ΕΙΚΟΣΤΗ ΤΡΙΤΗ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ ΚΥΚΛΟΣ Γ

Η σημερινή ευαγγελική περικοπή άρχιζε ως εξής: «Μαζί με τον Ιησού πήγαινε πολύς κόσμος και εκείνος στράφηκε προς αυτούς και τους είπε».

Σ’ αυτό το «στράφηκε προς αυτούς» υπάρχει όλη η συμπάθεια του Ιησού για το λαό. Από τότε που ο Ιησούς άρχισε τη δημόσια αποστολή του, δεν σταματούσε «να στρέφεται» προς τα κουρασμένα και ταλαιπωρημένα πλήθη αυτού του κόσμου. Τα πλήθη του χθες αλλά και του σήμερα, μεταξύ των οποίων είμαστε κι εμείς.

Κάθε φορά, πράγματι που μας αναγγέλλεται το ευαγγέλιο, ειδικά στη διάρκεια της Κυριακάτικης Λειτουργίας, πραγματοποιείται αυτή η στροφή του Ιησού προς εμάς. Ο λόγος του στην κάθε μια και τον κάθε ένα μας. Αναγγέλλεται για να φθάσει  μέχρι την καρδιά μας, εκεί να βρει πρόσφορο έδαφος και να καρποφορήσει. Η στροφή του Ιησού προς εμάς είναι μια σοβαρή στροφή, όπως σοβαρή είναι η αγάπη του για μας. Ο Ιησούς μας έχει πάρει πολύ στα σοβαρά γι’ αυτό και πρόσφερε τη ζωή του για μας. Όμως απαιτεί την ίδια σοβαρότητα και από εκείνους που τον ακολουθούν και την αποκλειστικότητα σε όσους τον αγαπούν: «Εάν κάποιος έρχεται σε μένα και δεν μισεί τον πατέρα του και την μητέρα του και τη γυναίκα του και τα παιδιά και τους αδελφούς  και τις αδελφές και την ίδια τη ζωή του δεν μπορεί να είναι μαθητής μου».

Είναι λόγια που ακούγονται πολύ σκληρά στ’ αυτά των ανθρώπων. Ίσως και μερικοί θα είχαν τον πειρασμό να πουν πως είναι τόσο σκληρά, που μπορεί βγήκαν από το στόμα του Ιησού. Και όμως είναι λόγια δικά του, καθαρά και ξεκάθαρα.

Σ’ αυτά τα λόγια του Ιησού όμως πρέπει να  δώσουμε τη σημασία και την έννοια που τους δίνει  η γλώσσα στην οποία  χρησιμοποιήθηκαν, δηλαδή στην εβραϊκή. Αυτή η γλώσσα δεν διαθέτει συγκριτικούς βαθμούς. Στην Ελληνική γλώσσα για να πούμε το λίγο, πιο λίγο χρησιμοποιούμε την κατάληξη «ότερο» και λέμε λιγότερο. Αυτό όμως δεν υπάρχει στην εβραϊκή γλώσσα και για να πούνε το λίγο λιγότερο χρησιμοποιούν μία άλλη διαφορετική λέξη. Αν κάποιος από σας μιλούσε εβραϊκά και ήθελε να πει π.χ: «αγαπώ λιγότερο τον επίσκοπο από τον εφημέριο, θα έλεγε αγαπώ τον εφημέριο και μισώ τον επίσκοπο. Δηλαδή στη λέξη «μισώ» δίνεται η έννοια του «αγαπώ λιγότερο». Εξ άλλου ποτέ ο Ιησούς δεν μας είπε ότι πρέπει να μισούμε τους γονείς μας, αντιθέτως λίγο πιο κάτω στο ίδιο κατά Λουκά ευαγγέλιο ο Ιησούς υπενθυμίζει την εντολή «τίμα τον πατέρα σου και την  μητέρα σου».

Όποιος θέλει να αγαπά τον Ιησού στον ίδιο βαθμό που αγαπά τους άλλους, ακόμη και τους γονείς του, τότε  δεν θα αγαπήσει σοβαρά ούτε τον Ιησού ούτε τους γονείς του. Όταν κάποιος επιλέγει τον Ιησού τότε οφείλει να απαρνηθεί  όλα τα υπάρχοντά του, ακόμη και τον εαυτό του. Ο ίδιος σήμερα μας είπε: «όποιος δεν απαρνηθεί τον εαυτό του, δεν σηκώνει το σταυρό του και δεν με ακολουθεί δεν μπορεί να είναι μαθητής μου». Το να πάρουμε το σταυρό μας δεν σημαίνει να πηγαίνουμε σε αναζήτηση των βασάνων. Ούτε ο Ιησούς πήγε σε αναζήτηση του σταυρού, αλλά από υπακοή στο θέλημα του Πατέρα του, δέχτηκε το σταυρό που οι άνθρωποι του φόρτωσαν στους ώμους του και εκείνος χάριν σ’ αυτήν την υπακοή τον μετέτρεψε από εργαλείο βασάνων σε σύμβολο λύτρωσης  και δόξας. Ο Ιησούς δεν ήλθε για να αυξήσει τους σταυρούς των ανθρώπων, αλλά για να δώσει ένα νόημα σ’ αυτούς τους σταυρούς. Όποιος αναζητά τον Ιησού χωρίς σταυρό, θα βρει το σταυρό χωρίς τον Ιησού. Δηλαδή θα βρει το σταυρό χωρίς όμως τη δύναμη να τον σηκώνει. Εμείς ήλθαμε σήμερα εδώ για να ζητήσουμε από τον Κύριο μέσα από το Μυστήριο της Ευχαριστίας αυτή τη δύναμη. Αμήν.