Αποχαιρετιστήρια ομιλία προς την Εκκλησία 
του Σεβασμιοτάτου π. Νικολάου Πρίντεζη 
Καθεδρικός Ναός Τήνου 1/3/2021 

Σεβαστοί Πατέρες,
Ιερολογιότατε Διάκονε,
Σεβαστές Αδελφές,
Αδελφοί μου και αδελφές μου,
Δοξάζω και ευχαριστώ τον Θεό Πατέρα και τον Υιό και το Άγιο Πνεύμα, διότι θέλησε να ξεκινήσω στην Αρχιερατική μου διακονία με μία Ιερατική χειροτονία στις 17 Ιουλίου 1993 του σημερινού Γενικού Βικαρίου της Αρχιεπισκοπής μας π. Φραγκίσκου Βιδάλη.
Να την ολοκληρώσω με μία άλλη Ιερατική χειροτονία του πιο νέου ιερέα μας π. Αλεξάνδρου Πέρρου στις 6 Νοεμβρίου 2020 και να την επισφραγίσω με μία Επισκοπική χειροτονία, του διαδόχου μου, Σεβασμιοτάτου π. Ιωσήφ Πρίντεζη, στις 10 Μαρτίου 2021.
Ήταν ένα ανεκτίμητο δώρο που μου έδωσε ο Θεός στην αρχή και στο τέλος της Επισκοπικής μου διακονίας.
Αντιλαμβάνεστε, αδελφοί μου και αδελφές μου, ότι αυτή τη στιγμή η ψυχή μου έχει κατακλειστεί από μικτά συναισθήματα που δημιουργούν μία χαρμολύπη.
Χαρά, διότι ο Κύριος στέλνει στην Εκκλησία μας ένα άξιο διάδοχό μου, για να συνεχίσει την ιστορία που βίωσα και έγραψα μαζί σας αυτά τα σχεδόν 28 χρόνια που πορευθήκαμε με τον Αναστημένο Χριστό.
Τελέσαμε μαζί Του «την ακολουθία του λόγου» καθ΄οδόν και καθημερινά Τον ανακαλύπταμε στον τεμαχισμό του άρτου στη δική μας Εμμαούς που είναι η τοπική μας Εκκλησία.
Σ’ αυτή την συνοδοιπορία συχνά Τού επαναλάβαμε την παράκλησή μας «Μείνε μαζί μας Κύριε» που είναι το λογότυπο τη Αρχιερατικής διακονίας μου και το οποίο πολλές φορές ψάλαμε, χάρη στη μελοποίηση που μας εξασφάλισε η ευαισθησία του αείμνηστου Ιερέα μας π. Ρόκκου.
Όταν ο Κύριος με έστειλε να ποιμάνω αυτή την Εκκλησία, ο ίδιος είχε προβλέψει και την ημερομηνία λήξης της ποιμαντικής διακονίας μου που θα είναι η Τετάρτη 10 Μαρτίου 2021, όταν θα παραδώσω την Αρχιερατική σκυτάλη στο διάδοχό μου, Σεβασμιότατο Ιωσήφ Πρίντεζη, που Εκείνος διάλεξε.
Σήμερα όμως αισθάνομαι και μια ανθρώπινη λύπη, διότι σας αποχαιρετώ. Σας αποχαιρετώ, αλλά δεν σας εγκαταλείπω. Σας ζητώ να πούμε σήμερα ένα μεγάλο ευχαριστώ στο Θεό για ό,τι μαζί προσφέραμε στην Εκκλησία Του, αλλά και να Του ζητήσουμε συγνώμη για ό,τι έπρεπε να Του προσφέρουμε και δεν τα καταφέραμε!
Τέτοιες στιγμές σαν τη σημερινή, συνηθίζεται να γίνεται ένας απολογισμός του έργου του προσώπου που φεύγει. Δεν θα πέσω όμως σ’ αυτόν τον πειρασμό, αλλά απλώς θα σας παραδώσω τη σύνοψη μίας πνευματικής διαθήκης:
Μαζί σας συνέχισα το σημαντικό έργο που είχε επιτελέσει επί τριάντα δυόμισι χρόνια ο προκάτοχός μου, Αείμνηστος Αρχιεπίσκοπος Ιωάννης Περρής, και προσπαθήσαμε να το διατηρήσουμε και να το επαυξήσουμε. Ο Κύριος γνωρίζει αν τα καταφέραμε.
Αν θυμάστε καλά την ημέρα της Αρχιερατικής μου χειροτονίας 4 Ιουλίου 1993 προκήρυξα την 8η Σύνοδο της Τοπικής μας Εκκλησίας, για το έτος 2000. Η προηγούμενη τοπική Σύνοδος είχε τελεστεί το έτος 1883.
Σήμερα η Εκκλησία μας συνεχίζει να βιώνει τα θαυμαστά αποτελέσματα που μας πρόσφερε αυτή η 8η Σύνοδος, χάρη στη συνεργασία Επισκόπου, Ιερέων, Μοναχών και Μοναζουσών και των λαϊκών μελών της Εκκλησίας μας, τόσο κατά την προετοιμασία όσο και την διεξαγωγή των εργασιών της.
Σας παραδίδω ως διάδοχό μου, ένα γνωστό και δραστήριο Ιερέα της Εκκλησίας. Έρχεται με πολλά χαρίσματα και με ένα χαρακτηριστικό χαμόγελο, το οποίο εύχομαι να το διατηρήσει σε όλη την πολύχρονη Αρχιερατική διακονία του.
Μέσα στο έτος που έχει προκηρυχθεί ως έτος του Αγίου Ιωσήφ και της Αγίας Οικογένειας την οποία υπηρέτησε με ηρωισμό και πιστότητα, έρχεται ο Σεβασμιότατος Ιωσήφ να υπηρετήσει την Εκκλησιαστική οικογένεια της Νάξου – Πάρου – Τήνου – Άνδρου – Χίου – Σάμου και Λέσβου. Είναι μια συμβολική και θαυμάσια συγκυρία.
Σας παραδίδω ένα ανανεωμένο κλήρο γεμάτο ενθουσιασμό, με πολλά και συμπληρωματικά χαρίσματα, που προστιθέμενα στα χαρίσματα του νέου σας Αρχιεπισκόπου θα είναι η εγγύηση μιας ακόμη καλύτερης εποχής για την Τοπική μας Εκκλησία.
Ευχαριστώ ένα, ένα χωριστά, τους Ιερείς μας που με την εμπειρία των μεγαλυτέρων και τον ενθουσιασμό των νεοτέρων και προπάντων με την μεταξύ τους συνεργασία εγγυούνται ένα λαμπρό μέλλον της Εκκλησίας.
Σας παραδίνω δύο νέα Μοναχικά Τάγματα: ένα ανδρικό και ένα γυναικείο που τα αποτελούν νεαροί και νεαρές Μοναχοί και Μοναχές. Είναι μία διάδοχη ελπιδοφόρα κατάσταση των αγαπητών Ιησουιτών Πατέρων και Αδελφών και των προσφιλών Ουρσουλινών Αδελφών, που άφησαν στην ιστορία της Τοπικής μας Εκκλησίας ανεξίτηλα ίχνη τα οποία θα παραμένουν τεκμήριο της μεγάλης προσφοράς τους στην Εκκλησία και την κοινωνία.
Τέλος σας παραδίδω τη μισή καρδιά μου, το μισό όνομά μου, και το δεξί μου χέρι που είναι η Γραμματέας της Αρχιεπισκοπής μας, Ειρήνη Κρητικού, εχέμυθη, εργατική, γνώστης της όλης κατάστασης της Τοπικής μας Εκκλησίας, με πολλές ικανότητες που αποτελεί εγγύηση για το νέο Αρχιεπίσκοπό σας.
Ευχαριστώ για τη συνεργασία τον κάθε ένα χωριστά και την κάθε μια επίσης και όλα τα μέλη των εκκλησιαστικών μας θεσμών.
Ευχαριστώ, τους εκπροσώπους της Τοπικής Αυτοδιοίκησης πρώτου και δευτέρου Βαθμού, τους πολιτικούς και τους πολιτευτές των νησιών μας, τους πολυάριθμους Πολιτιστικούς Συλλόγους και όλους τους κοινωνικούς θεσμούς της πολιτείας, ιδιαίτερα το Σύλλογο των ΑΜΕΑ «έχουμε δικαίωμα», που ήταν και παραμένει πάντα στην καρδιά μου.
Ευχαριστώ την Αδελφή Ορθόδοξη Εκκλησία, με τους 7 αγαπητούς συμποιμένες Αδελφούς μου. Εύχομαι η συνεργασία να συνεχιστεί και συνεχώς να συνοδεύεται από λιγότερη φαινομενικότητα και περισσότερη ουσιαστικότητα, διότι μόνο έτσι μπορούμε να συμβάλλουμε στην ενότητα.
Χαιρετώ τους αγρότες αυτού του νησιού μας, εκπροσώπους των οποίων κάθε μέρα έβλεπα από το παράθυρο του Γραφείου μου στη λαϊκή αγορά στη Χώρα και θαύμαζα τον αγώνα τους, για την εξασφάλιση του επιούσιου άρτου.
Χαιρετώ όλους τους κατοίκους αυτού νησιού που είναι ευλογημένο από την Ιερά Καρδία του Ιησού, την Παναγία τη Βρυσιώτισσα και την Παναγία την Ευαγγελίστρια.
Σας ζητώ να είστε όλοι μαζί: Επίσκοπος, Ιερείς, Μοναχοί, Μοναχές και λαϊκά μέλη της Εκκλησίας μας ένα ζωντανό ροδάριο της Παναγίας Προστάτισσας, της εδώ Εκκλησίας.
Η Παναγία του Ροδαρίου θα σας βοηθά να υπαντάτε το Χριστό, όχι μόνο κατά την πανήγυρη της Υπαπαντής του Κυρίου στον Μητροπολιτικό μας Ναό στη Νάξο, αλλά και καθημερινά στην τέλεση της Ευχαριστίας, δίνοντας καθημερινή μαρτυρία στον Κύριο και μιμούμενοι τον μάρτυρα Άγιο Ισίδωρο, Προστάτη της Επισκοπής Χίου.
Ζητώ συγνώμη σε όσους και όσες, άθελα μου, πίκρανα, λύπησα, ή απογοήτευσα.
Κι’εγώ συγχωρώ όσους και όσες με λύπησαν και που άθελά τους έκαναν να κυλήσουν κάποια δάκρυα στα μάτια μου τα βράδια της μοναξιάς μου. Δεν μέτρησα ποτέ στη ζωή μου πόσοι με αγάπησαν, μέτρησε μόνο πόσους εγώ αγάπησα και είστε όλες και όλοι που στη ζωή μου συνάντησα, και τους οποίους σήμερα με χαρμολύπη αποχαιρετώ και στον Κύριο ζητώ επαναλαμβάνοντάς Του: «Μείνε μαζί τους Κύριε».
Αμήν