18 Φεβρουαρίου Μνήμη του Μακαρίου Αγγελικού
(Beato Angelico)

Αυτή η γλυκιά και λαμπρή προσωπικότητα ήταν ένα υπέροχο δώρο που έκανε ο Θεός στο Τάγμα των Δομινικανών. Ο Γουίδος όπως ήταν το όνομά του, γιος του Πέτρου, γεννήθηκε στο Vicchio di Mugello στην Τοσκάνη στα τέλη του 14ου αιώνα και από νεαρή ηλικία ήταν ζωγράφος στη Φλωρεντία.
Όταν διαισθάνθηκε το κάλεσμά του παρουσιάστηκε μαζί με τον αδελφό του Βενέδικτο στη Μονή των Δομινικανών στο Φιέζολε. Χειροτονήθηκε ιερέας και πήρε το όνομα Φρα Ιωάννης ντα Φιέζολε αλλά αμέσως μετά το θάνατό του επικράτησε η συνήθεια να αποκαλείται Μπεάτο Αντζέλικο.
Η δράση του αγίου καλλιτέχνη αναπτύχθηκε σε ένα κλίμα υψηλής πνευματικής τελειότητας. Τον χαρακτήριζε η αγία αυστηρότητα και πειθαρχία, η θέληση για μελέτη και η πολυετής πορεία μεταρσίωσης προς τον Θεό. Σαν καλός Δομινικανός κατόρθωσε να προσφέρει στους άλλους τον καρπό της δικής του περισυλλογής και μέσω του πινέλου του να δώσει ζωή στα πιο ιερά ποιήματα, διηγούμενος μέσα από τις εικόνες που ζωγράφιζε τη θεϊκή ιστορία της σωτηρίας μας. Οι Εσταυρωμένοι, οι Παναγίες και οι άγιοί του αποτελούν ένα διαχρονικό και ανεξίτηλο κήρυγμα.
Πολλά είναι τα έργα που φιλοτέχνησε στο Φιέζολε (1425 – 1438). Επίσης στη Ρώμη, κατόπιν παραγγελίας του Πάπα Ευγένιου του 4ου ζωγράφισε τη Βασιλική του Αγίου Πέτρου και τα Παλάτια του Βατικανού και από το 1445 μέχρι το 1449 διακόσμησε το προσωπικό Παρεκκλήσιο και το γραφείο του Πάπα Νικολού του 5ου.
Ο Πάπας του πρόσφερνε την επισκοπική έδρα της Φλωρεντίας όμως ο ταπεινός μοναχός αρνήθηκε την εκλογή του.
Πέθανε στις 18 Φεβρουαρίου 1455 στη Ρώμη και ενταφιάστηκε στη Βασιλική της Santa Maria sopra Minerva.

πγπ