29 ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΜΑΡΤΥΡΙΟΥ ΤΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ ΚΑΙ ΒΑΠΤΙΣΤΗ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΗ

Για το πρόσωπο του Ιωάννη του Βαπτιστή έχουμε μέσα στην Αγία Γραφή πολλές μαρτυρίες που μας προσδιορίζουν τoπρόσωπο και την προσωπικότητα του, μας επιβεβαιώνουν για τα πολλά χαρίσματα του και ενημερώνουν για τη μοναδικότητα της αποστολής του.

Όμως η πιο σημαντική μαρτυρία για τον Ιωάννη, δίνεται  από τα ίδια τα χείλη του Ιησού, ο οποίος αναφερόμενος στον Πρόδρομό έλεγε σε όσους πήγαιναν στην έρημο να τον συναντήσουν, για να ακούσουν το κήρυγμά του και να λάβουν το βάπτισμα μετανοίας: “ τι βγήκατε,  να δείτε στην έρημο……Προφήτη;  Ναι σας λέω και μάλιστα είναι περισσότερο από Προφήτης….«σας βεβαιώνω πως μάννα δε γέννησε ως τώρα άνθρωπο πιο μεγάλο από τον Ιωάννη το Βαπτιστή».

Ποια άλλη μαρτυρία, πιο αυθεντική και πιο δυνατή από αυτή μας χρειάζεται για να έχουμε μια ολοκληρωμένη εικόνα για τον Ιωάννη το Βαπτιστή και Πρόδρομο του Κυρίου; Ο ίδιος ο Ιησούς τον αποκαλεί μεγαλύτερο και από Προφήτη και μας βεβαιώνει πως μάννα δεν γέννησε άνθρωπο πιο μεγάλο από τον Ιωάννη τον Βαπτιστή!

Σ’ αυτή τη μαρτυρία προστίθεται και εκείνη του Ευαγγελιστή Ιωάννη, ο οποίος  γράφει  στον πρόλογο του Ευαγγελίου: « Ο Θεός έστειλε έναν άνθρωπο που τον  έλεγαν Ιωάννη, αυτός ήρθε ως μάρτυρας για να κηρύξει ποιος είναι το φως , ώστε με τα λόγια του να πιστέψουν όλοι. Δεν ήταν το φως, ήρθε όμως για να πει ποιος είναι το φως».

Και ενώ όλα αυτά μαρτυρούν ποιος είναι ο Πρόδρομος του Χριστού, ο ίδιος παρομοιάζει τον εαυτόν του με ένα λυχνάρι που τρεμοσβήνει μέσα στην νύκτα, περιμένοντας να σβήσει για να φανεί η λάμψη του Ήλιου που θα ανατείλει, του Ιησού Χριστού, που είναι  το φως το αληθινό, το οποίο  φωτίζει κάθε άνθρωπο που έρχεται στον κόσμο.

Ο Ιωάννης με ταπεινοσύνη εντυπωσιακή και απλότητα υποδειγματική δηλώνει για τον εαυτόν του: «μετά από εμένα έρχεται εκείνος που εγώ δεν είμαι άξιος να λύσω τα υποδήματά του».

Αυτά τα λόγια του μας θυμίζουν τα λόγια της Σοφίας Σειράχ: «όσο είσαι μεγαλύτερος τόσο να ταπεινώνεσαι…. Ο Κύριος δοξάζεται από τους ταπεινούς. Πολλοί είναι οι διαπρεπείς και ένδοξοι, αλλά στους πράους αποκαλύπτει  τα μυστήριά του».

Μας αρκούν, πιστεύω, αυτές οι μαρτυρίες για να θαυμάσουμε  τον άνθρωπο ο οποίος στάλθηκε από το Θεό για να ετοιμάσει το δρόμο του Κυρίου, να αναγγείλει τον ερχομό Εκείνου που έρχεται από τον ουρανό στη γη για να ανεβάσει από τη γη στον ουρανό τον άνθρωπο.

Ποιος όμως είναι ο τρόπος και ο δρόμος που πρέπει να ακολουθήσουμε για να φθάσουμε εκεί που ο Κύριος μας προορίζει;

Την απάντηση μας την δίνει ο ίδιος ο Πρόδρομος: «μετανοείτε διότι έφθασε η Βασιλεία του Θεού». (Ματθ. 3.2)

Και αν αυτό το θεωρούμε γενικό και ακαθόριστο τότε ας πλησιάσουμε τον Ιωάννη μαζί με τόσους μετανοούντες που τον πλησίαζαν εκεί στον Ιορδάνη για να τον ρωτήσουν: « εμείς τι πρέπει να κάνουμε για να σωθούμε»;  Ο Πρόδρομος έχει για την κάθε μία και τον καθένα  μας μία συγκεκριμένη απάντηση.

Οι συμβουλές τους και οι υποδείξεις του, ξεκινούν από την έρημο και φθάνουν στην καρδιά μας. Η φωνή βοώντος φθάνει και μέχρι το παλάτι του παράνομου Ηρώδη για να τον ελέγξουν και να του υπενθυμίσουν: «δεν σου επιτρέπεται να έχεις για γυναίκα σου τη γυναίκα του αδελφού σου».

Ο Ιωάννης δεν δειλιάζει μπροστά στους δυνατούς της γης, δεν αποσιωπά την αλήθεια για να έχει την ευμένεια  του άρχοντα. Ο Νόμος του Θεού αφορά όλους και  όλοι δεσμεύονται και οφείλουν να τον τηρούν.

Ο Πρόδρομος όλων των εποχών, που είναι η Εκκλησία του Χριστού, συνεχίζει και σήμερα το κήρυγμα του Ιωάννη, και είναι τότε που οι σύγχρονοι Ηρώδης, Ηρωδιάδες και Σαλώμες ανησυχούν, διαμαρτύρονται,  παίρνουν περίεργες αποφάσεις. Είναι τότε  που το σκηνικό του παλατιού του Ηρώδη επαναλαμβάνεται. Οι σημερινοί παραβάτες δεν θέλουν να μετανοήσουν αλλά προτιμούν να πάρουν το κεφάλι μέσα σε ένα πιάτο  των σημερινών προδρόμων, της  Εκκλησίας που  συνεχίζει το ίδιο κήρυγμα του Ιωάννη.

Δεν δέχονται κηρύγματα ηθικής, κηρύγματα αγάπης, αδελφοσύνης, ισότητας, ειρήνης και δικαιοσύνης, δεν δέχονται να ελέγχεται η ζωή τους από νόμους που οι ίδιοι δεν νομοθέτησαν. Γι’ αυτό νομοθετούν οι ίδιοι για τον εαυτόν τους και για το σπιτικό τους. Γίνονται  οι ίδιοι άνομοι νομοθέτες και διδάσκαλοι μιας δικής τους ηθικής. Αδιαφορούν για το σεβασμό της ζωής και νομοθετούν υπέρ του θανάτου. Υπερασπίζονται τάχα τη ζωή σκοτώνοντάς την, είτε πριν δει το φως αυτού του κόσμου, είτε πριν περάσει στο φως του άλλου κόσμου.  Με τις ευλογίες τους συνεχώς αυξάνονται τα αποποινικοποιημένα, για εκείνους, εγκλήματα: της μοιχείας, της έκτρωσης και της ευθανασίας.  Αποϊεροποιούν  το θεσμό της ευλογημένης από το Θεό οικογένειας και την μεταβάλλουν σε συμβίωση δύο ετερόφυλων ή και ομοφυλόφιλων ατόμων αλλάζοντας ριζικά τον από τον ίδιο το Δημιουργό προορισμό της οικογένειας. Έτσι αντί να αυξάνονται και να πληθύνονται οι άνθρωποι πάνω στη γη, ως παιδιά του Θεού, πολλαπλασιάζονται οι εγκληματίες, οι τρομοκράτες και οι πολεμοχαρείς. Ο άνθρωπος γίνεται όλο και πιο δυστυχής. Δεν ξέρει να αγαπά γιατί διδάσκεται να μισεί.

Μπροστά σ’ αυτή τη θλιβερή εικόνα της σημερινής ανθρώπινης κοινωνίας, η Εκκλησία δεν ψάχνει για νέα αντίδοτα και καινούρια φάρμακα θεραπείας όλων αυτών  των κακών, αλλά με παρρησία υπενθυμίζει σε όλους μας το διαχρονικό και σωτήριο κήρυγμα του Προδρόμου:«μετανοείτε διότι έφθασε η Βασιλεία του Θεού». (Ματθ. 3.2) Αμήν.

+N