Η Κυριακή είναι η ημέρα της συμφιλίωσης με την προσωπική ιστορία μας»

Η ανάπαυση δε συνίσταται στην  απόδραση  σε διασκεδάσεις και διακοπές  αλλά στο να ευλογήσουμε  την πραγματικότητα. Η Κυριακή λοιπόν  είναι ημέρα για να δημιουργήσουμε την  ειρήνη με την προσωπική μας ζωή. Με αυτό το σκεπτικό μίλησε ο Πάπας χθες στη γενική ακρόαση στην πλατεία του Αγίου Πέτρου για την ανάπαυση.

Η αληθινή ειρήνη  δε βρίσκεται  στο να αλλάξουμε την ιστορία μας  αλλά στο να την δεχτούμε  και να την εκτιμήσουμε.

Η ειρήνη όμως επιλέγεται, δεν επιβάλλεται,  ούτε ανακαλύπτεται τυχαία. Στην γενική  ακρόαση χθες το πρωί ο Πάπας Φραγκίσκος συνέχισε την κατήχηση του πάνω στο Δεκάλογο  και ξεκίνησε από την εντολή  της ημέρας της ανάπαυσης, τον εξαγιασμό των εορτών. «Φαίνεται μια εντολή εύκολη στο να εκπληρωθεί», αλλά δεν είναι έτσι,  διότι υπάρχει μία ανάπαυση εύκολη και μία δύσκολη στο να εκπληρωθεί, σημειώνει ο Πάπας.  Η σύγχρονη κοινωνία είναι «διψασμένη από διασκεδάσεις και διακοπές” είναι “η βιομηχανία  της αφηρημάδας, που θεωρεί τον ιδεώδη κόσμο  σαν ένα μεγάλο πάρκο  παιχνιδιών,  όπου όλοι διασκεδάζουν”, αλλά προειδοποιεί ότι  ταξίδια,  και κρουαζιέρες  δεν γεμίζουν  αληθινά την καρδιά του ανθρώπου. “η ιδανική εικόνα” που προτείνεται  είναι  εκείνη του επιτυχημένου ανθρώπου  που επιτρέπει στον εαυτό του μεγάλα περιθώρια ικανοποιήσεων. Αυτή η νοοτροπία  φέρνει όμως  την ανικανοποίηση  της ύπαρξης “αναισθητοποιημένη από τη διασκέδαση”, που δεν είναι ανάπαυση  αλλά φυγή από την πραγματικότητα. “Ο άνθρωπος ποτέ δεν αναπαύθηκε τόσο όσο σήμερα, και όμως ποτέ δεν είχε την εμπειρία τόσο κενού όσο σήμερα!”.

Η Κυριακή είναι η ημέρα για να δημιουργήσεις ειρήνη και να κάνεις το καλό.

Είναι αυτό ακριβώς που εξηγεί αυτή η εντολή,  ότι στην πραγματικότητα  η ανάπαυση είναι η στιγμή προσευχής, καιρός  για να κοιτάξουμε  την πραγματικότητα και να πούμε: “πόσο ωραία είναι η ζωή!”. Στην ανάπαυση ως φυγή από την πραγματικότητα, ο Δεκάλογος αντιπαραθέτει λοιπόν την ανάπαυση ως “ευλογία της πραγματικότητας”. Και για τους χριστιανούς στο κέντρο της ημέρας της ανάπαυσης, η Κυριακή, είναι ακριβώς η Ευχαριστία, που σημαίνει «απόδοση ευχαριστίας”.

Η Κυριακή δεν είναι η ημέρα για να σβήσει τις άλλες μέρες αλλά για να τις υπενθυμίσει, ευλογήσει και να δημιουργήσει ειρήνη με τη ζωή, πόσος κόσμος που έχει τόση δυνατότητα  να διασκεδάσει,  και δεν ζει σε ειρήνη με τη ζωή. Η Κυριακή είναι η ημέρα για να δημιουργήσουμε ειρήνη  με τη ζωή, λέγοντας: η ζωή είναι πολύτιμη, δεν είναι εύκολη, μερικές φορές μάλιστα είναι πονεμένη, αλλά πολύτιμη.

Η ειρήνη δεν επιβάλλεται αλλά επιλέγεται

Ενώ όμως είναι πολύ εύκολο να διπλώσει η καρδιά  στην δυστυχία, για να ευλογήσει να χαρεί  είναι αντιθέτως αναγκαίο  “μία ώριμη κίνηση της καρδιάς”, ώστε να ανοιχθεί προς το καλό.  Το καλό πράγματι δεν  της Φραγκίσκος, έτσι όπως η ειρήνη που “επιλέγεται, δεν μπορεί να επιβληθεί και δεν βρίσκεται τυχαίως”:

Είναι αναγκαίο να συμφιλιωθούμε με την προσωπική μας ιστορία, με τα γεγονότα που δεν  γίνονται δεκτά, με τα δύσκολα μέρη  της προσωπικής ύπαρξης. Σας ρωτώ: ο καθένας από σας  είστε συμφιλιωμένοι με την προσωπική σας ιστορία; Μία ερώτηση για να σκεφθείτε: εγώ, είμαι συμφιλιωμένος με την ιστορία μου; Η αληθινή ειρήνη, πράγματι,  δεν είναι να αλλάξεις την ιστορία σου,  αλλά να τη δεχθείς να την εκτιμήσεις, έτσι όπως έγινε.

Έπειτα ο Πάπας παρουσίασε ένα παράδειγμα εκείνων των άρρωστων χριστιανών που  παρηγορούν  με μία ηρεμία που δεν βρίσκεται στους χαίροντες  και τους ηδονιστές. Η ζωή πράγματι  γίνεται ωραία όταν αρχίζει να σκέπτεται το καλό της προσωπικής ιστορίας, δηλαδή “ξεκινά το δώρο μιας αμφιβολίας: ότι όλα είναι μια χάρη, και αυτή η αγία σκέψη γκρεμίζει τον εσωτερικό τοίχο της ανικανοποίησης, εγκαινιάζοντας  την αυθεντική ανάπαυση”. Με μία λέξη, όταν  ανακαλύπτουμε την αλήθεια που λέγεται στον ψαλμό «Μόνο στο Θεό αναπαύεται η ψυχή μου».

+N