ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΗΣΑΜΕ ΤΟΝ Π. ΡΟΚΚΟ

Με την παρουσία της Εκκλησίας και της κοινωνίας της Τήνου, την παρουσία του Σεβασμιοτάτου Προέδρου της Ιεράς Συνόδου π. Φραγκίσκου και του Αντιπροέδρου π. Νικολάου Φώσκολου, του Σεβασμιοτάτου Μητροπολίτη Σύρου-Τήνου κλπ. Κ. Δωροθέου Β’ και της συνοδείας του, εκπροσώπων του Ιερού Κλήρου της  Αρχιεπισκοπής των καθολικών της Αθήνας και της Επισκοπής Σύρου τελέστηκε  η εξόδιος Ακολουθία για τον αείμνηστο π. Ρόκκο Ψάλτη, πρώην Γενικό Αρχιερατικό Επίτροπο της καθολικής Αρχιεπισκοπής Νάξου-Τήνου-Άνδρου-Μυκόνου στον Ενοριακό ναό του Αγίου Νικολάου στη Χώρα της Τήνου.

Στην εξόδιο Ακολουθία που τελέστηκε με Πολυαρχιερατικό Αρχιερατικό Συλλείτουργο στο οποίο συλλειτούργησαν 12 ιερείς και τρεις Αρχιερείς προϊστατο ο Σεβασμιότατος Αρχιεπίσκοπος Νάξου-Τήνου-Άνδρου-Μυκόνου, π. Νικόλαος.

Μετά την   ανάγνωση του Ιερού Ευαγγελίου ο Αρχιεπίσκοπος π. Νικόλαος απευθυνόμενος στην Εκκλησία και στον νεκρό Ιερέα του, είπε:

Αυτή τη στιγμή που συναχθήκαμε για να αποχαιρετήσουμε  τον π. Ρόκκο, το πρώτο καθήκον μας είναι  να πούμε ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Κύριο γι’ αυτό  το δώρο που έκανε στην τοπική μας Εκκλησία. Δίνοντάς μας τον, απέδειξε  ότι μας αγαπά, διότι κάθε ιερέας  είναι ένα μεγάλο δώρο του Θεού για την Εκκλησία του Χριστού, για όλους εμάς. Στο πρόσωπο του κάθε ιερέα βλέπουμε  την αγάπη του Θεού για το λαό του, για την Εκκλησία του. Σήμερα παίρνοντάς ο Κύριος τον π. Ρόκκο κοντά του δεν μας αφαιρεί την αγάπη του για την τοπική μας Εκκλησία αντίθετα την αυξάνει διότι αποκτά ένα ικέτη κοντά στο Θεό.

Η εδώ παρουσία των δύο  ιερέων αδελφών του, του π. Νικολάου και του π. Αλεξάνδρου δεν είναι κάτι που μπορεί να περάσει απαρατήρητη. Αυτή η ιερατική τριάδα ήταν μια συνεχής μαρτυρία της προσφοράς του Θεού στον άνθρωπο. Σήμερα αποχαιρετά το ένα πρόσωπό της, τον προστάτη της, τον οποίο σεβάστηκε, τίμησε και αγάπησε. Αλλά και η παρουσία του Σεβασμιοτάτου Προέδρου της Ιεραρχίας μας, Σεβασμιοτάτου π. Φραγκίσκου με τον οποίο ο αείμνηστος συνεργάστηκε επί σειρά ετών στη Συνοδική Επιτροπή για τη Θεία Λατρεία, και του Σεβασμιοτάτου Αντιπροέδρου της Ιεράς Συνόδου π. Νικολάου φίλου και συνεργάτου στην τοπική μας Εκκλησίας δεν μπορεί να θεωρηθεί τυχαία. Είναι  συνειδητή και οι δύο είναι σταλμένοι από την εκτίμηση και την αγάπη που αισθάνονται για τον αείμνηστο π. Ρόκκο. Αλλά και όλα τα άλλα μέλη της Ιεράς Συνόδου είναι ενωμένα αυτή τη στιγμή μαζί στην προσευχή, όπως με βεβαίωσαν. Είμαι βέβαιος πως και αν κάποιος από σας  είχε τη δυνατότητα  να λάβει αυτή τη στιγμή το λόγο, σίγουρα θα  βεβαίωνε  το δικό του σεβασμό και αγάπη και το πόσο πνευματικά ωφελήθηκε από τον π. Ρόκκο.

Όλοι γνωρίζουμε  το σεβασμό και την έμπρακτη αγάπη που έδειχνε συνεχώς για όλα τα μέλη της Εκκλησίας: Τον επίσκοπο, τους ιερείς, τους μοναχούς και τις μοναχές και όλα τα λαϊκά  μέλη της από το πιο μικρό παιδί μέχρι τον πιο ηλικιωμένο.

Για κάθε  άνθρωπο έκανε πράξη τα λόγια του Κυρίου: «πείνασα και μου δώσατε να φάω δίψασα και μου δώσατε να πιω, ήμουν ξένος και με φιλοξενήσατε, ήμουν γυμνός και με ντύνατε,  αρρώστησα και με επισκεφθήκατε».

Ποιός αδελφοί μου κτύπησε την ευαίσθητη καρδιά του π. Ρόκκου και δεν άνοιξε, ποιος κτύπησε την πόρτα του πρεσβυτερίου του και έμεινε κλειστή; ποιος ενορίτης ή ενορίτισσά του  αρρώστησε και δεν δέχτηκε την επίσκεψή του; ποιός πείνασε και όταν το έμαθε ο π. Ρόκκος έμεινε νηστικός, ποιος ζήτησε φιλοξενία και τον έστειλε σε άλλο σπίτι να την αναζητήσει; Για εκείνον  δεν υπήρχε γνωστός ή άγνωστος, μόνιμος ή περαστικός, κάτοικος αυτού του νησιού ή  επισκέπτης. Είχε  δύο πόρτες ανοικτές: της καρδιάς του και του πρεσβυτερίου του. Όποια κι αν   κανείς κτυπούσε εκείνος άνοιγε διάπλατα και δυο. Και τότε η καρδιά του π. Ρόκκου έδινε εντολές  στο νου και αναζητούσε άμεσα τρόπους συμπαράστασης, άπλωνε το χέρι του σε κάθε πονεμένο και δυστυχισμένο προσφέροντάς του όχι μόνο λόγια παρηγοριάς αλλά και  αποδείξεις ανθρωπιάς.

Αν  κάποιοι από σας δεν γνωρίζουν που έβρισκε τη δύναμη αυτής της έμπρακτης αγάπης, επιτρέψτε μου να σας βεβαιώσω  τη δύναμη την έπαιρνε από την προσευχή, από την συχνή παρουσία τη δική του ενώπιον του αρτοφορίου και την παρουσία του Ιησού στη ζωή τη δική του. Η παρουσία συνοδοιπορία του Ιησού στη ζωή του, τον κατέστησε ζηλωτή ποιμένας, ευαίσθητο πνευματικό πατέρα, υπομονετικό δάσκαλο της πίστεως. Ήταν ο ιερέας για τον οποίο ακούστηκε ο πιο εντυπωσιακός και συγκινητικός έπαινος: είπε κάποιος που καλά τον γνώρισε: «ήταν γεμάτος από Θεό».

Αεικίνητος μέχρι  χθες, με τις λίγες πια σωματικές δυνάμεις του, υπηρετούσε την Εκκλησία, κοντά στα ηλικιωμένα  άτομα και τα κατάκοιτα του οίκου Ευγηρίας «καλός Σαμμαρείτης» στην Πεύκη της Αττικής. Ήταν το πιο κατάλληλο περιβάλλον για να μπορέσει να ζήσει το ηλιοβασίλεμα της επίγειας ζωής του. Ο καλός Σαμαρείτης  διάκονος στο ίδρυμα του καλού Σαμαρείτη.  Ευλογία Θεού για τον ίδιο και για τους ενοίκους του Ιδρύματος.

Εκεί χθες κοιμήθηκε  εν Κυρίω χωρίς να υποφέρει. Είχε όμως υποφέρει αρκετά στη περασμένη ζωή του. Η φιλάσθενο σώμα του δέχτηκε πολλές δοκιμασίες και επεμβάσεις που μαζί με τις άλλες  δοκιμασίες έφτιαξαν το δικό του σταυρό, αυτόν που  ακολουθώντας το Χριστό αγόγγυστα και υπομονετικά έφερε μέχρι τον Γολγοθά και ο Κύριος χθες τον μετέτρεψε σε ανάσταση.

Αδελφοί μου και αδελφές μου, παραδίδουμε σήμερα στα χέρια του Θεού την  ψυχή ενός δικαίου που ποτέ πια βάσανα δεν θα αγγίξουν. Είναι πράγματι πολύτιμος στους οφθαλμούς του Κυρίου ο θάνατος των δικαίων.

Αγαπητέ Πατέρα Ρόκκο, τώρα που βρίσκεσαι κοντά στο Θεό, σε παρακαλώ ζήτησε έναν αντικαταστάτη σου για να καλύψει το κενό που άφησες στην τοπική μας Εκκλησία. Γνωρίζεις καλά ότι είμαστε λίγοι και πόσο έχουμε ανάγκη από νέους ιερείς, μοναχούς και μοναχές. Κι εμείς γνωρίζουμε πόσο κατά την επίγεια ζωή σου βοήθησες στην ανακάλυψη νέων εκκλησιαστικών κλήσεων.

Σε εμπιστευόμαστε στον Κύριο μέσα από αυτήν την  ευχαριστιακή τέλεση του Πάθους και της Αναστάσεως του Κυρίου. Το Μυστήριο που τελούσες και ζούσες καθημερινά στην επίγεια ζωή σου, διότι πίστευες ακράδαντα, πως είναι η εγγύηση της  αιώνιας ζωής, αυτήν, που όπως πιστεύουμε από χθες απολαμβάνεις εκεί όπου η άπειρη ευσπλαχνία  του Θεού σου έχει ετοιμάσει τόπο αναπαύσεως.

Αμήν.

Στο τέλος της Εξοδίου Ακολουθίας αποχαιρετηστήριο λόγο προς τον αείμνηστο π. Ρόκκο απεύθυναν ο Σεβασμιότατος Πρόεδρος της Ιεράς  Συνόδου και ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης  Δωρόθεος Β΄

Το σκήνωμα του αείμνηστου π. Ρόκκου μεταφέρθηκε με πομπή στο Καθολικό Κοιμητήριο της Χώρας Τήνου, όπου και έγινε η ταφή του.

Ας αναπαύεται αιώνια.