Γιατί φοβόμαστε τόσο να αφεθούμε στα χέρια του Θεού;
Πιστεύουμε πραγματικά πως μας αγαπά ο Θεός;
Αν ο Χριστός έλεγε αλήθεια πως ο Θεός είναι Πατέρας και μας αγαπά απεριόριστα, τότε δεν έχουμε να φοβόμαστε τίποτα!
Ο Διάβολος είναι ψεύτης, και μας κάνει να πιστεύουμε πως μπορούμε να βρούμε την ευτυχία μακριά από τον Θεό, και ότι από μόνοι μας, χωρίς τον Θεό μπορούμε να ξέρουμε εξ´ ολοκλήρου τι είναι καλό και τι κακό για εμάς. Γνωστή πλέον η παγίδα αυτή, αλλά κάθε μέρα όλοι πέφτουμε σε αυτή. Κάθε φορά που επιλέγουμε ένα «καπρίτσιο» μας πάρα το θέλημα του Θεού, κάθε φορά που μπερδεύουμε την ελευθερία με την ανεξαρτησία, κάθε φορά που «γαντζωνόμαστε» στα υλικά μας αγαθά και ξεχνούμε την Θεία Πρόνοια, σε κάθε περίπτωση από αυτές πέφτουμε στην παγίδα, και συμπεριφερόμαστε σαν τον άσωτο υιό της παραβολής (Λκ. 15, 11-31), ο οποίος σκέφτεται μόνο ένα πράγμα, να φύγει από την επίβλεψη του πατέρα του και να κάνει ό,τι θέλει! Αλλά γρήγορα καταλαβαίνει πως όλα αυτά τα υλικά αγαθά δεν τον «γεμίζουν» και επιστρέφει κοντά στην μόνη πηγή ευτυχίας που είναι η Αγάπη του Πατέρα.
Πιστεύουμε πραγματικά πως ο Θεός μας αγαπά;
Έχουμε δύο πιθανές απαντήσεις: ή ο Ιησούς είπε την αλήθεια, και ο Θεός είναι ένας Πατέρας που αγαπά χωρίς μέτρο όλα τα παιδιά του, και ο οποίος έστειλε τον Υιό του «ώστε η χαρά η δική μου να είναι μέσα σας, κι η χαρά σας να είναι ολοκληρωμένη» (Ιω. 15, 11).
Σε αυτή την περίπτωση, δεν έχουμε να φοβόμαστε τίποτα, και να ελπίζουμε σε αυτόν τον Θεό, Πατέρα και Φιλεύσπλαχνο.
Δεύτερη απάντηση θα ήταν πως ο Θεός δεν μας αγαπά, άρα ο Ιησούς είναι ψεύτης, πράγμα που σημαίνει πως δεν αξίζει να Τον ακολουθούμε.
Πρέπει να είμαστε ορθοί στην σκέψη μας: ή πιστεύουμε στον Θεό, τον Θεό του Ιησού Χριστού, ή δεν πιστεύουμε.
Αν πιστεύουμε όμως, πρέπει να πιστεύουμε ολοκληρωτικά και όχι να διαλέγουμε την πίστη μας.
Δεν μπορούμε να πούμε πως το Ευαγγέλιο είναι «θεωρητικά» αληθινό και να μην προσπαθούμε να ζούμε πρακτικά το μήνυμα αγάπης που φέρνει.
Δεν μπορούμε κάθε Κυριακή να ομολογούμε την πίστη μας μέσα από το Σύμβολο της Πίστης «το Πιστεύω» και να συμπεριφερόμαστε σαν αυτή η πίστη να είναι ξένη από την καθημερινή ζωή μας.
Αν πιστεύουμε πως ο Ιησούς είπε την αλήθεια, ότι είναι πραγματικά ο Υιός του Θεού και Σωτήρας μας, αν πιστεύουμε μαζί με όλη την Εκκλησία πως ο Λόγος του είναι Αλήθεια, ιδιαίτερα όταν μας μιλάει για την άπειρη Αγάπη του Πατέρα, την φιλευσπλαχνία και την τρυφερότητα του, τότε γιατί διστάζουμε να αφεθούμε; Γιατί φοβόμαστε να Του δώσουμε τα πάντα;
Το να «ποντάρουμε» τα πάντα στον Θεό δεν μας εξασφαλίζει το «τζακποτ»
αλλά πολλά περισσότερα.
Το να «ποντάρουμε» τα πάντα στον Θεό δεν είναι κάτι μαγικό που θα μας εξασφαλίσει το τζακποτ. Δεν είναι να κάνουμε μια καλή και κερδοφόρα επένδυση, αλλά είναι κάτι πολύ περισσότερο, κάτι πολύ πιο κερδοφόρο: είναι να βγούμε από την λογική του κόσμου για να μπούμε σε αυτή της Βασιλείας του Θεού.
Όταν ο Άγιος Ιωάννης του Σταυρού μιλά για «όλα τα αγαθά» δεν μιλά για υλικά αγαθά και πλούτη, αλλά για αγαθά πνευματικά, που είναι αυτά που χρειαζόμαστε για να είμαστε ευτυχείς.
Να μην φοβόμαστε να στηριζόμαστε στον Θεό κατά τις δυσκολίες μας.
Το να «ποντάρουμε» όλοι την ζωή μας στον Θεό δεν μας φέρνει δυσκολίες, αλλά δεν τις απομακρύνει κιόλας. Αντιθέτως, το να ελπίζουμε πλήρως στην Αγάπη του Θεού μας καθιστά ικανούς να λαμβάνουμε από Εκείνον θησαυρούς χαράς, ειρήνης και πάνω από όλα δύναμης για να ξεπερνούμε τις δυσκολίες μας.
Αντί να κουβαλάμε το φορτίο των δυσκολιών μόνοι μας, το μοιραζόμαστε με τον Χριστό που λέει «ο ζυγός μου είναι απαλός, και το φορτίο μου ελαφρύ» (Μθ. 11, 30). Πολλές φορές το φορτίο δεν είναι ελαφρύ φαινομενικά, αλλά είναι ελαφρύ πραγματικά, διότι ο Ιησούς το κουβαλά μαζί μας.
Να μην φοβόμαστε. Ο Θεός είναι μεγαλύτερος από τον φόβο και από την καρδία μας.
Πως να αφεθούμε; Η απάντηση είναι παράδοξη, μπορούμε να αφεθούμε μόνο όταν αφεθούμε, δηλαδή μόνο όταν ζητήσουμε αυτή την χάρη από τον Θεό. Όταν του την ζητούμε με εμπιστοσύνη, χωρίς φόβο, τότε έχουμε ήδη αφεθεί και την έχουμε ήδη λάβει.
Ας πούμε στον Θεό πως θέλουμε να στηριζόμαστε μόνο σε Εκείνον. Ας μην φοβόμαστε, διότι «τι να προσθέσουμε σ’ αυτά;
Όταν είναι ο Θεός με το μέρος μας, ποιος μπορεί να είναι εναντίον μας;»
π. Α.Π
