ΕΙΚΟΣΤΗ ΕΚΤΗ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ ΚΥΚΛΟΣ Β

Την περασμένη Κυριακή ο λόγος του Θεού μας είχε πει πως η ζωή μας είναι ένα δώρο του Θεού για μας που εμείς όμως πρέπει να την διαθέσουμε στην υπηρεσία των άλλων. Ένα δώρο το οποίο οφείλουμε να χαρίσουμε στους άλλους και να ξέρουμε και εμείς να δεχόμαστε όσα οι άλλοι μας προσφέρουν.

Ο κάθε ένας από μας έχει κάποιο δώρο που ο άλλος δεν έχει. Η Εκκλησία χρειάζεται τα δώρα όλων γιατί ο κάθε ένας την εμπλουτίζει τα προσωπικά του δώρα. Πρόκειται για ένα εμπλουτισμό από τον οποίο ωφελούνται όλοι όσοι αποτελούν την Εκκλησία και κατ’ επέκταση των ανθρώπινη κοινωνία. Ο κάθε ένας μας μπορεί να μείνει αυτός που είναι αλλά μαζί με τους άλλους και για τους άλλους πρέπει να εργαστούμε για να καταστήσουμε πιο ζωντανή και πιο όμορφη τη μεγάλη οικογένειά μας που λέγεται Εκκλησία.

Δεν πρέπει να ζηλεύουμε όταν βλέπουμε ότι κάποιος τα καταφέρνει καλύτερα από μας. Πρέπει να ξεπεράσουμε τον εγωισμό μας και να ξέρουμε να δεχόμαστε την προσφορά των άλλων. Μάλιστα πρέπει να κάνουμε κάτι ακόμα παραπάνω να το θεωρούμε αυτό ως αιτία για να γίνουμε ακόμη καλύτεροι.

Ας θυμηθούμε τη φράση του Ευαγγελίου: «Το πνεύμα όπου θέλει πνέει»

Υπάρχει ένας κίνδυνος για εκείνους που θεωρούν ή που σκέπτονται σαν τον Ιησού το γιό του Ναυή ή τους Αποστόλους την περασμένη Κυριακή: το να νομίζουν ότι κατέχουν το μονοπώλιο της αλήθειας.

Ο Χριστός αντίθετα μας καλεί να δούμε σ’ αυτούς «που δεν είναι δικοί μας» όχι κάποιους εχθρούς αλλά πρόσωπα που αναζητούν την αλήθεια και που ίσως έχουν φθάσει πριν από μας στην ανακάλυψή της.

Ο Θεός είναι ελεύθερος να δώσει τα δώρα του όπου θέλει και όσα θέλει. Πρέπει να μάθουμε να δεχτούμε τον εαυτό μας όπως είμαστε προσπαθώντας κάθε μέρα να γινόμαστε καλύτεροι. Δεν χρειάζεται να κάνουμε σύγκριση του εαυτού μας με τους άλλους. Αν το κάνουμε αυτό υπάρχει κίνδυνος να αποκτήσουμε το αίσθημα της κατωτερότητας ή το αντίθετο να γίνουμε εγωιστές .

Πρέπει να μάθουμε να ανεχόμαστε και να κατανοούμε. Να συμπάσχουμε και να εκτιμούμε.

Ας μη ζηλεύουμε λοιπόν στους άλλους τα χαρίσματα που εμείς δεν έχουμε. Όταν δεν συμμεριζόμαστε μία ιδέα του άλλου, αρχίζει το καθήκον του σεβασμού, γιατί είναι δυνατό αυτή η ιδέα να είναι καλύτερη από τη δική μας.

Ας μάθουμε να βλέπουμε παντού το καλό που υπάρχει ακόμα σε εκείνους που δεν σκέπτονται όπως εμάς. Ας μη θεωρούμε τους εαυτούς μας μονοπώλιο της αλήθειας. Ας αναγνωρίζουμε την αλήθεια ακόμη και στους αντιπάλους μας , ακόμη και όταν αυτή είναι ατελής.

Ας δεχόμαστε πάντοτε την διαφορετικότητα γιατί είναι θέλημα του Θεού, είναι εμπλουτισμός, ας βλέπουμε το καλό που υπάρχει στους άλλους, γιατί αν ασχολούμαστε πολύ με τα λάθη των άλλων υπάρχει κίνδυνος να μη βρούμε καιρό να διορθώσουμε τα δικά μας λάθη.

+N