MΕΛΕΤΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
ΤΡΙΤΗ ΤΗΣ 23ης ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ
7 Σεπτεμβρίου 2021
Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Αμήν
Επικαλούμαι το Πνεύμα Σου Κύριε, να με καθοδηγήσει και να με φωτίσει.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ
Ανάγνωσμα από το κατά Λουκά Άγιο Ευαγγέλιο (6,12-19)
Εκείνες τις μέρες ο Ιησούς έφυγε κι ανέβηκε στο βουνό για να προσευχηθεί και πέρασε τη νύχτα του προσευχόμενος στο Θεό. Όταν ξημέρωσε κάλεσε τους μαθητές του κι εξέλεξε απ’ αυτούς δώδεκα, τους οποίους και ονόμασε αποστόλους: το Σίμωνα στον οποίο έδωσε το όνομα Πέτρος και τον Ανδρέα τον αδελφό του, τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη, το Φίλιππο, το Βαρθολομαίο, το Ματθαίο, το Θωμά και τον Ιάκωβο το γιο του Αλφαίου, το Σίμωνα που λεγόταν Ζηλωτής, τον Ιούδα το γιο του Ιακώβου και τον Ιούδα Ισκαριώτη, που έγινε προδότης.
Κατέβηκε μαζί τους και στάθηκε σ’ ένα πεδινό τόπο. Ήταν μαζί του κόσμος πολύς από μαθητές του και πλήθος λαού πολύ από όλη την Ιουδαία και την Ιερουσαλήμ και τα παράλια της Τύρου και της Σιδώνας, που είχαν έλθει να τον ακούσουν και να θεραπευθούν από τις ασθένειές τους. Κι όλος ο κόσμος ήθελε να τον αγγίξει, επειδή μια δύναμη έβγαινε απ’ τον Ιησού, η οποία τους θεράπευε όλους.
Λόγος του Κυρίου
ΣΤΟΧΑΣΜΟΣ
Στον Ευαγγελιστή Λουκά αρέσει να παρουσιάζει τον Ιησού προσευχόμενο και μάλιστα αυτό το κάνει κατά τις πιο σημαντικές στιγμές της ζωής του.
Η επιλογή των 12 Αποστόλων είναι σημαντική στιγμή για τη γέννηση του νέου λαού του Θεού. Ο Ιησούς, πριν τους επιλέξει, προσεύχεται όλη τη νύχτα στο βουνό. Η προσευχή στο Όρος, σημαίνει ότι ο Ιησούς, πριν φανερώσει το σχέδιο του Θεού, είναι σε πλήρη κοινωνία αγάπης και Πνεύματος με τον Πατέρα. Δεν λαμβάνει μόνος τις αποφάσεις, αλλά μαζί με τον Πατέρα και το Άγιο Πνεύμα. Η προσευχή του Ιησού εκφράζει τη στενή σχέση της αγάπης και κοινωνίας και όταν συναντά το πλήθος των μαθητών του, τους φανερώνει τον καρπό αυτής της κοινωνίας με τον Πατέρα.
Είναι θέλημα του Πατέρα, οι μαθητές να μην παραμένουν μαθητές, δηλαδή, καθισμένοι στα πόδια του Δασκάλου, αλλά να γίνουν απόστολοι, σταλμένοι, ιεραπόστολοι. “Όπως ο Πατέρας έστειλε εμένα, έτσι και εγώ στέλνω εσάς.”
Ας δεχθούμε με ευγνωμοσύνη πως «όταν ήταν μέρα κάλεσε τους μαθητές του» και κάλεσε και εμάς, όσους ακούν τα λόγια του και τα εφαρμόζουν, όσους μπαίνουν σε Κοινωνία ζωής μαζί του. Μας κάνει το δώρο της αποστολής, είμαστε σταλμένοι στον κόσμο, που σε αυτή την Ευαγγελική περικοπή εμφανίζεται ως “ένα μεγάλο πλήθος των ανθρώπων …[που] ήρθε για να ακούσει και να θεραπευθεί από τις ασθένειες του.”
«Από Εκείνον έβγαινε μια δύναμη που τους θεράπευε όλους», δηλαδή η δύναμη του Αγίου Πνεύματος, που ήταν σ’ Εκείνον και βασιλεύει στην αιώνια κοινωνία του με τον Πατέρα.
Είμαστε απεσταλμένοι με αυτή την ίδια δύναμη, της κοινωνίας που καθιστά παρόντα το Θεό ανάμεσα μας και ενεργεί μέσα από εμάς και που αγγίζει τους ανθρώπους που περιμένουν τη σωτηρία και τους θεραπεύει στο σώμα και στο πνεύμα.
ΠΡΟΣΕΥΧΗΣΟΥ…
Αυτό που αισθάνομαι με σιγουριά, Κύριε,
είναι πως σ ‘αγαπώ.
Την καρδιά μου την άγγιξε ο Λόγος σου,
σε αγάπησα,
και ακόμη και ο ουρανός και η γη
και όλα τα πράγματα που με περιβάλλουν,
μου λένε να σε αγαπώ.
Αλλά τι αγαπώ, όταν αγαπώ εσένα;
Δεν είναι μια σωματική ομορφιά,
ούτε μια πρόσκαιρη χάρη,
ούτε η λάμψη του φωτός,
ούτε οι απαλές μελωδίες,
ούτε το άρωμα των λουλουδιών.
Τίποτα από όλα αυτά δεν αγαπώ, όταν αγαπώ το Θεό μου.
Και όμως αγαπώ ένα είδος φωτός και φωνής,
αρώματος και μελωδίας.
Αυτό αγαπώ, όταν αγαπώ Εσένα Θεέ μου. Αμήν.
πνρ
(πηγή: episkopisyrou.gr)
