Αρχιερατική Θεία Λειτουργία της Υπαπαντής Του Κυρίου
Κυριακή 2 Φεβρουαρίου 2020
Την Κυριακή 2 Φεβρουαρίου 2020, εορτή της Υπαπαντής του Κυρίου, πανηγύρισε με κάθε επισημότητα και λαμπρότητα ο Μητροπολιτικός μας Ναό στη Νάξο.
Την παραμονή της Εορτής τελέστηκε Αρχιερατικός Πανηγυρικός Εσπερινός στις 6.30 το απόγευμα.
Την ημέρα της εορτής και πανήγυρης, παρουσία πολλών ενοριτών και φιλέορτων, εκπροσώπου του Σεβασμιοτάτου Μητροπολίτου Παροναξίας κ. Καλλινίκου, του Δημάρχου και Επάρχου της Νάξου και μικρών Κυκλάδων, εκπροσώπων του Λιμενικού Σώματος και άλλων φορέων, στις 10 το πρωί έγινε η ευλογία των κεριών στην είσοδο του Μητροπολιτικού μας Ναού, και ακολούθησε η πανηγυρική Αρχιερατική Θεία Λειτουργία από τον Σεβασμιότατο Αρχιεπίσκοπό μας π. Νικόλαο. Συλλειτούργησαν: ο Αρχιερατικός Βικάριος Νάξου-Πάρου Παν/τατος π. Εμμανουήλ Ρεμούνδος και τον εφημέριο του Μητροπολιτικού Ναού και Πάρου π. Γεώργιος Παλαμάρης.
Τα ασματικά μέρη της Θεία λειτουργίας συνόδευε στο εκκλησιαστικό όργανο η μουσικός και μέλος του ενοριακού συμβουλίου Ούρσουλα Πρίντεζη και έψαλε μελωδικότατα η χορωδία του Ναού.
Μετά την ανάγνωση του ιερού Ευαγγελίου ο Αρχιεπίσκοπος απευθύνθηκε στη συναγμένη Εκκλησία και είπε:
Σήμερα η Εκκλησία πανηγυρίζει την πιο όμορφη και την πιο συναρπαστική συνάντηση που έγινε ποτέ στην ανθρώπινη ιστορία. Ο Θεός συναντά τον άνθρωπο στο πρόσωπο του Συμεών και της Άννας και ο άνθρωπος στο πρόσωπο αυτών των δύο δικαίων συναντά το Θεό.
Τόση είναι η ευτυχία του Συμεών που θεωρεί τον εαυτόν του πλήρη ημερών. Η Άννα δεν περιορίζεται σ’ αυτό αλλά ήδη αρχίζει να μιλά για το βρέφος σε όσους συναντά, ξαναβρίσκοντας έτσι και η ίδια μια καινούρια νιότη.
Ο ένας αισθάνεται στην καρδιά του την παρουσία του Κυρίου και σκιρτά από αγαλλίαση, η άλλη κατηχεί τους ανθρώπους και κάνει όσοι την ακούνε να αισθανθούν και αυτοί την παρουσία του Ιησού μέσα στην καρδιά τους.
Είναι για μας δυνατές και μοναδικές οι στιγμές αυτές αλλά ταυτόχρονα και διδακτικές γιατί μας βεβαιώνουν πως όταν δεχόμαστε το ευαγγέλιο και το αφήνουμε να ενεργήσει μέσα μας, τότε η ζωή μας ανανεώνεται.
Σήμερα ο άνθρωπος βλέπει με τα μάτια του Εκείνον που κανείς δεν μπορεί να δει και να ζήσει. Όπως λέει η Γραφή.
Σήμερα όμως, χάρη στην πρωτοβουλία του ίδιου του Θεού, ο άνθρωπος βλέπει και αρχίζει να ζει. Να ζει μια διαφορετική ζωή, τη θεϊκή ζωή.
Σήμερα αναπτερώνεται η ελπίδα του. Ξαναβρίσκει την αληθινή ευτυχία του. Αρχίζει η συνοδοιπορία του με το Θεό μέσα στην ιστορία. Τώρα δεν γράφεται η ιστορία της σωτηρίας αλλά αρχίζει να βιώνεται. «Είδαν τα μάτια μου τη σωτηρία που ο Κύριος ετοίμασε μπροστά σε όλους τους λαούς», αναφωνεί ο Συμεών,
Σήμερα η ανθρωπότητα κατά θεία συγκατάβαση δέχεται στην αγκαλιά της τον ίδιο το Θεό της, γι’ αυτό και μπορεί με το στόμα του δίκαιου Συμεών να αναφωνήσει το «νυν απολύεις τον δούλο σου Δέσποτα κατά το λόγο σου εν ειρήνη».
Ο Ναός του Κυρίου είναι ο τόπος της κατοικίας του Θεού, είναι ο χώρος που αντικατέστησε τη σκηνή του Μαρτυρίου που ήταν για τους Εβραίους το σύμβολο της παρουσίας του Θεού ανάμεσα στο λαό Του.
Τώρα όμως ο Θεός δεν βρίσκεται ανάμεσα στο λαό του μόνο με σύμβολα αλλά και στο πρόσωπο του μικρού Ιησού που ο Ιωσήφ και η Μαρία προσφέρουν στο Θεό, πιστοί τηρητές του Θεϊκού Νόμου.
Σήμερα ο ενσαρκωμένος Λόγος του Θεού, Ο Ιησούς, δίνει δείγματα υποταγής στο θείο Νόμο και βεβαιώνει ήδη από την βρεφική του ηλικία αυτό που θα πει αργότερα: “Δεν ήλθα να καταργήσω το Νόμο αλλά να τον τηρήσω”.
Όμως στα χέρια μας σήμερα κρατούμε και μια λαμπάδα. Σίγουρα δεν είναι μαγική που σταματά τις βροντές και απομακρύνει τους κεραυνούς. Δεν είναι φυσικό αλεξικέραυνο αλλά πνευματικό. Γιατί συμβολίζει την αναμμένη πίστη, την ζωντανή δηλαδή, πίστη που διώχνει μακριά την αμαρτία που είναι η πηγή κάθε κακού.
Το προσωρινό αυτό φως του κεριού, μας βοηθά να αναζητήσουμε το φως το αληθινό, που είναι ο ίδιος ο Χριστός. « Εγώ είμαι το φως του κόσμου», λέει ο Κύριος.
Η λαμπάδα αυτή είναι το σύμβολο της πίστης που δωρεάν λάβαμε την ημέρα του Βαπτίσματος μας. Τώρα οφείλουμε να την διατηρήσουμε πάντα αναμμένη, περιμένοντας μέσα στη νύκτα της επίγειας ζωής μας το νυμφίο Χριστό που έρχεται εν τω μέσω της νυκτός.
Όμως η ημέρα της Υπαπαντής του Κυρίου έχει και κάποια άλλη σημασία για την Εκκλησία, αφού έχει οριστεί ως παγκόσμια ημέρα της αφιερωμένης εις τον Κύριο ζωής. Σήμερα καλούμαστε να προσευχηθούμε ιδιαιτέρως για εκείνους τους αδελφούς μας και εκείνες τις αδελφές μας που διάλεξαν στη ζωή τους να αφιερωθούν πάνω από όλα στον Κύριο με μοναδικό σκοπό να τον υπηρετούν στο πρόσωπο κάθε ανθρώπου που είναι η εικόνα του.
Οι Μοναχοί και οι Μοναχές, αφιέρωσαν στον Κύριο τη ζωή τους όχι επειδή φοβούνται να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις της και τις δυσκολίες της, αλλά για να είναι για τον εαυτόν τους και για τους άλλους μια συνεχής μαρτυρία κάποιας διαφορετικής ζωής, αυτής που έρχεται μετά την επίγεια, δηλαδή της ουράνιας. Είναι εκείνοι και εκείνες που μαζί με τους δύο γέροντες του ναού παίρνουν μαζί με τον Συμεών στην αγκαλιά τους τον Θεάνθρωπο Χριστό και τον δοξολογούν και μαζί με την Άννα μιλούν και κατηχούν όλους εκείνους , που περιμένουν τη λύτρωση στον Ισραήλ.
Η τοπική μας Εκκλησία είναι ευτυχής που εξασφαλίζει αυτή τη μαρτυρία με την ενεργό παρουσία των τεσσάρων μοναχικών κοινοτήτων, που τώρα ως δώρο Θεού φιλοξενεί στο νησί της Τήνου: των Πατέρων Ιησουϊτών, των Πατέρων του Ενσαρκωμένου Λόγου, των Ουρσουλινών Μοναχών και των Μοναχών Δούλων του Κυρίου και της Αειπαρθένου Μαρίας, αλλά και των Αδελφών του ελέους που ενώ δεν έχουν μόνιμη παρουσία στην τοπική μας Εκκλησία επισκέπτονται δύο φορές το μήνα το νησί της Σάμου για να υπηρετήσουν τους δυστυχισμένους πρόσφυγες αδελφούς μας και το νησί της Τήνου τους ασθενείς και ηλικιωμένους.
Ζητώ από την παρούσα Εκκλησία να προσευχηθούμε ιδιαίτερα γι’ αυτά τα τέσσερα μοναχικά τάγματα αλλά και όλα τα μοναχικά τάγματα που υπηρετούν την Καθολική Εκκλησία στην Ελλάδα, ώστε να είναι με το παράδειγμά τους οι φωτεινές λαμπάδες που θα μας βοηθούν να συναντιόμαστε με τον Κύριο, δηλαδή να γιορτάζουμε καθημερινά την Υπαπαντή.
Μετά τη Θεία Λειτουργία ο Αρχιεπίσκοπος μας δέχθηκε όλους τους παρόντες στην πανήγυρη στην αίθουσα υποδοχής του Αρχιεπισκοπικού Οίκου, όπου και έγινε η «υπαπαντή του ποιμένα με το ποίμνιο του»!
