ΠΑΠΑΣ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΣ
ΓΕΝΙΚΗ ΑΚΡΟΑΣΗ
Βιβλιοθήκη του Αποστολικού Μεγάρου
Τετάρτη, 10 Μαρτίου 2021

Θέμα: Η Αποστολική Επίσκεψη στο Ιράκ
Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές, καλημέρα!
Τις προηγούμενες ημέρες ο Κύριος μου έδωσε τη χάρη να επισκεφτώ το Ιράκ, κάνοντας πράξη μια επιθυμία του Αγίου Ιωάννη – Παύλου Β’.
Ποτέ ένας Πάπας δεν είχε έλθει στη γη του Αβραάμ.
Η Θεία Πρόνοια θέλησε αυτό να συμβεί τώρα, ως ένα σημείο ελπίδας μετά από χρόνια πολέμου και τρομοκρατίας και κατά τη διάρκεια μιας σκληρής πανδημίας.
Μετά από αυτή την Επίσκεψη, η καρδιά μου είναι γεμάτη ευγνωμοσύνη. Ευγνωμοσύνη στον Θεό και σε όλους εκείνους που την κατέστησαν δυνατή: στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και στην Κυβέρνηση του Ιράκ, στους Πατριάρχες και τους Επισκόπους της χώρας, μαζί με όλους τους Ιερείς και τους πιστούς των αντιστοίχων Εκκλησιών, στις θρησκευτικές αρχές, ξεκινώντας από τον Μεγάλο Αγιατολάχ Αλ-Σιστάνι, με τον οποίο είχα μια αξέχαστη συνάντηση στην κατοικία του στη Νατζάφ.
Ένιωσα έντονη τη μετάνοια κατά τη διάρκεια αυτού του προσκυνήματος: δεν μπορούσα να προσεγγίσω εκείνον τον μαρτυρικό λαό, εκείνη τη μαρτυρική χώρα, χωρίς να πάρω πάνω μου, εξ ονόματος της Καθολικής Εκκλησίας, τον σταυρό που αυτοί σηκώνουν εδώ και πολλά χρόνια· έναν μεγάλο σταυρό, όπως αυτόν που βρίσκεται στην είσοδο του Καρακός.
Το ένιωσα όλως ιδιαιτέρως βλέποντας τις ανοικτές πληγές της καταστροφής, και ακόμη περισσότερο συναντώντας και ακούγοντας τους μάρτυρες που επιβίωσαν από τη βία, τις διώξεις, την εξορία… Και ταυτόχρονα είδα γύρω μου τη χαρά να υποδεχτούν τον αγγελιοφόρο του Χριστού. Είδα την ελπίδα να ανοιχτούν σε έναν ορίζοντα ειρήνης και αδελφοσύνης, που συνοψίζεται στα λόγια του Ιησού και τα οποία ήταν το σύνθημα της επίσκεψης:
«Εσείς είστε όλοι αδέλφια» (Mτ 23,8). Βρήκα αυτή την ελπίδα στον λόγο του Προέδρου της Δημοκρατίας, την βρήκα σε πολλούς χαιρετισμούς και μαρτυρίες, στους ύμνους και τις πράξεις του κόσμου.
Την ανέγνωσα στα φωτεινά πρόσωπα των νέων και στα ζωηρά μάτια των ηλικιωμένων. Ο κόσμος που περίμενε πέντε ώρες, όρθιος… και οι γυναίκες με τα παιδιά στην αγκαλιά τους… περίμεναν, και στα μάτια τους υπήρχε η ελπίδα.
Ο Ιρακινός λαός έχει το δικαίωμα να ζήσει ειρηνικά, έχει το δικαίωμα να ξαναβρεί την αξιοπρέπεια που του ανήκει.
Οι θρησκευτικές και πολιτισμικές του ρίζες ανάγονται σε χιλιάδες χρόνια πριν:
Η Μεσοποταμία είναι το λίκνο του πολιτισμού.
Η Βαγδάτη υπήρξε σε όλη την ιστορία μια πόλη πρωταρχικής σημασίας, φιλοξενώντας την πλουσιότερη βιβλιοθήκη στον κόσμο για αιώνες. Και τι την κατέστρεψε; Ο πόλεμος.
Ο πόλεμος είναι πάντα το τέρας, το οποίο, με τη μεταβολή των εποχών, μεταμορφώνεται και συνεχίζει να καταβροχθίζει την ανθρωπότητα.
Αλλά η απάντηση στον πόλεμο δεν είναι άλλος πόλεμος, η απάντηση στα όπλα δεν είναι άλλα όπλα. Κι εγώ αναρωτήθηκα: ποιος πουλούσε τα όπλα στους τρομοκράτες; Ποιος σήμερα πουλά τα όπλα στους τρομοκράτες, που κάνουν σφαγές σε άλλα μέρη, στην Αφρική για παράδειγμα;
Είναι μια ερώτηση στην οποία θα ήθελα να απαντούσε κάποιος.
Η απάντηση δεν είναι πόλεμος, αλλά η αδελφοσύνη. Αυτή είναι η πρόκληση για το Ιράκ, και όχι μόνο: είναι η πρόκληση για πολλές περιοχές όπου υπάρχουν συγκρούσεις και, τελικά, είναι η πρόκληση για ολόκληρο τον κόσμο: η αδελφοσύνη.
Θα μπορέσουμε να δημιουργήσουμε αδελφοσύνη μεταξύ μας, να δημιουργήσουμε ένα πολιτισμό αδελφών; Ή θα συνεχίσουμε με τη λογική που ξεκίνησε ο Κάιν, τον πόλεμο;
Αδελφοσύνη, λοιπόν.
Γι’ αυτό συναντηθήκαμε και προσευχηθήκαμε, Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι, με εκπροσώπους άλλων θρησκειών, στην Ουρ, όπου ο Αβραάμ έλαβε το κάλεσμα του Θεού πριν από περίπου τέσσερις χιλιάδες χρόνια.
Ο Αβραάμ είναι πατέρας στην πίστη επειδή άκουσε τη φωνή του Θεού που του υποσχόταν απογόνους, άφησε τα πάντα και αναχώρησε. Ο Θεός είναι πιστός στις υποσχέσεις του, και ακόμη σήμερα καθοδηγεί τα ειρηνικά μας βήματα, καθοδηγεί τα βήματα εκείνων που βαδίζουν στη Γη με το βλέμμα τους στραμμένο στον Ουρανό. Και στην Ουρ, καθώς στεκόμασταν μαζί κάτω από εκείνο τον φωτεινό ουρανό, τον ίδιο ουρανό στον οποίο ο πατέρας μας Αβραάμ είδε εμάς, τους απογόνους του, μας φάνηκε να αντηχεί ξανά στις καρδιές μας εκείνη η φράση:
Εσείς είστε όλοι αδέλφια.
Ένα μήνυμα αδελφοσύνης έφθασε από την εκκλησιαστική συνάντηση στον Συροκαθολικό Καθεδρικό Ναό της Βαγδάτης, όπου το 2010 φονεύθηκαν σαράντα οκτώ άνθρωποι, συμπεριλαμβανομένων δύο Ιερέων, κατά τη διάρκεια της τέλεσης της Θείας Λειτουργίας.
Η Εκκλησία στο Ιράκ είναι μια μαρτυρική Εκκλησία, και σε εκείνον τον Ναό, που φέρει χαραγμένη στην πέτρα την ενθύμηση εκείνων των μαρτύρων, αντήχησε η χαρά της συνάντησης: ο θαυμασμός μου να είμαι ανάμεσά τους ενώθηκε με τη χαρά τους να έχουν τον Πάπα μαζί τους.
Ένα μήνυμα αδελφοσύνης στείλαμε από τη Μοσούλη και το Καρακός, στις όχθες του ποταμού Τίγρη, κοντά στα ερείπια της αρχαίας Νινευή.
Η κατοχή του ISIS προκάλεσε τη φυγή χιλιάδων κατοίκων, συμπεριλαμβανομένων πολλών Χριστιανών διαφόρων ομολογιών, καθώς και άλλων διωκομένων μειονοτήτων, ειδικά των Γιαζίντις. Καταστράφηκε η αρχαία ταυτότητα αυτών των πόλεων.
Τώρα προσπαθούν σκληρά να ανοικοδομήσουν.
Οι Μουσουλμάνοι προσκαλούν τους Χριστιανούς να επιστρέψουν, και μαζί αποκαθιστούν Εκκλησίες και Τζαμιά.
Η αδελφοσύνη είναι εκεί.

Και, σας παρακαλώ, ας συνεχίσουμε να προσευχόμαστε για αυτούς τους δοκιμασμένους αδελφούς μας, ώστε να βρουν τη δύναμη να ξεκινήσουν από την αρχή. Και σκεπτόμενος τους χιλιάδες Ιρακινούς μετανάστες, θα ήθελα να τους πω: αφήσατε τα πάντα, όπως ο Αβραάμ. Σαν αυτόν, κρατήστε την πίστη και την ελπίδα, και προωθήστε τη φιλία και την αδελφοσύνη εκεί όπου βρίσκεστε.
Και, αν μπορείτε, επιστρέψτε στη γη σας.
Ένα μήνυμα αδελφοσύνης ήλθε και από τις δύο Θείες Λειτουργίες: στη Βαγδάτη, σε Χαλδαϊκό λειτουργικό τυπικό, και στην Ερμπίλ, στην πόλη όπου με υποδέχτηκε ο Πρόεδρος της Επαρχίας και ο Πρωθυπουργός του, καθώς και οι Αρχές.

Ευχαριστώ πάρα πολλά όσους ήλθαν να με υποδεχτούν, καθώς και όλο τον λαό. Η ελπίδα του Αβραάμ και των απογόνων του πραγματοποιήθηκε στο μυστήριο που τελέσαμε, εν Ιησού, τον Υιό, τον οποίο ο Θεός Πατέρας παρέδωσε για τη σωτηρία όλων:
Αυτός, με τον θάνατο και την ανάστασή του, μας άνοιξε το πέρασμα προς τη γη της επαγγελίας, στη νέα ζωή όπου τα δάκρυα στεγνώνουν, οι πληγές επουλώνονται, τα αδέλφια συμφιλιώνονται.

Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές, ας δοξάσουμε τον Θεό για αυτήν την ιστορική Επίσκεψη και ας συνεχίσουμε να προσευχόμαστε για αυτήν τη γη και για τη Μέση Ανατολή.
Στο Ιράκ, παρά τον θόρυβο της καταστροφής και των όπλων, οι φοίνικες, σύμβολο της χώρας και της ελπίδας της, συνέχισαν να μεγαλώνουν και να αποδίδουν καρπούς. Το ίδιο συμβαίνει και με την αδελφοσύνη: όπως ο καρπός των φοινίκων, έτσι και αυτή δεν κάνει θόρυβο, είναι καρποφόρος και αυξάνει.

Είθε ο Θεός, ο οποίος είναι ειρήνη, να χορηγήσει ένα μέλλον αδελφοσύνης στο Ιράκ, τη Μέση Ανατολή και σε ολόκληρο τον κόσμο!

Μετάφραση: π.Λ