Η ιδανική μοναχική κοινότητα
Στο εργαστήριο ενός ξυλουργού κατά τη διάρκεια της απουσίας του αφεντικού, όλα τα εργαλεία έκαναν ένα μεγάλο συμβούλιο. Ο σκοπός: πώς να βελτιώσουν τις αμοιβαίες σχέσεις και ποια στοιχεία να αποβάλουν για να έχουν μια ιδανική κοινότητα.
Η συνεδρίαση ήταν μακρά και ζωντανή, μερικές φορές ακόμη και σφοδρή.
Κάποιο πήρε το λόγο: «Να αποβάλλουμε την αδελφή Σέγα, επειδή πάντα δαγκώνει».
Ένα άλλο παρενέβη: «Να εκδιώξουμε την αδελφή Πλάνη, έχει έναν χαρακτήρα αιχμηρό».
«Να αποβάλουμε τον αδελφό Σφυρί που ξέρει μόνο να χτυπά».
«Και τα Καρφιά; Πολύ μυτερά. Να φύγουν και αυτά! Και επίσης η Λίμα και η Ράσπα. Το να ζεις μαζί τους είναι μια συνεχής τριβή. Να εκδιώξουμε επίσης και το γυαλόχαρτο, του οποίου ο μόνος λόγος ύπαρξης είναι να γρατζουνίζει τον πλησίον».
Στο τέλος της συνεδρίασης όλοι είχαν αποβάλει όλους.
Η συνάντηση διεκόπη από την άφιξη του ξυλουργού. Όλα τα εργαλεία σιώπησαν όταν τον είδαν να πλησιάζει στον πάγκο εργασίας. Ο άνδρας πήρε μια ξύλινη σανίδα, σημείωσε επάνω της με τον Χάρακα και ένα Καρφί, στη συνέχεια την πέρασε από τη Σέγα, την πλάνησε στην Πλάνη που αφαιρεί τα ψεγάδια από οτιδήποτε αγγίζει. Ο αδελφός Τσεκούρι που τραυματίζει σκληρά, η αδελφή Ράσπα με την τραχιά γλώσσα, ο αδελφός Γυαλόχαρτο που γρατζουνάει και ξύνει, μπήκαν στη δράση αμέσως μετά.
Ο ξυλουργός πήρε στη συνέχεια τους αδελφούς Καρφιά με τον αιχμηρό χαρακτήρα και το σφυρί που κτυπά και βαρά. Χρησιμοποίησε όλα τα εργαλεία του που έχουν κακό χαρακτήρα για να κατασκευάσει μια κούνια. Μια πανέμορφη κούνια που θα δεχόταν ένα μωρό που επρόκειτο να γεννηθεί. Για να δεχθεί τη Ζωή.
