“GAUDETE ET EXSULTATE” «στην αγιότητα με συνηθισμένες απλές πράξεις που γίνονται με τρόπο ασυνήθιστο»
Άγιοι ναι, αλλά όχι «υπεράνθρωποι ή «τέλειοι». Απλά κοινά πρόσωπα – άνδρες και γυναίκες σύζυγοι – γονείς και παππούδες, εργάτες, αφιερωμένοι και αφιερωμένες που «δεν φοβούνται να στοχεύουν ψιλά» και κάθε μέρα αφήνονται» να αγαπιούνται και να ελευθερώνονται από το Θεό» μετατρέποντας τη ζωή τους σε μία συνεχή «αποστολή» στην υπηρεσία των άλλων.
Είναι η αγιότητα «της διπλανής πόρτας» , η αγιότητα «εκείνων που ζουν δίπλα μας και είναι μία αντανάκλαση της παρουσίας του Θεού» στο επίκεντρο της Αποστολικής Παραίνεσης « Να χαίρεστε και να αγαλλιάστε» υπογραμμένη από τον Πάπα Φραγκίσκο την ημέρα της γιορτή του Αγίου Ιωσήφ 19 Μαρτίου που παρουσιάστηκε στο κοινό στις 9 Απριλίου. Είναι ένα κείμενο που δεν έχει τις απαιτήσεις ενός θεολογικού εγχειριδίου ή τον τόνο μιας επιστημονικής διατριβής , αλλά μάλλον την οικειότητα ενός βοηθήματος που σκοπό έχει να συνοδεύει όποιον δεν παραδίδεται σε μία ύπαρξη μετριοπαθή, αποδυναμωμένη, ασταθή αλλά που σκοπεύει στην «αληθινή ζωή», στην «ευτυχία για την οποία πλαστήκαμε».
«Δεν υπάρχει παρά μία θλίψη, αυτή του να μη είμαστε άγιοι», επαναλαμβάνει ο Πάπας Φραγκίσκος υπενθυμίζοντας, ότι η αγιότητα δεν καθιστά τον άνθρωπο «ολιγότερο άνθρωπο» διότι είναι «η συνάντηση της αδυναμίας με τη δύναμη
χάρης » Από αυτό ξεκινάει η «κλήση» – στην οποία είναι αφιερωμένο το πρώτο κεφάλαιο – είναι πάντοτε «ένα μήνυμα που ο Θεός επιθυμεί να μεταδώσει στον κόσμο» μέσω ενός προσώπου που προσφέρει «την προσωπική μαρτυρία στις απασχολήσεις της κάθε μέρας», εκεί όπου βρίσκεται. Ακόμα και μέσα από «μικρές πράξεις», όπως σταματώντας στο δρόμο για τη συνάντηση με ένα φτωχό , διότι ουσιαστικά η αγιότητα είναι να κάνει κανείς «συνηθισμένες καθημερινές πράξεις με τρόπο ασυνήθιστο».
Ξεκινώντας από όσα αναφέραμε είπαμε μέχρι τώρα, ο Πάπας Φραγκίσκος μας προφυλάσσει από «δύο λεπτούς εχθρούς» (τις νέες μορφές του γνωστικισμού και του πελαγιανισμού» που σήμερα
Περιπλέκουν τη ζωή της Εκκλησίας «και την σταματούν στην πορεία της προς την αγιότητα»
Μια προτροπή που εισάγει στο κεντρικό σημείο του κειμένου της Αποστολικής Παραίνεσης όλο επικεντρωμένο στη συνέπεια των Μακαρισμών που προτείνονται και πάλι ως «ταυτότητα του χριστιανού» και προτεινόμενες ως πρόγραμμα για να φθάσει κανείς στην αξιότητα. Είναι λίγα απλά λόγια – εξηγεί ο Πάπας, αλλά πρακτικά και έγκυρα για όλους, διότι χριστιανισμός έγινε πριν απ’ όλα για να βιώνεται.
+Ν
