ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΜΕΤΑΞΥ ΔΥΟ ΜΩΡΩΝ ΣΤΗΝ ΚΟΙΛΙΑ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ ΤΟΥΣ

Στην κοιλία μιας μητέρας βρίσκονται δύο μωρά τα οποία  συζητούν μεταξύ τους:

-Εσύ πιστεύεις στην μετά γέννηση ζωή;

-Βεβαίως. Κάτι πρέπει να υπάρχει μετά τη γέννηση. Ίσως βρισκόμαστε εδώ για να προετοιμαστούμε γι’ αυτό που θα είμαστε αργότερα.

-Βλακείες! Δεν υπάρχει ζωή μετά τη γέννηση. Πως μπορεί να είναι αυτή η άλλη ζωή;

-Δεν ξέρω, αλλά σίγουρα…. θα υπάρχει περισσότερο φως,  από ότι υπάρχει εδώ. Ίσως περπατούμε με τα πόδια μας  και τρεφόμαστε  από το στόμα.

– Μα κάτι τέτοιο είναι παράλογο. Είναι αδύνατο να βαδίζουμε. Και να τρώμε από το στόμα; Αυτό είναι γελοίο. Ο τρόπος διατροφής μας είναι ομφάλιος.….Μόνο αυτό σου λέω: η ζωή μετά τη γέννηση θα πρέπει να αποκλειστεί.  Ο ομφάλιος λώρος είναι  πολύ μικρός.

-Εγώ όμως νομίζω ότι  θα πρέπει να υπάρχει κάτι. Και ίσως είναι διαφορετικό  από αυτό που έχουμε συνηθίσει εδώ.

-Κανένας όμως δεν επέστρεψε από εκεί, μετά τη γέννηση. Η γέννηση  είναι το τέλος της ζωής.  Και στο κάτω – κάτω  η ζωή δεν είναι τίποτε άλλο  από μία αγχώδη κατάσταση  μέσα στο σκοτάδι  που μας οδηγεί στο τίποτε.

-Εγώ δε ξέρω πως θα είναι η ζωή μετά τη γέννηση, αλλά είμαι βέβαιος   ότι θα δούμε τη μητέρα μας  και εκείνη  θα φροντίζει για μας.

-Μητέρα; Εσύ πιστεύεις στην μητέρα; Και που πιστεύεις ότι ευρίσκεται αυτή τώρα;

-Πού; Είναι πάντα γύρω μας! Και εμείς τώρα ζούμε χάρη σ’ αυτήν. Χωρίς αυτήν δεν θα υπήρχαμε.

-Αυτό είναι τρέλα. Εγώ ποτέ δεν είδα μια μητέρα, γι’ αυτό και είναι ξεκάθαρο, πως για μένα δεν υπάρχει.

-Δεν μπορώ να συμφωνήσω μαζί σου. Διότι κάθε τόσο , όταν όλα είναι σιωπηλά, μπορώ να την ακούσω  να τραγουδά  και μπορώ να αισθανθώ το χέρι της που με χαϊδεύει και με ευλογεί.  Είμαι πεπεισμένος  ότι η αληθινή ζωή αρχίζει  μόνο μετά τη γέννηση. Και εμείς τώρα προετοιμαζόμαστε γι’ αυτήν τη ζωή!

Συχνά μοιάζουμε σ’ αυτά τα δυο μωρά στην κοιλιά της μητέρας τους. Μερικοί από μας αμφιβάλλουν για την ύπαρξη του Θεού και άλλοι όχι. O  τοκετός αντιπροσωπεύει κατά κάποιο τρόπο ένα μικρό θάνατο. Μετά τον τοκετό θα μπορέσουμε να δούμε αυτό  το αόρατο πρόσωπο που τώρα φροντίζει για μας  και μας τρέφει με τον ομφάλιο λώρο, μας καθησυχάζει με την χαρά και την αγάπη του διότι βρισκόμαστε μόνοι μας βρισκόμαστε μέσα στη σκοτεινιά. Αλλά και συχνά  διερωτόμαστε, αν υπάρχει άλλη ζωή   μετά το θάνατο και αν ο θάνατος είναι η γέννηση στην  πραγματική ζωή με το Θεό;