Η δικαιοσύνη και η ελπίδα είναι η πραγματική κινητήρια δύναμη του σύμπαντος
Συχνά υπάρχει στον κόσμο μια έλλειψη ελπίδας και δικαιοσύνης. Ο λόγος είναι η έλλειψη μιας καθολικής, ανεξάντλητης και αιώνιας πηγής. Μόνο ο Θεός, ο Δημιουργός, μπορεί να είναι η απόλυτη προέλευση αυτών των δύο εξαιρετικών αξιών οι οποίες μπορούν να οδηγήσουν την ανθρωπότητα στην ανάπτυξη ή στην οπισθοδρόμηση. Μια πραγματική ελπίδα είναι απόλυτα συνδεδεμένη με τον θρίαμβο της ειλικρινούς δικαιοσύνης. Το πρώτο βήμα για τον άνθρωπο είναι να κυνηγήσει/να απαλείψει από τον ίδιο τη σύγχυση που προέρχεται από εκείνους που λατρεύουν είδωλα και ψεύτικο Θεό. Μόνο εκείνος που πιστεύει στον αληθινό Πατέρα μπορεί να συμμετάσχει στην δημιουργία της ελπίδας που σώζει.
Όποιος επιλέγει την οδό της πνευματικής αταξίας, μέσα από τη λατρεία πλάνων θεών, παίρνει το μέρος εκείνων που δεν είναι θέση να τροφοδοτήσουν με εμπιστοσύνη τη ζωή. Ο Χριστός ήρθε στη γη για να μας κατευθύνει σε μια ασφαλή καταληκτική πορεία που λυτρώνει και απελευθερώνει από κάθε εσωτερική καταπίεση και επίπτωση, ακόμη και κοινωνική. Είναι εκείνος ο μεγάλος μεσολαβητής, η αιχμή του διαμαντιού που μπορεί να ρυθμίσει ένα ανθρώπινο σύστημα που πολύ συχνά χάνεται στο λαβύρινθο της υλικότητας.
Σήμερα παρακολουθώντας τις αντιπαραθέσεις στην τηλεόραση για μικρά και μεγάλα θέματα που ενδιαφέρουν τους πολίτες, συνειδητοποιούμε όπως πάντα, ένα αρχικό σημείο αναφοράς. Μια πυξίδα, ικανή να ωθεί τον καθένα μας σε ένα όλο και μεγαλύτερο διχασμό, προτείνοντας στρατηγικές που μπορούν κατά κύριο λόγο, να είναι και διαφορετικές. Η προέλευση όλων, αν και μπερδεμένων, δεν θα φέρει ποτέ εκείνα τα αποτελέσματα που θα ελαφρύνουν τον άνθρωπο από το βάρος των καθημερινών προβλημάτων. Είναι καιρός να βάλουμε κάποια τάξη στη ζωή μας. Όπως κάνουμε καθαριότητα σε χώρους όπου δραστηριοποιούμαστε, έτσι πρέπει να γίνεται και στη ζωή του καθενός μας ξεχωριστά.
Αλλά πώς μπορεί να βάλει τάξη μέσα του, κάποιος που δεν γνωρίζει την ελπίδα και τη δικαιοσύνη που προέρχονται από το Θεό; Πώς μπορεί να ανακτήσει την εσωτερική ισορροπία, αν δε θέτει βασικά σημεία που μονάχα στις εντολές μπορεί να βρει τις φυσικές ρίζες για να αντισταθεί σε κάθε πειρασμό; Δεν υπάρχει νόμος του ανθρώπου, αν δεν εμπνέεται από το Λόγο, που μπορεί να απελευθερώσει τη σημερινή κοινωνία από την προσπάθεια της αναλήθειας της επιστήμης, της οικονομίας, της πολιτικής, του ατομικισμού, του εγωισμού, του μεγάλου πόθου/της λαγνείας, του ηδονισμού, του πλούτου, της εξουσίας, της βίας, της εγκληματικότητας και της ανοησίας.
Αυτά τα στοιχεία του υποκειμενισμού που είναι αυτοσκοπός και χωρίς ενδοιασμούς γίνονται επικίνδυνα είδωλα. Προβολείς που φωτίζουν παραπλανητικά, που πληγώνουν την οντολογική καρδιά της φύσης και επιτρέπουν την τοποθέτηση ικριωμάτων ψευδούς αλήθειας, όπου θέτουν μια σειρά νέων δικαιωμάτων, πέρα από κάθε φυσική και καθολική αρχή. Ο πιστός δεν μπορεί να ξεχάσει, χωρίς να προσποιείται, την αποστολή που ως χριστιανός του έχει διατεθεί από τη χορήγηση των μυστηρίων μέσα στην Εκκλησία του Κυρίου. Άρα, ο Ιησούς δεν έχει έρθει για να ισιώσει το καλάμι και για να αναζωπυρώσει τη φλόγα που είναι έτοιμη να σβήσει;
Δεν μας έχει αφήσει το καθήκον, να συνεχίσουμε να διαχωρίζουμε ορθά κοφτά τα του Θεού και τα του ανθρώπου; Ποια είναι η αλήθεια του Θεού και ποια η αναλήθεια του ανθρώπου; Ποιες είναι οι σκέψεις του Θεού και ποιες αυτές του ανθρώπου; Ποιο είναι το θέλημα του Θεού και ποιο εκείνο του ανθρώπου; Συνεχίζοντας να μη δίνουμε σαφείς απαντήσεις σε αυτά τα θεμελιώδη ζητήματα, κρατώντας ή διευρύνοντας τις σκιές που σήμερα οργιάζουν, κινδυνεύουμε από το χάος. Ο άνθρωπος θα συνεχίσει να παίζει με όλα αυτά, αρνούμενος στην πραγματικότητα την πραγματική αλήθεια των πραγμάτων.
Από την άλλη, αν κοιτάξουμε καλά γύρω μας, δεν γίνεται να μην καταλάβουμε πως το κακό που μας περιβάλλει και οι πόλεμοι που σφαγιάζουν λαούς και αρχαίους πολιτισμούς, είναι ο καρπός μιας προφανούς έλλειψης δικαιοσύνης. Ο Ιησούς στο Κατά Ματθαίον μας αφήνει σχετικά μια θαυμάσια σελίδα, εκπληρώνοντας τα προφητικά λόγια του Ησαΐα. Ο Υιός του Ανθρώπου δε σταματά ενώπιον της υποκρισίας των Φαρισαίων και θεραπεύει έναν άνθρωπο το Σάββατο. Το καλό, όπως και η δικαιοσύνη, δε σταματούν ποτέ να χορηγούν τις θαυματουργικές επιδράσεις τους, πνευματικές, φυσικές και κοινωνικές.
Τα λόγια του προφήτη πρέπει να συνεχίσουν να βρίσκουν ενεργούς πολίτες, ειδικά σε μια κοινωνία σε σύγχυση και με έλλειψη αληθινής ηθικής τάξης. “Ιδού ο παις μου, τον οποίον εγώ εξέλεξα, ο αγαπητός μου, στον οποίον έχει ευαρεστηθή η ψυχή μου, διότι τηρεί κατά πάντα το θέλημά μου· θα θέσω το Πνεύμα μου επάνω εις αυτόν και θα κηρύξη στους ανθρώπους την θείαν δικαιοσύνην, τον τέλειον νόμον. Δεν θα φιλονεικήση ούτε θα κραυγάση ούτε θα ακούση κανείς εις τας πλατείας την φωνήν του. Καλάμι τσακισμένο δεν θα το συντρίψη και φιτίλι μισοσβησμένο, που καπνίζει, δεν θα το σβήση, έως ότου οδηγήση εις νίκην και καταστήση σεβαστήν εις τας καρδίας των ανθρώπων την δικαιοσύνην του Θεού. Και στο όνομα αυτού όλα τα έθνη της γης θα στηρίξουν τας ελπίδας των”. (Μτ. 12, 18-21).
Ως εκ τούτου, η ανθρώπινη κοινότητα θα πρέπει να έρχεται αντιμέτωπη όλο και περισσότερο για ένα τρόπο ζωής που προωθεί την οικοδόμηση της αληθινής ελπίδας και της αληθινής δικαιοσύνης. Θα πρέπει να το κάνει σε κάθε περίσταση, βάζοντας στην άκρη τα ιδιοτελή συμφέροντα και εστιάζοντας αποφασιστικά στο κοινό καλό. Θα είναι σίγουρα δύσκολο, αν όπως λέει ο σεβασμιότατος Νούντσιο Galantino, γενικός γραμματέας της Conferenza Episcopale Italiana (Ιταλικής Επισκοπικής Διάσκεψης), δεν καταφέρει να δώσει στη Χώρα ούτε τους δίκαιους κανόνες για την εκλογή του Κοινοβουλίου της Δημοκρατίας.
Εάν η Δικαστική εξουσία, όπως δήλωσε ο Νούντσιος, αντικατασταθεί από την πολιτική δεν πρόκειται σίγουρα για μια εισβολή στο πεδίο, αλλά για μια αποτυχία των αντιπροσώπων του λαού. «Όποιος έκανε τον εκλογικό νόμο σαφώς δεν προώθησε καλά τη δουλειά του». Αφήνει εμβρόντητους η έλλειψη ικανότητας να κάτσουν γύρω από ένα τραπέζι, για να σηκωθούν μόνο αφού αποδεχτούν ένα υγιές και δίκαιο συμβιβασμό. Η δικαιοσύνη δεν μπορεί να παραμείνει στο μυαλό ή στην ατομική βούληση ή σε μια απομονωμένη ομάδα εξουσίας. Οάνθρωποςείναικοινότητα, ότιατομικότητα.
Γι’ αυτό η ελπίδα και η δικαιοσύνη πρέπει να ανακαλύψουν εκ νέου την αρχική αιώνια πηγή, αποδεχόμενοι την αλήθεια του Χριστού στην οικογένεια, στις σπουδές, στην εργασία, στα χρηματοοικονομικά, στα θεσμικά όργανα. Μόνο έτσι, σήμερα, σε κάθε πλαίσιο, θα Του επιτρέψουμε να ισιώσει το φθαρμένο καλάμι της ιστορίας και να αναζωπυρώσει την έτοιμη να σβήσει φλόγα της δικαιοσύνης ή και τη σβησμένη ακόμη, σήμερα όπως και χθες, στη βάση κάθε κακού που πονάει την ανθρωπότητα.
Μετάφραση: ρφ
