Αυτό το ξεχωριστό παιδί που έστειλε ο Ιησούς για να βοηθήσει τον ιερέα
Όταν μια ξεχωριστή συνάντηση σε σημαδεύει για όλη τη ζωή.
Ο Ιησούς επέλεξε ένα παιδί, τον Γαβριήλ, για να δείξει στον ιερέα τον δρόμο που πρέπει να ακολουθήσει.
Ένας ιερέας στέλνεται ως υπεύθυνος ενός προσκυνηματικού ναού σε μια δύσκολη περιοχή. Αλλά ένα ιδιαίτερο γεγονός που που έχει ως πρωταγωνιστή ένα παιδί, θα αλλάξει τη σχέση του με τον Ιησού και με τη διακονία του.
Ο π. Ιωσήφ και η συνάντηση με τον μικρό Γαβριήλ
Μια ιδιαίτερη, ξεχωριστή συνάντηση που σε σημαδεύει για μια ζωή. Αυτό συνέβη στον π. Ιωσήφ Σερέδα. Αυτός, νεοχειροτονημένος ιερέας, στάλθηκε για να βοηθήσει, και στη συνέχεια να αντικαταστήσει, τον εφημέριο του προσκυνηματικού ναού της Αγίας Ευρωσίας, στα Ισπανικά Πυρηναία. Μια δύσκολη εμπειρία στην αρχή, καθώς οποιαδήποτε αλλαγή μπορεί να αποβεί κοπιαστική.
«Τη δεύτερη εβδομάδα που ήμουν σε αυτό το ναό, ήρθε σ’ εμένα ένα νεαρό ζευγάρι μαζί με τον μικρό τους γιο. Ήταν 8 ετών, τον έλεγαν Γαβριήλ, και υπέφερε από εκφυλιστική ασθένεια στα οστά, με προφανή ψυχοκινητικά προβλήματα», λέει ο π. Ιωσήφ. Αυτοί οι γονείς είχαν ένα συγκεκριμένο αίτημα: ο μικρός Γαβριήλ να γίνει παπαδάκι και να βοηθά στο ιερό.
«Οι γονείς μου ζήτησαν να τον δεχτώ σαν παπαδάκι»
«Αρχικά σκέφτηκα να αρνηθώ, αλλά μετά, όταν ρώτησα το παιδί αν ήθελε να βοηθά στο ιερό, ο Γαβριήλ δεν μου απάντησε. Τον αγκάλιασα και σκέφτηκα: “Ωραίος τρόπος να με πείσεις!”», συνεχίζει την ιστορία του ο π. Ιωσήφ.
Από εκείνη την ημέρα, κάθε Κυριακή, ο μικρός Γαβριήλ βρισκόταν εκεί, 15 λεπτά πριν τη Θεία Λειτουργία, φορώντας το στιχάριό του για να υπηρετήσει στην αγία Τράπεζα: «Η παρουσία του έκανε εντύπωση στους πιστούς, και μόνο πριν από την έναρξη της Λειτουργίας, κατάλαβα ότι ο Γαβριήλ δεν ήξερε πώς να με βοηθήσει. Απλώς του είπα: “Γαβριήλ, πρέπει να κάνεις ό,τι κάνω εγώ, εντάξει;” Παρατήρησα ότι, ειδικά κατά τη διάρκεια του κηρύγματος, οι πιστοί χαμογελούσαν και τον κοίταζαν. Αυτό ηρέμησε και ακολουθούσε όλες τις κινήσεις μου στην εντέλεια», λέει ο π. Ιωσήφ.
Ο Γαβριήλ δεν σταματούσε να φιλά την αγία Τράπεζα
Αλλά το πιο όμορφο πράγμα ήταν να βλέπουμε ότι, στο τέλος της Θείας Λειτουργίας, όταν ο ιερέας φιλούσε την αγία Τράπεζα, ήθελε και ο Γαβριήλ να φιλήσει το κάλυμμά της. «“Θέλω κι εγώ να τη φιλήσω”, μου ζητούσε ο μικρός. Έτσι του εξήγησα ότι το δικό μου φιλί στην αγία Τράπεζα ίσχυε και για εκείνον», αναφέρει ο εφημέριος.
Ο Γαβριήλ, ωστόσο, δεν ξεκολούσε από την αγία Τράπεζα ούτε από το κάλυμμά της: «Γαβριήλ, σου είπα ότι θα τη φιλούσα και για τους δυο μας». Αλλά αυτός απάντησε: «Δεν τη φίλησα εγώ, εκείνος με φίλησε». Ο ιερέας ήταν δύσπιστος στα λόγια του παιδιού. «Αληθινά αυτός με γέμισε με φιλιά», συνέχιζε να επαναλαμβάνει.
Το θαύμα: δεν ήταν ο Γαβριήλ που φιλούσε την αγία Τράπεζα
Ένα αληθινό θαύμα: Ο Ιησούς κρατούσε στην αγκάλη του το παιδί. Άλλωστε το είχε ζητήσει: «Αφήστε τα παιδιά να έρθουν σ’ εμένα». Ο π. Ιωσήφ ήταν δύσπιστος: «Είχα μείνει άναυδος, τόσο που γονάτισα και είπα: Κύριε, φίλησέ μου όπως φίλησες αυτό το παιδί».
Μια ιστορία που μας κάνει να καταλάβουμε ότι ο Ιησούς καλεί και προσελκύει τον καθένα, ειδικά τους πιο μικρούς. Είναι αυτοί, καθαροί και αγνοί, που ποτέ δεν ζητούν περαιτέρω εξηγήσεις, αλλά δέχονται τον Ιησού που τους αγαπά, έτσι όπως αυτοί είναι.
Mετάφραση: π.Λ
