Τρίτη Κυριακή της Τεσσαρακοστής κύκλος A
Διαβάζοντας τη σημερινή ευαγγελική περικοπή μπορούμε να φανταστούμε τη βραχώδη περιοχή της Παλαιστίνης: με τον καυτό ήλιο να καίει τις πέτρες, τον αέρα να καίει, τη ζέστη να ταλαιπωρεί όσους διαβαίνουν την έρημο.
Το μεσημέρι που όλα αυτά είναι πιο έντονα εκεί στο πηγάδι του Σιχάρ, κάθεται να ξεκουραστεί ο κουρασμένος Ιησούς. Ο κουρασμένος Θεός.
Είναι κουρασμένος γιατί μας ψάχνει συνεχώς, είναι κουρασμένος γιατί ακατάπαυστα αναζητά το χαμένο πρόβατο, θέλει να συναντήσει όλα τα πλάσματά του.
Είναι κουρασμένος γιατί από μέρους μας υπάρχει ακόμη και αδιαφορία για όλες αυτές τις θυσίες.
Εκεί στη καυτή έρημο ακόμη και ο Θεός δοκιμάζει τη δίψα. Δίψα για την πίστη μας, δίψα για τη σωτηρία μας, την αγάπη μας ως απάντηση στη δική του.
Η Σαμαρείτισσα φθάνει στο πηγάδι για να πάρει νερό. Έρχεται σε μια ασυνήθιστη ώρα, νομίζοντας πως τότε δεν θα την αντιληφθεί κανένας. Θέλει να αποφύγει τις περίεργες ματιές και τις κρίσεις των κατοίκων αυτού του μικρού χωριού όπου όλοι γνωρίζουν την άστατη αισθηματική ζωή της.
Εκεί σ’ αυτό το πηγάδι συναντιέται η δίψα με το νερό – η αναζήτηση με την ανακάλυψη – οι προβληματικές ερωτήσεις με τις ικανοποιητικές απαντήσεις. Η συνάντηση της δίψας του Θεού που επιθυμεί να ξεδιψάσει από την πίστη της γυναίκας αυτής, και του νερού της παρουσίας του Θεού που κάνει αυτή τη γυναίκα να ξεδιψάσει για πάντα.
Η πρωτοβουλία ανήκει στον Ιησού: Απευθύνεται σ’ εκείνη και σε μας και μας ζητά: «Δώσε μου να πιω».
Είναι ένα αίτημα που μας παραπέμπει σε κάποιο άλλο – τραγικό – που θα επαναληφθεί πάνω στο σταυρό όταν ο Ιησούς θα προφέρει εκείνο το γεμάτο από αγάπη: "Διψώ". Ναι: ο Θεός διψά για μας, για την πίστη μας, τη σωτηρία μας, την ευτυχία μας.
Η Σαμαρείτισσα μένει εντυπωσιασμένη από όσα ακούει και διερωτάται: « Ποιος είναι άραγε αυτός ο άγνωστος»;
Ο διάλογος συνεχίζεται. Ο Ιησούς αποκαλύπτει στη γυναίκα το πρόσωπο ενός Θεού διαφορετικού από Εκείνον που γνώριζε και βήμα, βήμα την οδηγεί στην ανακάλυψη και του εαυτού της. Την οδηγεί με εντυπωσιακή λεπτότητα να συζητήσει μαζί του , να αναγνωρίσει τις ελλείψεις της και να τις ξεπεράσει.
Αυτή τη γυναίκα την έχουν όλοι οι συγχωριανοί της δικάσει και καταδικάσει, όπου κι αν στραφεί συναντά μάτια που την κοιτάζουν στραβά και προσβλητικά. Τώρα όμως συνάντησε κάποιον που της συμπεριφέρεται ολότελα διαφορετικά, την κοιτάζει με άλλο καλό μάτι, με σοβαρότητα, την καταλαβαίνει, δεν την δικάζει, ούτε την καταδικάζει, και της δείχνει το δρόμο της ζωής.
Είναι μια γυναίκα που διψά αλλά μόνο στιγμιαία και προσωρινά κατάφερε στη ζωή της να ξεδιψάσει.
Τα λόγια και η συμπεριφορά αυτού του ξένου αγγίζουν την καρδιά της, τώρα νιώθει πολύ διαφορετικά. Ξεχνά τη φυσική δίψα γιατί ξεδίψασε πνευματικά. Αυτός ο άγνωστος της μιλά για το Θεό με ένα τρόπο που κανείς μέχρι τώρα δεν της είχε μιλήσει. Τον εμπιστεύεται, τον πιστεύει. Αφήνει τη στάμνα εκεί. Το νερό το φυσικό δεν της χρειάζεται πια, βρήκε το νερό το πραγματικό. Τρέχει αμέσως να το αναγγείλει στους συγχωριανούς της. Τώρα πια δεν φοβάται, δεν ντρέπεται. Βρήκε Εκείνον που χαρίζει το νερό της ζωής, είναι αυτός που την ξεδιψά για πάντα.
Τώρα όλα αλλάζουν: τα πρόσωπα που πριν κοίταζε με υπόνοιες γίνονται πρόσωπα αγαπητά. Η χάρη του Θεού αυξάνει σταδιακά μέσα της, το νερό τρέχει στην αρχή σαν ρυάκι στην ψυχή της και σε λίγο γίνεται πιο ορμητικό γίνεται χείμαρρος.
Αυτό το νερό αντικατέστησε το νερό του πηγαδιού του Ιακώβ. Είναι το νερό του Βαπτιστηρίου. Είναι της σωτηρίας.
Αδελφοί μου και αδελφές μου και σήμερα ο Κύριος μας συναντά και μας ζητά να πιει, θέλει να μιλήσει μαζί μας να περάσει από τις γενικόλογες και αφηρημένες έννοιες περί Θεού στην διαβεβαίωση πως ο Θεός είναι ανάμεσά μας. Ένας που μας θέλει ζεστούς ή έστω κρύους όχι όμως χλιαρούς. Είναι ο Θεός που κουρασμένος μας περιμένει στο πηγάδι των ημερών μας. Θέλει να γεμίζει τη στάμνα της πίστης μας για να μας αλλάξει ριζικά και ν’ ανοίξουμε διάπλατα την πόρτα της καρδιάς μας στον ποταμό της χάρης, αυτός ο Θεός μας περιμένει. Από μας εξαρτάται να πάμε σε συνάντησή του. Όλα τα άλλα είναι δική του δουλειά.
Εύχομαι αυτό το Θεό να τον συναντήσουμε, στη διάρκεια της πορείας μας προς το Πάσχα. Σαν το ελάφι που αναζητά το νερό έτσι να τον αναζητήσει η ψυχή μας. Ας τον αφήσουμε να μας ξεδιψάσει με το νερό της ζωής για αν τον θαυμάσουμε όπως οι τρεις μαθητές πάνω στο νέο Θαβώρ, στον Ουρανό. Αμήν.
