Ανοίξτε νέους δρόμους, πηγαίνοντας σε συνάντηση του πολιτισμού των λαών
Είναι μια ισχυρή πρόσκληση για την αναγγελία του Ευαγγελίου που ο Πάπας Φραγκίσκος απεύθυνε την περασμένη Κυριακή κατά τη Θεομητορική προσευχή στην Πλατεία του Αγίου Πέτρου μετά την τελική λήξης της Συνόδου για τον Αμαζόνιο, προτρέποντας επίσης να μην διεισδύσει στα βαλτώδη νερά των ιδεολογιών, αλλά στην ανοιχτή θάλασσα όπου το Πνεύμα μας προτρέπει να ρίξουμε τα δίχτυα
Ανακοινώστε το Ευαγγέλιο σε όλους τους ανθρώπους: "αυτό έρχεται πρώτο και μετράει περισσότερο από οτιδήποτε άλλο". Με αυτά τα λόγια, στο τέλος της Συνόδου για τον Αμαζόνιο, ο Πάπας σφράγισε και εισήγαγε τη βαθύτατη αίσθηση της πορείας που ακολούθησε αυτές τις τρεις εβδομάδες, αναφερόμενος σε αυτό που λέει ο Άγιος Παύλος ενώ ξέρει ότι πρόκειται να εκτελεσθεί. Ως εκ τούτου, ο Πάπας θυμίζει ότι αυτή είναι η στιγμή να αναρωτηθούμε: "Τι καλό μπορώ να κάνω για το Ευαγγέλιο;"
Νέοι δρόμοι όχι ιδεολογικοί βάλτοι
«Ρωτήσαμε τους εαυτούς μας στη Σύνοδο», είπε ο Ποντίφικας, «πρόθυμοι να ανοίξουμε νέους δρόμους για το κήρυγμα του Ευαγγελίου». Στην πραγματικότητα, μόνο όσα βιώνονται ανακοινώνονται. Και για να ζήσουμε με τον Ιησού "πρέπει να βγούμε από τον εαυτό μας", υπενθύμισε , προτρέποντας την εξερχόμενη Εκκλησία που βρίσκεται στο επίκεντρο του κήρυγμά του.
Αισθανόμασταν ενθαρρυμένοι να απογειωθούμε, να αφήσουμε τις άνετες ακτές των ασφαλών λιμανιών μας να ανοιχτούμε στα βαθιά νερά: και όχι να σταθούμε στα βαλτώδη νερά των ιδεολογιών, αλλά στην ανοιχτή θάλασσα, όπου το Πνεύμα μας προσκαλεί να ρίξουμε τα δίχτυα μας.
Ακούστε την κραυγή των φτωχών και της γης
Ο Πάπας επέστρεψε στο μονοπάτι που ακολούθησε η Σύνοδος, ένα μονοπάτι ακρόασης "χωρίς να κρύβει τις δυσκολίες", αλλά που βίωσε "την ομορφιά της κίνησης προς τα εμπρός μαζί για να υπηρετήσει". Ένα ταξίδι στο οποίο η κραυγή των φτωχών μαζί με εκείνη της γης προέρχονται από τον Αμαζόνιο και "δεν μπορούμε να προσποιούμαστε, ότι δεν το έχουμε ακούσει". Ο Θεός, στην πραγματικότητα, "ακούει την προσευχή των καταπιεσμένων".
Οι φωνές των φτωχών, μαζί με εκείνες πολλών άλλων εντός και εκτός της Συνόδου της Συνόδου – Ποιμένες νέοι, επιστήμονες – μας ωθούν να μην παραμένουμε αδιάφοροι. Συχνά ακούσαμε τη φράση "αργότερα είναι πολύ αργά": αυτή η πρόταση δεν μπορεί να παραμείνει ένα σύνθημα.
Υπάρχει το Ευαγγέλιο, καθαρό, το οποίο πρέπει είναι ενσωματωμένο, όχι μια καθαρή κουλτούρα
Το βλέμμα του Πάπα στη συνέχεια στράφηκε στο μελλοντικό μονοπάτι και επικαλέστηκε την «Παναγία, αγαπημένη και βασίλισσα του Αμαζονίου».
Δεν έγινε κατακτητική αλλά «εγκλωβισμένη»: με το ταπεινό θάρρος της μητέρας της, έγινε προστάτης των παιδιών της, η άμυνα των καταπιεσμένων. Πάντα πρέπει να πηγαίνουμε στον πολιτισμό των λαών: δεν υπάρχει κανένας τυπικός πολιτισμός, δεν υπάρχει καθαρή κουλτούρα που να καθαρίζει τους άλλους. Υπάρχει το Ευαγγέλιο, καθαρό, δυνατό και σωτήριο, Σε αυτήν, που φρόντισε τον Ιησού στο φτωχό σπίτι της Ναζαρέτ, αναθέτουμε τα φτωχότερα παιδιά και την κοινή μας κατοικία.
+Ν
