάτι αληθινά θαυμαστό, είναι η ίδια που έρχεται να μας συναντήσει, όπως συνάντησε την Ελισάβετ στο σπίτι του Ζαχαρία. Και είναι τότε που ο καθένας μας μπορεί να αναφωνήσει μαζί με την Ελισάβετ: «Πως μου έγινε αυτό να έλθει να με επισκεφθεί η Μητέρα του Κυρίου; Αλλά και μαζί με την Παναγία να δοξάσει το Θεό και να πει: «Μεγαλύνει η ψυχή μου Κύριο». ΑΜΗΝ.