Ένα ταξίδι συμφιλίωσης για το μέλλον

Ο δον Angelo Romano της Κοινότητας Sant’Egidio κάνει έναν απολογισμό για την επίσκεψη του Φραγκίσκου στην αφρικανική χώρα. Η ανάγκη για ειρήνη, η φροντίδα για τους τελευταίους και η προτροπή «της χαράς να κοπιάζουμε για την αγάπη για τους άλλους»

Ένα «ταξίδι την κατάλληλη στιγμή», αυτό του Πάπα Φραγκίσκου στη Μοζαμβίκη, που κατά τη διάρκεια των δύο ημερών της επίσκεψής του, μίλησε για ειρήνη και συμφιλίωση και προέτρεψε την τοπική Εκκλησία να «εξέρχεται» και να μην φεισθεί προσπαθειών για τον λαό της Μοζαμβίκης. Όπως σε όλα τα αποστολικά ταξίδια του Φραγκίσκου, δεν έλειψε η υποστήριξή του προς τις φτωχότερες και πιο αναγκεμένες κοινωνικές πραγματικότητες, υποδεχόμενος τα θύματα της πλημμύρας της επισκοπικής διοίκησης Xai Xai και επισκεπτόμενος τα παιδιά του δρόμου του «Casa Matteo 25» και τους ασθενείς στου νοσοκομείου του προγράμματος DREAM της Κοινότητας του Sant’Egidio στo Zimpeto. Ο δον Angelo Romano, ιερέας της Κοινότητας του Sant’Egidio και ένας από τους διαμεσολαβητές της ειρηνευτικής συμφωνίας του 2016, κάνει στα μικρόφωνα του Vatican News, έναν απολογισμό για τις δύο ημέρες του Πάπα Φραγκίσκου στο αφρικανικό κράτος:

Πιστεύω ότι το ταξίδι του Πάπα Φραγκίσκου πήγε πολύ καλά και ότι ήρθε την κατάλληλη στιγμή, γιατί η χώρα είχε απελπισμένα την ανάγκη μιας μεγάλης ώθησης για συμφιλίωση, ειρήνη, ελπίδα για το μέλλον. Και αυτά ήταν και τα σπουδαία θέματα της επίσκεψης του Πάπα Φραγκίσκου: ελπίδα, ειρήνη και συμφιλίωση. Η συμφωνία που υπεγράφη τον μήνα Αύγουστο από τον πρόεδρο Nyusi και από τον επικεφαλής Renamo, Ossufo Momade, είναι μια εξαιρετικά σημαντική συμφωνία αλλά, όπως όλοι γνωρίζουμε, οι ειρηνευτικές συμφωνίες χρειάζονται ένα κλίμα και μια δυναμική που θα τους επιτρέψει να εφαρμοστούν με τον καλύτερο τρόπο. Πιστεύω ότι το ταξίδι του Πάπα έδωσε μια μεγάλη πνευματική ώθηση για την πραγματοποίησή της.

Ερ. – Στη δεκαετία του 1990 είχε επιτευχθεί μια ειρήνη, χάρη στη διαμεσολάβηση της Εκκλησία και της Κοινότητα Sant’Egidio. Αυτό το ταξίδι του Πάπα μπορεί να θεωρηθεί ως συνέχεια για μια νέα ειρηνευτική συμφωνία;
Απ. Η ειρήνη που γεννήθηκε το 1992 σίγουρα μεγάλωσε και έδωσε εξαιρετικά αποτελέσματα, επειδή η χώρα η οποία έβγαινε από τη σύγκρουση του 1992 ήταν μια χώρα εντελώς κατεστραμμένη. Από το 1992 μέχρι σήμερα, η χώρα οικοδομήθηκε εν νεόυ, είναι μια διαφορετική χώρα. Μια νέα γενιά έχει γεννηθεί η οποία δεν γνώρισε τον πόλεμο και σήμερα αποτελεί την πλειοψηφία. Αλλά σίγουρα, οι πληγές και η κληρονομιά εκείνης της σύγκρουσης έγιναν αισθητές με την πάροδο του χρόνου. Μια από αυτές τις στιγμές αποτέλεσε και το 2016, όταν οι εντάσεις αυξήθηκαν σε μεγάλο βαθμό και οι πυροβολισμοί επέστρεψαν. Δεν ήταν μια πραγματική επιστροφή στον εμφύλιο πόλεμο, αλλά υπήρξε μεγάλος κίνδυνος. Χάρη στις προσπάθειες της προεδρίας της Μοζαμβίκης, στις προσπάθειες του Renamo, συνοδευόμενοι – πρωτίστως στην αρχή – από τις δυνάμεις της διεθνούς κοινότητας, ξεκίνησε μια δυναμική για την ειρήνη που στη συνέχεια παρήγαγε, τελικά και αργά, αυτή τη συμφωνία του Αυγούστου. Η επίσκεψη του Πάπα έρχεται ως επιστέγασμα όλων αυτών: είναι ένα επιστέγασμα, μια επιβεβαίωση και ταυτόχρονα μια ώθηση προς το μέλλον, αφού ο Πάπας έθεσε αυτή την νέα ώθηση. Ολόκληρη η ομιλία του Πάπα επικεντρώθηκε στο μέλλον της χώρας: στο μέλλον των νέων, στο μέλλον του Έθνους… Δεν αποτέλεσε μια ανάλυση του παρελθόντος, για την κληρονομιά, για τα σφάλματα, αλλά ήταν μια αναδρομή στις ρίζες για την ενατένιση του μέλλοντος.

Ερ. – Το ταξίδι έδειξε εξάλλου την υποδοχή ενός λαού και μιας χώρας για τον Πάπα Φραγκίσκο ο οποίος όπως πάντα, έδωσε ιδιαίτερη προσοχή στους τελευταίους. Σκέφτομαι για παράδειγμα, τους ασθενείς του νοσοκομείου του Zimpeto ή τα θύματα των πλημμυρών στο Xai-Xai…
Απ. Αν και το ταξίδι ήταν πολύ περιεκτικό, πολύ συμπυκνωμένο, ο Πάπας κατάφερε να συναντηθεί με πάρα πολλές πραγματικότητες όσο αφορά τη φτώχεια, τα βάσανα της Μοζαμβίκης. Συναντήθηκε με μια αντιπροσωπεία της επισκοπικής διοίκηση του Xai – Xai , μια πόλη στο νότιο τμήμα της Μοζαμβίκης που επλήγη από μια τεράστια πλημμύρα το 2000. Ήμουν εκεί, μετά την πλημμύρα του 2000: Το νερό είχε φτάσει στους πρώτους ορόφους των σπιτιών, ήταν μια πόλη που καταστράφηκε ολοσχερώς. Και ο τότε καρδινάλιος Bergoglio είχε στείλει βοήθεια στο Xai – Xai. Υπάρχει λοιπόν, μια σχέση μεταξύ του Bergoglio και αυτής της πόλης, αυτής της επισκοπικής διοίκησης. Ως εκ τούτου, ο Πάπας επιθυμούσε ιδιαίτερα να τους συναντήσει, και εκείνοι ήταν ευτυχείς για την συνάντηση αυτή. Αλλά, ο Πάπας συναντήθηκε και με τα μικρά παιδιά του Casa Matteo 25, τα μικρά παιδιά του δρόμου, τα μικρά παιδιά που εκεί βρήκαν βοήθεια και στη συνέχεια, την τελευταία ημέρα, την Παρασκευή το πρωί, ο Πάπας πήγε στο νοσοκομείο του Zimpeto, στο Centro Dream της Κοινότητας του Sant’Egidio, όπου συναντήθηκε με τους ασθενείς που νοσηλεύονται. Ο Πάπας τα είδε όλα αυτά και σίγουρα, με την ευαισθησία που τον διακατέχει, αντέδρασε, με ένα τρόπο πολύ όμορφο και πολύ ειλικρινή. Είδα το πρόσωπο του Πάπα που ακτινοβολούσε μετά από τις συναντήσεις με τις δύσκολες πραγματικότητες με τις οποίες είχε την ευκαιρία να βρεθεί. Πρέπει επίσης να ειπωθεί ότι κατά την επίσκεψή του στο Zimpeto του δώρισαν μια ποιμαντική ράβδο από ξύλο, η οποία κατασκευάστηκε με το ξύλο των κατεστραμμένων σπιτιών της πόλης Beira, η οποία πρόσφατα επλήγη από έναν κυκλώνα, και την οποία εκείνος έφερε μαζί του κατά την τέλεση της θείας λειτουργίας στο στάδιο του Zimpeto.

Ερ. – Από εκκλησιαστικής άποψης, ως κληρονομιά που αφήνει στην τοπική Εκκλησία, τι θα μπορούσαμε να πούμε για το ταξίδι του Πάπα;
Απ. – Στη συνάντηση που έλαβε χώρα στον καθεδρικό ναό με τους μοναχούς και τις μοναχές της Μοζαμβίκης, ο Πάπας ήταν πολύ σαφής στο μήνυμά του, αφού τους παρότρυνε αφενός να μην βιώνουν τη διασπορά που προκλήθηκε από εσωτερικές διαιρέσεις, αλλά συγχρόνως, αντ’ αυτού, να δοκιμάσουν την χαρά της κόπωσης για τους άλλους, της κόπωσης και της αγάπης για τους άλλους. Και τους ώθησε να βγουν έξω, να συναρτήσουν τον κόσμο, να αναλώσουν τον εαυτό τους για τον λαό, να μην φεισθούν προσπαθειών για τον λαό της Μοζαμβίκης. Και πιστεύω ότι η τελική εικόνα της θείας λειτουργίας στο στάδιο του Zimpeto, τα χαμογελαστά πρόσωπα, ένας ολόκληρος λαός που τραγουδούσε και που χόρευε γεμάτος από χαρά επειδή καλωσόρισε και υποδέχθηκε τον Πάπα, νομίζω ότι η εικόνα αυτή μας δείχνει πόσο η Εκκλησία της Μοζαμβίκης αποτελεί πραγματικά μια πηγή για ολόκληρη τη Μοζαμβίκη, μια πηγή ελπίδας – ακριβώς – ειρήνης και συμφιλίωσης.

Μετάφραση: ρφ