Εκείνα τα χέρια που εκτείνονταν προς όλους, μια επίκαιρη μαρτυρία
Η εκατονταετία από τη γέννηση του Αγίου Ιωάννη Παύλου Β΄, ενός Πάπα που έπλευσε σε νέα μονοπάτια σύμφωνα με μια ρότα που είχε χαραχτεί από το Β΄ Συμβούλιο του Βατικανού
Στις 27 Οκτωβρίου 1986, σε μια δραματική συγκυρία της πρόσφατης ιστορίας μας, όταν η προοπτική ενός πυρηνικού πολέμου ήταν κάτι σίγουρο, ο άγιος Ιωάννης Παύλος Β΄, με θάρρος και ξεπερνώντας πολλές εσωτερικές αντιστάσεις, κάλεσε τους εκπροσώπους των θρησκειών του κόσμου στην Ασίζη. «Η συνάντηση πολλών θρησκευτικών ηγετών για προσευχή – είπε – σήμερα, αποτελεί από μόνη της μια πρόσκληση προς τον κόσμο, ώστε να συνειδητοποιήσει ότι υπάρχει μια άλλη διάσταση της ειρήνης, ένας άλλος τρόπος προώθησής της, που δεν είναι το αποτέλεσμα διαπραγματεύσεων, πολιτικών συμβιβασμών ή οικονομικών διαπραγματεύσεων με τις αγορές. Αλλά το αποτέλεσμα της προσευχής η οποία παρά την ποικιλομορφία των θρησκειών, εκφράζει μια σχέση με μια υπέρτατη δύναμη που ξεπερνά τις δικές μας ανθρώπινες ικανότητες». «Είμαστε εδώ – πρόσθεσε ο Πάπας Wojtyla– γιατί είμαστε σίγουροι ότι υπάρχει ανάγκη για έντονη και ταπεινή προσευχή, για προσευχή γεμάτη από πίστη, αν επιθυμείτε τελικά, ο κόσμος να γίνει ένας τόπος αληθινής και μόνιμης ειρήνης».
Στις 18 Μαΐου, γιορτάζουμε την εκατονταετία από τη γέννηση του σπουδαίου Ποντίφικα από την Oltrecortina, ο οποίος κατά τη μακρά θητεία του οδήγησε την Εκκλησία στη νέα χιλιετία, είδε το Τείχος που χώριζε την Ευρώπη στα δύο να καταρρέει, ήλπιζε να δει να αναδύεται μια νέα εποχή ειρήνης, αλλά αντιθέτως ήρθε αντιμέτωπος – ήδη ηλικιωμένος και άρρωστος – με νέους πολέμους και μια αποσταθεροποιητική και αδίστακτη τρομοκρατία, η οποία καταχράται το όνομα του Θεού για να σπείρει θάνατο και καταστροφή. Και για να ανταπεξέλθει, τον Ιανουάριο 2002, συγκέντρωσε τις θρησκείες στην Ασίζη χωρίς ποτέ να υποχωρήσει μπροστά στην ιδεολογία της σύγκρουσης των πολιτισμών, στοχεύοντας πάντα, μέχρι το τέλος, στη συνάντηση μεταξύ λαών, πολιτισμών, θρησκειών. Υπήρξε μάρτυρας μιας πίστης που αποτέλεσε βράχο, ενός ασκητισμού σπουδαίου μυστικιστή, υπερχειλίζοντα από ανθρωπιά. Μίλησε σε όλους και ποτέ δεν άφησε τίποτα για να αποφύγει το ξέσπασμα μιας σύγκρουσης, για να ενθαρρύνει ειρηνικές μεταβάσεις, για να προωθήσει την ειρήνη και τη δικαιοσύνη. Είχε ταξιδέψει κατά μήκος και κατά πλάτος σε όλη την υδρόγειο, για να αγκαλιάσει τους λαούς του κόσμου αναγγέλλοντας το Ευαγγέλιο.
Πάλεψε για να υπερασπιστεί την αξιοπρέπεια κάθε ανθρώπινης ζωής. Πραγματοποίησε μια ιστορική επίσκεψη στην Συναγωγή στη Ρώμη. Ήταν ο πρώτος Πάπας στην ιστορία που πέρασε το κατώφλι ενός τζαμιού. Έπλευσε σύμφωνα με την ρότα που είχε χαραχτεί από το Δεύτερο Συμβούλιο του Βατικανού. Ήταν σε θέση να διασχίζει νέες και ανεξερεύνητες πορείες, δηλώνοντας επίσης ότι είναι πρόθυμος να συζητήσει τον τρόπο άσκησης του έργου του Πέτρου για την προώθηση της ένωσης των χριστιανών. Η μαρτυρία του είναι επίκαιρη σήμερα, περισσότερο από ποτέ άλλοτε.
