Ερχομός ή Παρουσία του Κυρίου
Οι τελευταίες μέρες του Λειτουργικού Έτους στρέφουν το βλέμμα μας στον Κύριο. Η εικόνα των δέκα παρθένων (φρόνιμες και απερίσκεπτες) είναι το χαρακτηριστικό της ύπαρξής μας, η αστάθειά μας!
Ξέρουμε καλά, ανάλογα με τα στάδια της ζωής μας, τις χαρές και τις λύπες, ότι ζούμε σε μια μεγάλη ή μικρή προσμονή του Κυρίου. Συχνά, η άφιξή Του κινδυνεύει να συγκριθεί με ανάλογες ασχολίες που θεωρούνται κι αυτές επείγουσες.
«Αγρυπνείτε διότι δεν γνωρίζετε, ούτε την ώρα, ούτε την ημέρα που ο Κύριος έρχεται»! μας λέει το Ευαγγέλιο. Όμως, αληθινά περιμένουμε; Απάντηση ξεκάθαρη, απ’ όλους, δεν υπάρχει. Χωρίς αμφιβολία, ο καθένας μας μπορεί να βρει τη στιγμή, τον τόπο και την πράξη που δείχνει ότι περιμένει τον Κύριο! Το ερώτημα όμως, είναι πόσο βαθειά είναι η αναμονή Του.
Είναι στο επίπεδο του «Νυμφίου» του Ευαγγελίου; Δεν είναι εύκολο να αποδειχθεί! Στην πραγματικότητα, όπως διαπιστώνεται απ’ το Βιβλίο της Σοφίας, είναι ο Κύριος που μας περιμένει. Στέλνοντάς μας το δώρο της σοφίας θέλει να μας οδηγήσεις σταδιακά μέχρι τη μέρα του ερχομού Του. (Η Σοφία) πάει κι έρχεται σε αναζήτηση εκείνων που την αξίζουν… Σε κάθε μία απ’ τις σκέψεις τους, εκείνη συναντάνε! Η αναμονή του Κυρίου δεν είναι καταπραϋντικό, αλλά ευκαιρία να προσαρμόσουμε την αναμονή μας στο μέτρο εκείνης του Θεού. Μεγάλη ευκαιρία! Έτσι, θα μας βρει έτοιμους, με αρκετό λάδι στο καντήλι μας που θα φωτίζει τη νύκτα για ν’ αρχίσει η γιορτή του γάμου.
Τις μέρες αυτές, ας ζητήσουμε στον Κύριο τη χάρη της δίψας του Θεού όπως επαναλαμβάνεται στον αντιφωνικό ψαλμό: «Θεέ, είσαι ο Θεός μου, σε αναζητώ απ’ το πρωί».
π. Μ.Β.