ΕΙΚΟΣΤΗ ΔΕΥΤΕΡΗ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ ΚΥΚΛΟΣ Α
Τα σημερινά βιβλικά αναγνώσματα έχουν ως κεντρικό θέμα το κάλεσμα που μας απευθύνει ο Θεός και το οποίο εμείς δεν πρέπει να απορρίψουμε. Για τον προφήτη Ιερεμία, η φωνή του Θεού είναι σαν μια φωτιά που εκείνος δεν μπορεί να σβήσει ούτε να περιορίσει.
Στο Ευαγγέλιο μας παρουσιάζεται την κλήση του Ιησού Χριστού ο οποίος στάλθηκε από το Θεό στον κόσμο για να εκπληρώσει όχι το δικό του θέλημα αλλά του Πατέρα, να εκπληρώσει το έργο της σωτηρίας, προσφέροντας τη ζωή του για τη ζωή των ανθρώπων. Πεθαίνοντας πάνω στο σταυρό.
Ο Ιησούς για πρώτη φορά αναγγέλλει το σταυρικό του θάνατο στους αποστόλους του.
Μετά την σκανδαλώδη αντίδραση του Πέτρου, ο Ιησούς προσδιορίζει τις σκληρές απαιτήσεις του καλέσματός του. "εάν κάποιος θέλει να με ακολουθήσει, ας απαρνηθεί τον εαυτό του, ας πάρει το σταυρό του και ας με ακολουθήσει."
Για να είμαστε μαθητές του Ιησού οφείλουμε να αφήνουμε Εκείνον να προηγείται στη ζωή μας, ακόμη και αν αυτό πρέπει να γίνει μετά από μεγάλες θυσίες, τις οποίες ελεύθερα καλούμαστε θα επιλέξουμε!
Καλούμαστε να χτίσουμε ένα καλύτερο κόσμο, χωρίς να σκεπτόμαστε τον εαυτό μας, τις ταλαιπωρίες μας, αλλά μόνο να αφεθούμε στην απόλυτη Αγάπη του Θεού, χωρίς περιορισμούς, δισταγμούς, και πισωγυρίσματα. Χρειάζεται να αποδεχτούμε το σταυρό που οδηγεί μεν στο θάνατο, αλλά φθάνει και μέχρι την ανάσταση.
Ο Θεός δίνει τα πάντα αλλά και ζητά τα πάντα «όποιος χάσει τη ζωή του εξ αιτίας μου θα την κερδίσει». Πάνω από όλα ζητά εμπιστοσύνη ακλόνητη σε Εκείνον και μόνο σε Εκείνον. Δεν πρέπει να ψάχνουμε και άλλες σιγουριές μακριά από το Θεό. Δεν μπορούμε να επιλέξουμε το σταυρό του Ιησού και ταυτόχρονα να αποφεύγουμε τους μικρούς σταυρούς της καθημερινής μας ζωής. Αυτοί οι καθημερινοί σταυροί σχηματίζουν το Σταυρό της σωτηρίας μας.
Ο Θεός ζητά τα πάντα, αλλά δεν παίρνει τα πάντα. Στον Αβραάμ είχε ζητήσει το παιδί του, και όταν εκείνος του το πρόσφερε ο Θεός του το επέστρεψε. Του το επέστρεψε διότι είδε πως δεν δίστασε, να του το προσφέρει. Ο Θεός μας ζητά να κάνουμε άλματα στο κενό. Να απαρνηθούμε πράγματα στα οποία είμαστε προσκολλημένοι. Αυτά τα άλματα στο κενό στην πραγματικότητα είναι άλματα προς το Θεό, διότι στο βάθος είναι Εκείνος που μας περιμένει και όχι το κενό.
Ο Θεός Πατέρας δεν μας ζητά τόσα πολλά όσα ζήτησε στον Υιό του. Ο Ιησούς πορεύεται προς την Ιερουσαλήμ όπου θα θανατωθεί. Γράφει ένας Πατέρας της Εκκλησίας: "Ο Αβραάμ προσφέρει το θνητό παιδί του το οποίο τελικά δεν πεθαίνει, ενώ ο Θεός μας δίνει το αθάνατο παιδί του που τελικά πεθαίνει για μας"! Θαυμάσιο και εντυπωσιακό. Ο Θεός δίνει τα πάντα σε μας ενώ από μας ζητά να στερηθούμε μόνο ότι δεν μας ωφελεί.
Η ίδια η ιστορία της σωτηρίας αρχίζει με μία μικρή στέρηση, οι πρωτόπλαστοι δοκιμάζονται στην υπακοή σε κάτι πολύ απλό: Από όλα τα δέντρα του κήπου οι πρωτόπλαστοι μπορούσαν να φάνε. Μόνο από ένα τους απαγορεύτηκε να φάνε. Μόνο σε μια εντολή τους ζήτησε να υπακούσουν. Όμως δεν υπάκουσαν. Εάν την είχαν υπακούσει δεν θα υπήρχε ανάγκη να δώσει άλλες εντολές. Μετά την παράβαση αυξήθηκαν οι εντολές, έγιναν δέκα!
Ας διερωτηθούμε λοιπόν: " τι θέλει ο Θεός από μένα; Ο Θεός από μας δεν θέλει κάτι αλλά εμάς τους ίδιους. Τίποτε πιο λίγο! Να γιατί μας ζητά να απαρνηθούμε ότι εμποδίζει την καρδιά μας να τον αγαπήσουμε ολοκληρωτικά, να δοθούμε ολοκληρωτικά σε Εκείνον και να τον ακολουθήσουμε στο σταυρό και στην ανάσταση που εξασφαλίζει τη σωτηρία τη δική μας και συμβάλει και στη σωτηρία των άλλων.
