ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΤΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ
 

Είναι δεδομένο ότι η γωνιά που περισσότερο προσελκύει την προσοχή των παιδιών σε ένα λούνα πάρκ είναι η γωνιά με το τραινάκι….. ήδη βλέπω εκεί το Γιαννάκη, έτοιμο να ξεφύγει από την αγκαλιά της μητέρας του, για να μη χάσει τη σειρά του και να κάνει το γύρο το. Έχει ήδη διαλέξει με τα μάτια του το δικό του βαγόνι πριν ακόμη σταματήσει το τρενάκι από τον προηγούμενο γύρο.

Ένα σάλτο και νάτο στη θέση του δεμένος με τη ζώνη ασφαλείας και ευτυχισμένος περιμένει να το δει να ξεκινάει με το καπνό. Στο ξεκίνημα χαιρετά όλους και φωνάζει με χαρά απαντώντας στη μητέρα του και στους φίλους του που περιμένουν τη σειρά τους.
Όμως στο τέλος της διαδρομής για το Γιαννάκη δεν υπάρχει άλλη σειρά. Θέλει να ξαναφύγει και πάλι και πάλι χωρίς σταματημό. Η χαρά δεν μπορεί να έχει τέλος!

Συμμετέχω σε μια αληθινή τραγωδία. Η γιορτή μόλις άρχισε και τέλειωσε! Στριγγλίζει, κλωτσά, αναστατώνει τους πάντες. Η μητέρα του αναγκάζεται κυριολεκτικά να τον τραβήξει και να τον «κατεβάσει» από το τρενάκι αλλά τότε ακούει να της λέει ο Γιαννάκης. «Μαμά είσαι κακιά», και εκείνη του δίνει ένα φιλί στο μέτωπο για να της συγχωρήσει αυτό που φαίνεται σαν παρατραβηγμένη εξουσία.

Πως και η μητέρα προσφέρει στο παιδί της μια τέτοια θλιβερή απόσταση; Γιατί του στερεί το «καλύτερο»; Γιατί το στερεί από το καλό που τόσο πολύ ενθουσιάζει το παιδί της εκείνη τη στιγμή; Εκείνη αυτή την παράξενη συμπεριφορά τη συνοδεύει με τα λόγια: «θησαυρέ μου»! και το αγκαλιάζει σφιχτά.
Η μητέρα ξέρει καλά τι είναι το καλύτερο για το μικρό της. Μόνο εκείνη η είναι η απάντηση στο παιδί της. 

Η ζωή είναι ωραία, οι φίλοι είναι θησαυροί, η οικογένεια είναι ένας παράδεισος στη γη, η υγεία είναι ένα ανεκτίμητο καλό, οι ομορφιές που μας περιβάλλουν το ξέρουμε πως δεν είναι αιώνιες… Αλλά…. Σε κάποιο σημείο σου αφαιρεί τα πάντα. Δεν υπάρχει δεύτερος γύρος με το τρενάκι της επίγειας ζωής. Ο Θεός μου αφαιρεί ξαφνικά όλο τον κόσμο και δεν μου ζητά την άδεια.

Πρέπει να πεθάνω! Γιατί όμως;
Εσύ Θεέ μου, δεν με αγαπάς απείρως; Γιατί αυτός ο πόνος;

Ακριβώς επειδή σε αγαπώ – απαντά ο Θεός. Σε ζηλεύω. Σε έπλασα για μένα. Γι’ αυτό σε αρπάζω από το κάθισμα των περαστικών πραγμάτων για να σε σφίξω τελικά και για πάντα στην αγκαλιά μου. Σε αποσύρω από όλα και από όλους, διότι υπάρχει κάτι καλύτερο για σένα. Υπάρχει η άπειρη και επιθυμητή ομορφιά. Υπάρχει η αληθινή ζωή, μια ζωή αιώνιας ευτυχίας.

Εγώ είμαι για σένα ο Παράδεισος, αλλά και εσύ είσαι ο παράδεισος για μένα.