ΠΑΠΑΣ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΣ

ΓΕΝΙΚΗ ΑΚΡΟΑΣΗ

Αίθουσα Παύλος Στ’

Τετάρτη, 12 Φεβρουαρίου 2025 

 

Κύκλος – Ιωβηλαίο 2025. Ο Ιησούς Χριστός, η ελπίδα μας. I. Η παιδική ηλικία του Ιησού 5. «Γεννήθηκε για χάρη σας σωτήρας –κι αυτός είναι ο Χριστός, ο Κύριος» (Λκ 2,11). Η γέννηση του Ιησού και η επίσκεψη των βοσκών

 

Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές, καλημέρα!

Κατά τη διάρκεια του Ιωβηλαίου, στην κατήχησή μας για τον Ιησού, που είναι η ελπίδα μας, σήμερα εστιάζουμε στο γεγονός της γέννησής του στη Βηθλεέμ.

Ο Υιός του Θεού εισέρχεραι στην ιστορία ως συνοποιπόρος μας στο ταξίδι και αρχίζει να ταξιδεύει ενώ βρίσκεται ακόμη στην κοιλία της μητέρας του. Ο ευαγγελιστής Λουκάς μας λέει ότι μόλις συνελήφθη πήγε από τη Ναζαρέτ στην κατοικία του Ζαχαρία και της Ελισάβετ· και μετά, μόλις ολοκληρώθηκε η εγκυμοσύνη, από τη Ναζαρέτ στη Βηθλεέμ για την απογραφή. Η Μαρία και ο Ιωσήφ αναγκάζονται να πάνε στην πόλη του Βασιλιά Δαβίδ, όπου είχε γεννηθεί και ο Ιωσήφ. Ο πολυαναμενόμενος Μεσσίας, ο Υιός του Υψίστου Θεού, καταδέχεται να απογραφεί, δηλαδή να καταμετρηθεί και να καταγραφεί, όπως κάθε άλλος πολίτης. Υποτάσσεται στο διάταγμα ενός αυτοκράτορα, του Καίσαρα Αυγούστου, που νομίζει ότι είναι ο κύριος της οικουμένης.

Ο Λουκάς τοποθετεί τη γέννηση του Ιησού σε «μια ακριβή χρονική στιγμή» και σε «ένα επακριβώς υποδεικνυόμενο γεωγραφικό περιβάλλον», έτσι ώστε «το καθολικό και το συγκεκριμένο να αγγίζουν το ένα το άλλο» (Βενέδικτος ΙΣΤ’, Η παιδική ηλικία του Ιησού, 2012, 77). Ο Θεός που έρχεται στην ιστορία δεν υπονομεύει τις δομές του κόσμου, αλλά θέλει να τις φωτίσει και να τις αναδημιουργήσει εκ των έσω.

Βηθλεέμ σημαίνει «οίκος του άρτου». Εκεί συμπληρώνονται για τη Μαρία οι ημέρες του τοκετού και εκεί γεννιέται ο Ιησούς, ο άρτος που κατέβηκε από τον ουρανό για να χορτάσει την πείνα του κόσμου (βλ. Ιω 6,51). Ο άγγελος Γαβριήλ είχε αναγγείλει τη γέννηση του μεσσιανικού Βασιλιά με το σημείο του μεγαλείου: «Θα μείνεις έγκυος, θα γεννήσεις γιο και θα τον ονομάσεις Ιησού. Αυτός θα γίνει μέγας και θα ονομαστεί Υιός του Υψίστου. Σ’ αυτόν θα δώσει ο Κύριος ο Θεός τον θρόνο του Δαβίδ, του προπάτορά του. Θα βασιλέψει για πάντα στους απογόνους του Ιακώβ και η βασιλεία του δεν θα έχει τέλος» (Λκ 1,32-33).

Ωστόσο, ο Ιησούς γεννιέται με τρόπο που δεν είχε προηγούμενο για έναν βασιλιά. Πράγματι, «τον καιρό που αυτοί ήταν εκεί, ήρθε η ώρα της Μαρίας να γεννήσει, και γέννησε τον γιο της τον πρωτότοκο. Τον σπαργάνωσε και τον ξάπλωσε σ’ ένα παχνί, διότι δεν βρήκαν μέρος στο πανδοχείο» (Λκ 2,6-7). Ο Υιός του Θεού δεν γεννιέται σε ένα βασιλικό παλάτι, αλλά στο πίσω μέρος ενός σπιτιού, στον χώρο όπου βρίσκονται τα ζώα. 

Ο Λουκάς μάς δείχνει έτσι ότι ο Θεός δεν έρχεται στον κόσμο με υψηλές διακηρύξεις, δεν φανερώνεται με κραυγές, αλλά ξεκινά το ταξίδι του με ταπεινοφροσύνη. Και ποιοι είναι οι πρώτοι μάρτυρες αυτού του γεγονότος; Είναι κάποιοι βοσκοί: άνδρες με μικρή μόρφωση, δύσοσμοι λόγω της συνεχούς επαφής με ζώα, που ζουν στο περιθώριο της κοινωνίας. Κι όμως, ασκούν το επάγγελμα με το οποίο ο ίδιος ο Θεός γίνεται γνωστός στον λαό του (βλ. Γεν 48,15· 49,24· Ψλ 23,1· 80,2· Ησ 40,11). Ο Θεός τους επιλέγει ως αποδέκτες των ωραιότερων ειδήσεων που ακούστηκαν ποτέ στην ιστορία: «Μη φοβάστε! Σας φέρνω ένα χαρμόσυνο άγγελμα, που θα γεμίσει με χαρά μεγάλη όλο τον κόσμο: Σήμερα, στην πόλη Δαβίδ γεννήθηκε για χάρη σας σωτήρας –κι αυτός είναι ο Χριστός, ο Κύριος. Και τούτο είναι το σημάδι για να τον αναγνωρίσετε: Θα βρείτε ένα βρέφος σπαργανωμένο και ξαπλωμένο μέσα σε μια φάτνη» (Λκ 2,10-12).

Το μέρος που πρέπει να πάνε για να συναντήσουν τον Μεσσία είναι μια φάτνη. Συμβαίνει μάλιστα το εξεής: μετά από τόση αναμονή, «δεν υπάρχει χώρος για τον Σωτήρα του κόσμου, για Αυτόν για τον οποίο δημιουργήθηκαν τα πάντα (βλ. Κολ 1,16)» (Βενέδικτος ΙΣΤ’, Η παιδική ηλικία του Ιησού, 2012, 80). Οι βοσκοί έτσι μαθαίνουν ότι σε ένα πολύ ταπεινό μέρος, που προορίζεται για τα ζώα, γεννιέται ο πολυαναμενόμενος Μεσσίας και γεννιέται για αυτούς, για να είναι ο Σωτήρας τους, ο Ποιμένας τους. Μια είδηση ​​που ανοίγει τις καρδιές τους στον θαυμασμό, στη δοξολόγηση και στη χαρούμενη διακήρυξη. «Σε αντίθεση με πολλούς ανθρώπους που ασχολούνται με χίλια άλλα πράγματα, οι βοσκοί γίνονται οι πρώτοι μάρτυρες του ουσιώδους, δηλαδή της δωριζόμενης σωτηρίας. Είναι οι πιο ταπεινοί και οι φτωχότεροι που ξέρουν να δέχονται το γεγονός της Σαρκώσεως» (Αποστολική Επιστολή Admirabile signum, 5).

Αδελφοί και αδελφές, ας ζητήσουμε κι εμείς τη χάρη να είμαστε, όπως οι βοσκοί, ικανοί για θαυμασμό και δοξολογία ενώπιον του Θεού και ικανοί να διαφυλάξουμε όσα Αυτός μας εμπιστεύτηκε: τα ταλέντα, τα χαρίσματα, την κλήση μας και τους ανθρώπους που θέτει δίπλα μας. Ας ζητήσουμε από τον Κύριο να μπορέσουμε να διακρίνουμε μέσα στην αδυναμία την εξαιρετική δύναμη του Θείου Βρέφους, που έρχεται για να ανανεώσει τον κόσμο και να μεταμορφώσει τη ζωή μας με το ελπιδοφόρο σχέδιό του για όλη την ανθρωπότητα.

———————

Μετάφραση: π.Λ