Η δύναμη της θεραπείας

Η δύναμη του Χριστού στο να θεραπεύει είναι ανεξάντλητη. Ο ίδιος ο Χριστός πάει προς συνάντηση της θεραπείας. Δεν οπισθοχωρεί. Οι πληγές, τα σπασίματα, οι παραμορφώσεις και κάθε ασθένεια δεν τον φοβίζουν. Δεν κάνει διακρίσεις ανάμεσα στα «επείγοντα περιστατικά» και στα τακτικά, δεν έχει καμιά «ειδικότητα», δέχεται όλους και θεραπεύει τα πάντα.
Ο Χριστός αισθάνεται τον ανθρώπινο πόνο και τον καταλαβαίνει. Η συμπόνια ταράζει την καρδιά του. Επιτρέπει στη δυστυχία να τον πλησιάσει και επειδή είναι πιο ισχυρός δεν την φοβάται. Δεν γνωρίζουμε καμιά λέξη του Χριστού που να κλείνει μέσα της την ιδέα ότι θα μπορούσε να εξαλείψει τον πόνο απ’ τη ζωή του ανθρώπου και του κόσμου.
Τον πόνο δεν τον προσπερνά, δεν τον απαλαίνει, ούτε τον αποφεύγει, αλλά τον αντιμετωπίζει κατάματα, μέσα στην απεχθή γύμνια του. Ποτέ δεν χάνει το θάρρος Του. Ποτέ δεν αισθάνθηκε κουρασμένος ή απογοητευμένος που να αρνηθεί μια θεραπεία. Η καρδιά του, πιο τρυφερή και πιο διαυγής από οποιαδήποτε άλλη που κτύπησε ποτέ σε ανθρώπινο στήθος, είναι πιο δυνατή απ’ τον ανθρώπινο πόνο. Και Εκείνος πόνεσε, έκλαψε, ίδρωσε, κουράστηκε, πείνασε, που θα μπορούσε – σαν Θεός – όλα να τα αποφύγει. Έγινε «όμοιος» σε όλα – εκτός της αμαρτίας – για να μας διδάξει ότι ο πόνος δεν είναι τιμωρία, αλλά ένας τρόπος ή ένα μέσον να μας οδηγήσει σε Εκείνον που είναι τέλειος Θεός και τέλειος άνθρωπος.

πμβ