10 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ ΜΝΗΜΗ ΑΓΙΑΣ ΠΟΥΛΧΕΡΙΑΣ
Πρόκειται για μια ευσεβέστατη βασίλισσα του Βυζαντίου, η οποία με τις χριστιανικές της αρετές λάμπρυνε την εποχή της, κατά την οποία έφερε όλο το βάρος στη διακυβέρνηση του λαού της. Αυτό το λέμε σε αντιπαράθεση άλλων βασιλισσών της μεγάλης χριστιανικής αυτοκρατορίας, οι οποίες με τη σκανδαλώδη και αμαρτωλή ζωή τους αμαύρωσαν τη χριστιανική ιδέα και προξένησαν πολλά δεινά… και στο λαό και στην ίδια την αυτοκρατορία.
Γεννήθηκε το 399 στα πολυτελή ανάκτορα της Κωνσταντινουπόλεως και βαπτίσθηκε από τον Άγιο Ιωάννη το Χρυσόστομο. Ήταν κόρη του αυτοκράτορα Αρκαδίου και της Ευδοκίας.
Μετά το θάνατο του Θεοδοσίου του Μεγάλου (450), του αποκαλούμενου «Καλλιγράφου» για την αγάπη που έτρεφε στα καλογραμμένα βιβλία, η αδελφή του Πουλχερία, αφού έδιωξε πρώτα από το παλάτι τον πανούργο ευνούχο Χρυσάφιο (σύμβουλο του νεαρού βασιλιά Θεοδοσίου), στέφθηκε η ίδια αυτοκράτειρα κι άρχισε να κυβερνά με τόση σύνεση, αυτοσυγκράτηση και σοφία, ώστε σύντομα να αποσπάσει το θαυμασμό και την αγάπη όλων. Σε ηλικία 50 χρόνων παντρεύτηκε, απλώς για να έχει ένα ανδρικό στήριγμα, τον ενάρετο και πολύ συνετό γερουσιαστή Μαρκιανό.
Επιγραμματικά, αναφέρουμε το έργο της το εκκλησιαστικό, πέρα από το πολιτικό και το εξαίρετο ήθος της. Πολέμησε την αρειανή μάστιγα, καθώς κι εκείνη του Ευτυχούς. Συνέβαλε στη σύγκληση της Οικουμενικής Συνόδου της Χαλκηδόνος (451), στην οποία θριάμβευσε η «ορθόδοξη πίστη». Ανήγειρε πολλές εκκλησίες και βοήθησε τους φτωχούς και τους αδυνάτους. Απέθανε το 453 και αναγνωρίστηκε όχι μόνο ως μεγάλη βασίλισσα, αλλά και ως μεγάλη Αγία, που τίμησε το χριστιανικό όνομα. Θεωρείται Αγία και από τις δύο αδελφές Εκκλησίες.
Πηγή: Τ’ αδέλφια μας οι άγιοι
