03 Δεκέμβρη, Παγκόσμιος Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία  Ένα διαφορετικό μήνυμα

Με λένε Μαρία, Γιώργο, Κούλα, Νίκο, Τάσο, Φώτη, Άννα………….. και είμαι άτομο με αναπηρία. Δεν το επέλεξα εγώ αυτό ούτε η οικογένειά μου και αναγκαστήκαμε να συμβιβαστούμε. Δεν ήταν εύκολο! Χρειάζεται μεγάλη δύναμη! Δύναμη που κανείς δεν πιστεύει πως διαθέτει αλλά αναγκάζεται να τη βρει. Το ίδιο κάναμε και μεις. Με κόπο και πείσμα. Συνηθίσαμε στις συνθήκες ζωής που μας επιβάλλει η αναπηρία. Ήρθε όμως το πιο δύσκολο! Εσείς, η κοινωνία που μέσα σ’ αυτήν υπάρχω και κινούμαι!

Είμαι διαφορετικός! Μη με κοιτάτε όμως αδιάκριτα και περίεργα σαν να βλέπετε φάντασμα! Είμαι άνθρωπος!

Μην κουνάτε λυπημένα ή απαξιωτικά το κεφάλι σας στη θέα μου και μόνο! Σας βλέπω, σας ακούω, αισθάνομαι.

Είμαι ενοχλητικός, απαιτητικός ίσως και εριστικός κάποιες φορές! Είναι γιατί με πληγώνει όταν οι υποσχέσεις δίνονται μόνο και μόνο για να αποφευχθεί η στιγμή που ζητώνται ευθύνες. Με πληγώνει όταν η ευαισθησία δεν γίνεται ευθύνη και η υπόσχεση πράξη. Όταν οι συνειδήσεις ικανοποιούνται με ευχολόγια. Όταν προτεραιότητα στους δρόμους, στα πεζοδρόμια ακόμα και στις ράμπες έχει το κάθε λογής εμπόρευμα του επιχειρηματία.

Έχω αδυναμίες! Μην αδιαφορείτε σ΄αυτές. Η αδιαφορία κάνει τον άνθρωπο απολίτιστο και ρατσιστή. Μη σας ενοχλεί η λέξη, γιατί ρατσιστής είναι και εκείνος που πιστεύει ότι υπερτερεί έναντι των άλλων.

Δεν έχω «ειδικές ανάγκες»! Έχω τις ίδιες ανάγκες με όλους τους υπόλοιπους ανθρώπους. Δεν θέλω οίκτο. Θέλω σεβασμό.

Προσπαθώ να αντιμετωπίσω τα προβλήματά μου με αξιοπρέπεια! Βοηθήστε με να τη διατηρήσω.

Τώρα που ξέρετε πώς νοιώθω, που μίλησα δυνατά γι’ αυτά που θέλω η κοινωνία να αλλάξει, τι λέτε κάνουμε μια νέα αρχή;

ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΟΣΩΡΙΝΟ Δ/ΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ

Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ
ΤΡΙΑΔΑ ΖΕΡΒΑ-ΑΠΕΡΓΗ