ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΗ ΜΑΡΩΝΙΤΩΝ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΟ ΜΗΝΥΜΑ
ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΌΠΟΥ ΜΑΡΩΝΙΤΩΝ ΚΥΠΡΟΥ
ΣΕΒΑΣΜΙΟΤΑΤΟΥ ΙΩΣΗΦ ΣΟΥΕΪΦ
2020
Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές εν Χριστώ!
Φέτος αναζητούμε, ψάχνουμε τη γιορτή. Αναρωτιόμαστε πού είναι η γιορτή μέσα σε αυτές τις τραγικές συνθήκες της πανδημίας που βασιλεύει σε όλο τον κόσμο και μας καθηλώνει όλους στο σπίτι; Ο αόρατος μικρός “ιός” που παραλύει τον κόσμο, μας εμποδίζει να συναντηθούμε και να γιορτάσουμε ως κοινότητα, στην Εκκλησία, το Πάσχα που διακηρύσσει “Χριστός ανέστη”. Αυτή είναι μια πραγματικά επώδυνη κατάσταση που την προσφέρουμε ως άμωμη θυσία. Η θλίψη είναι ακόμη μεγαλύτερη όταν βλέπουμε χιλιάδες ανθρώπους να πεθαίνουν, πολλοί υποφέρουν, αλλά η ελπίδα αυξάνεται μπροστά σε πολλούς άλλους ανθρώπους που έχουν θεραπευτεί, χάρη σε χιλιάδες ήρωες που τους φροντίζουν διακινδυνεύοντας τη ζωή τους, λόγω της μεγάλης και ανιδιοτελούς αγάπης που έχουν στις καρδιές τους.
Αναζητούμε τον Αναστημένο Χριστό, τον Θείο Λόγο που σταυρώθηκε, πέθανε και ενταφιάστηκε. Και ο τάφος του είναι κενός. “Δεν είναι εδώ”, όπως κατέθεσε τη μαρτυρία της η Μαρία. Η πίστη μας βασίζεται στην αλήθεια του “κενού τάφου”, στην πραγματικότητα ότι “Αυτός δεν είναι εδώ”, στο κίνητρο και τη βούληση να τον αναζητήσουμε όχι μόνο μία φορά, αλλά κάθε μέρα της ζωής μας. Πόσο όμορφο είναι να νιώθεις την καθημερινή δίψα να συναντήσεις τον Χριστό, να τον γνωρίζεις σε βάθος, να ανακαλύψεις το θέλημά του και να γίνεις μαθητής του. Στην πραγματικότητα, ο κόσμος, χθες, σήμερα και πάντα, έχει ανάγκη να ανανεωθεί και να μεταμορφωθεί για να γίνει πιο ανθρώπινος: αυτός είναι ο καρπός της μαθητείας.
Αναζητούμε τον Αναστημένο Χριστό στον “ζωντανό Λόγο” του, το Ευαγγέλιο που γνωρίζουμε, αλλά το οποίο αγνοούμε. Πώς μπορούμε να φέρουμε το “Όνομα του Χριστού” χωρίς να έχουμε μια στενή σχέση μαζί του; Είμαστε περήφανοι που ονομαζόμαστε “Χριστιανοί”, αλλά αυτή η υπερηφάνεια πρέπει να είναι όπως αυτή των μαρτύρων και των αγίων. Το σλόγκαν “Μένουμε Σπίτι” ήταν μια πολύτιμη ευκαιρία για πολλούς να εμβαθύνουμε την πίστη μας, να προσευχηθούμε μαζί ως οικογένεια, να αναθεωρήσουμε την κλίμακα των προτεραιοτήτων στη ζωή μας, να αναρωτηθούμε για το νόημα της αποστολής και της ύπαρξής μας. Η ανθρωπότητα θα θεραπευτεί όταν αρχίσουμε να εστιάζουμε πολύ περισσότερο στο “Είμαστε” παρά στο “Έχουμε”, με άλλα λόγια, όταν αφήσουμε τον Θεό να είναι το κέντρο και η αναφορά της ζωής μας, επειδή Αυτός είναι η Πηγή όλων των Όντων, ο Δοτήρας της ζωής και ο Σωτήρας της ανθρωπότητας. Το “Είμαστε” θα μας ωθήσει να φροντίσουμε τους εαυτούς μας, τους αγαπημένους μας, τους ευάλωτους, τους μοναχικούς ανθρώπους και κάθε άνθρωπο, με πνεύμα αλληλεγγύης. Αυτό είναι το πλεονέκτημα που μπορούμε να αντλήσουμε από την κρίση που βιώνουμε, όπου τα δεινά και η δυστυχία μεταμορφώνονται σε καλοσύνη και ελπίδα.
Αναζητούμε τον Κύριο, αλλά γιατί αναζητούμε τους ζωντανούς μεταξύ των νεκρών; Αυτός είναι ο Αναστημένος που κάθεται στα δεξιά του Πατέρα, μας ανυψώνει προς μια αιώνια αγάπη και σε μια ζωή που δεν γνωρίζει τον θάνατο. Τον αναζητούμε στο Ιερό Συμπόσιο, στην τακτική συνάντηση της “Πρώτης Ημέρας” – την Κυριακή, στην κοινωνία του Σώματος και του Αίματός Του και της Αγάπης της κοινότητας. Αυτή είναι η γιορτή του Πάσχα που επιτελείται σε κάθε Ευχαριστιακή Σύναξη. Η συχνότητα της Θείας Μεταλήψεως έλειψε γενικά από τις κοινότητές μας λόγω διαφόρων κοινωνικών, θρησκευτικών, πολιτιστικών και ιδεολογικών λόγων. Επιθυμώ και προσεύχομαι ότι αυτό που βιώνουμε αυτήν την “κορωνο-περίοδο” θα βοηθήσει πολλούς να αλλάξουν τη συμπεριφορά τους και να συμμετάσχουν στις συνάξεις της Κυριακής στην Εκκλησία και στη συνέχεια να μαρτυρήσουν το Ευαγγέλιό Του και να προσφέρουν το μήνυμα του Αναστημένου Κυρίου ως μια συνέχεια της προσφοράς του θυσιαστηρίου.
Αναζητούμε τον Ιησού, τον ιατρό των σωμάτων και των ψυχών μας. Ναι, αγαπητοί μου φίλοι, όταν συναντάμε τον ζωντανό Χριστό με τον προσωπικό μας τρόπο, όπως συνέβη στους μαθητές των Εμμαούς, συνειδητοποιούμε ότι το Ευαγγέλιο δεν είναι ένα βιβλίο ιστορίας, αλλά μια προσωπική συνάντηση με ένα Πρόσωπο που μας αγαπά και θέλει να θεραπεύσει την προσωπική μας ιστορία από τους πολλούς τραυματισμούς της. Ο Ιησούς σώζει την οικογένεια από την καταστροφή και από τη βία. Αποκαθιστά τη σχέση που ένα άτομο έχει παραμορφώσει και του αποδίδει την ομορφιά και την αγνότητα. Ο Χριστός είναι η εγγύησή μας και η πηγή της εσωτερικής ειρήνης. Με τον Χριστό περνάμε από τον περιορισμένο χρόνο, στον “Καιρό” της ανανεωμένης Χάριτος που ανοίγει στην αιωνιότητα της αγάπης.
“Δεν είναι εδώ”, ο Χριστός δεν είναι πλέον στον τάφο. Μας προηγήθηκε δείχνοντας τον δρόμο προς τον άνθρωπο. Ας σκύψουμε κι ας πλύνουμε ο ένας τα πόδια τον άλλου, ας απαλύνουμε τις πληγές των ασθενών στο σώμα και την ψυχή τους, ας μοιραστούμε με τους πεινασμένους το ψωμί της δικαιοσύνης και ας καλωσορίσουμε με χαρά τους άστεγους και τους μετανάστες, σαν να ήταν ο ίδιος ο Ιησούς που θέλει να μπει στα σπίτια μας για να μείνει και να φάει μαζί μας. Έτσι γινόμαστε σημεία ελπίδας στο ταξίδι πολλών που έχουν χάσει αυτή την ελπίδα και περιμένουν ένα στοργικό χαμόγελο, μια ειλικρινή λέξη, μια υποστήριξη και μια βοήθεια με σεμνότητα και διακριτικότητα.
Πόσα θύματα ενδοοικογενειακής βίας υπάρχουν; Πόσα παιδιά πεθαίνουν στη σύγχρονη εποχή μας από την πείνα και τη δίψα καθώς και από την έλλειψη ιατρικής περίθαλψης; Πόσες γυναίκες και άντρες υποφέρουν εξαιτίας πολέμων και καταπιέσεων, και ξενιτεύονται ως πρόσφυγες και μετανάστες; Πόσα άσχημα πράγματα συμβαίνουν καθημερινά γύρω μας λόγω της αμαρτίας εκείνων που θεωρούν τους εαυτούς τους “θεούς” αυτού του κόσμου; Λατρεύουν τα χρήματα, την εξουσία, την αδικία σαν “θεοί”. Δυστυχώς γι’ αυτήν την κατηγορία ατόμων, ο άνθρωπος γίνεται αριθμός και εμπόρευμα. Πόσοι βιάζουν την αρμονία και την ομορφιά της φύσης; Πόσοι αρνούνται την κοινωνική ηθική και καταπατούν τις ανθρώπινες αξίες; Με τον Ιησού Χριστό, η οδυνηρή πραγματικότητα της ανθρωπότητάς μας μεταμορφώνεται.
Η κρίση είναι μια ευκαιρία για μεταστροφή και συμφιλίωση, μέσω της δέσμευσής μας να διαφυλάξουμε τη δημιουργία που στοχεύει στην προστασία της αξιοπρέπειας κάθε ανθρώπου. Μέσα από την προσευχή και τη δέσμευση της Εκκλησίας, μεταδίδουμε τη χαρά και την ελπίδα, ανανεώνουμε την εμπιστοσύνη και γινόμαστε όργανα ειρήνης.
Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές, σήμερα μιλούν για μια νέα διεθνή τάξη σχετικά με την περίοδο μετά τον κορωνοϊό. Θα έλεγα ότι οποιαδήποτε τάξη, που δεν σέβεται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και την ισότητα μεταξύ των πολιτών του κόσμου, δεν είναι πραγματοποιήσιμη. Ας υπενθυμίσουμε στον εαυτό μας ότι η νέα τάξη της ανθρωπότητας πραγματοποιήθηκε τη Μεγάλη Παρασκευή και την Πρώτη Ημέρα (Κυριακή) της Ανάστασης. Η νέα τάξη θα έπρεπε πάντοτε να είναι η τάξη της αγάπης, της συγχώρεσης και της ειρήνης. Είναι η εντολή να ανανεώσουμε την αρμονία μεταξύ των δημιουργημάτων και του Δημιουργού, είναι η τάξη της συμφιλίωσης μεταξύ πολιτισμών, λαών και εθνών, όπου δεν υπάρχει χώρος για μίσος και πολέμους, δεν υπάρχει χώρος για δουλεία και αδικία, καμία πρόθεση να καταστραφεί η ανθρώπινη κοινωνία λόγω του εγωισμού. Ο πολιτισμός του διαλόγου και η προσήλωση στο κοινό καλό είναι η σωστή επιλογή.
Αγαπητοί αδελφοί,
θα ήθελα η περίοδος που θα ακολουθήσει τον “Κορωνοϊό” να είναι διαφορετική από εκείνη που προηγήθηκε, οπότε ας επιστρέψουμε στο βάθος του Ευαγγελίου και στην ομορφιά της ανθρωπότητας. Καλώ τους νέους μας να γνωρίζουν την εμπειρία της πίστης τους, την παρουσία του Χριστού που τους αγαπά και τους καλεί να γίνουν μάρτυρες της ανάστασής του, ειρηνοποιοί και κύριοι πρωταγωνιστές για να νικηθεί η κατάσταση του υλισμού και της αδιαφορίας.
Αγαπητοί μου φίλοι, όλοι μαζί, ας ευχαριστήσουμε τον Κύριο για τους ήρωες των κοινωνιών μας, τους ερευνητές και το ιατρικό προσωπικό, τους γιατρούς, τις νοσοκόμες, τους βοηθούς υγείας, τους αστυνομικούς και όλους όσους εξυπηρετούν τις καθημερινές ανάγκες με αγάπη και αφοσίωση. Χαιρετίζουμε τους πολλούς ιερείς, αφιερωμένες γυναίκες και άνδρες που υπηρετούν τον Λόγο του Θεού και τους φτωχούς που έχουν ανάγκη. Ευχαριστούμε τον Θεό, τον Παντοδύναμο, για πολλούς από αυτούς που πρόσφεραν τη ζωή τους ως το τέλος.
Ναι, αγαπητοί μου, γιορτάζουμε την Ανάσταση του Κυρίου αναγγέλλοντας τα Καλά Νέα και, μαζί με την Παναγία Θεοτόκο Μαρία, η οποία μας συνοδεύει στους αγώνες μας, και μαζί με τη Μαρία Μαγδαληνή, ομολογούμε ότι ο Χριστός δεν είναι μεταξύ των νεκρών, “Δεν είναι εδώ”, Αυτός Ανέστη. Αμήν.
Χριστός Ανέστη! Λευκωσία, 19 Απριλίου 2020
Μετάφραση: π. Λ. Κ
