3η ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ Γ
Η σημερινή ευαγγελική περικοπή αποτελείται από δύο μέρη. Το πρώτο (Λουκάς 1, 1-4) δίνεται από την αρχή του Ευαγγελίου του Λουκά που θα μας συνοδέψει φέτος.
Ο ευαγγελιστής πριν αρχίσει να αναφέρεται στην επίγεια ζωή του Ιησού, εξηγεί ότι αυτό που προτίθεται να γράψει στο ευαγγέλιό του είναι αποτέλεσμα συστηματικής έρευνας εκείνων που από την αρχή ήταν αυτόπτες μάρτυρες και έγιναν κήρυκες αυτού του χαρμόσυνου μηνύματος.
Στη συνέχεια ακολουθεί η αφιέρωση στον παραλήπτη και παρουσιάζει το σκοπό για τον οποίο ο Λουκάς έγραψε το ευαγγέλιο του: «για σένα, ένδοξε Θεόφιλε, για να βεβαιωθείς ότι τα γεγονότα που διδάχτηκες είναι αυθεντικά».
Ποιος είναι όμως αυτός ο Θεόφιλος προς τον οποίο ο Λουκάς αφιερώνει το ευαγγέλιό του δεν το γνωρίζουμε, αλλά λαμβάνοντας υπόψη το όνομά του «Θεόφιλος» που σημαίνει «φίλος του Θεού» δεν αποκλείεται να μην είναι υπαρκτό πρόσωπο αλλά να υποδηλώνει όποιον και όποια θέλει να είναι φίλος του Θεού και επιθυμεί να τον γνωρίσει καλύτερα και να έχει σταθερά θεμέλια για την πίστη που ομολογεί.
Στο δεύτερο μέρος της σημερινής ευαγγελικής περικοπής (Λουκάς 4, 14-21) αφηγείται ένα επεισόδιο που συνέβη στην αρχή της δημόσιας ζωής του Ιησού. Μετά τα τριάντα περίπου χρόνια, που πέρασε στην ανωνυμία στο ασήμαντο χωριό της Ναζαρέτ, είχε μετακομίσει στην πόλη της Καπερναούμ, και εκεί όπως και στα γειτονικά χωριά, είχε αρχίσει να μιλάει στα πλήθη και να θεραπεύει αρκετούς ασθενείς κερδίζοντας μεγάλη φήμη και εκτίμηση.
Κάποια μέρα επέστρεψε στο χωριό του τη Ναζαρέτ και, ως καλός νομοταγής Εβραίος, σύμφωνα με το έθιμο, το Σάββατο παρακολούθησε την προσευχή της κοινότητας στη συναγωγή του χωριού. Η κεντρική στιγμή της ιεροτελεστίας ήταν η ανάγνωση και ο σχετικός σχολιασμός ενός αποσπάσματος από την Ιερά Γραφή. Τότε σηκώθηκε να διαβάσει: και μπορούμε εύκολα να φανταστούμε με τι περιέργεια περίμεναν να δουν οι παρευρισκόμενοι, ότι ο συμπατριώτης τους που εν τω μεταξύ είχε γίνει διάσημος, ποιο απόσπασμα θα διάλεγε και πώς θα το εξηγούσε. Οι κάτοικοι της Ναζαρέτ μπορούσαν να περιμένουν τα πάντα, εκτός από αυτό που συνέβηκε.
Του δόθηκε η γραφή του προφήτη Ησαΐα και έψαξε για ένα απόσπασμα πολύ γνωστό σε όλους, ένα από αυτά όπου αναφερόταν τα γνωρίσματα του μελλοντικού Μεσσία που περίμενε ο Εβραϊκός λαός : «Το Πνεύμα του Κυρίου είναι επάνω μου· γι’ αυτό με καθαγίασε, με έχρισε και με έστειλε να φέρω τα καλά νέα στους φτωχούς» κ.λπ.
Η περικοπή αυτή ήταν πολύ σημαντική για το λαό του Ισραήλ που ζούσε με την προσδοκία του Μεσσία. Η υπόσχεση ενός απελευθερωτή που θα έστελνε ο Θεός για να ενώσει όλους τους απογόνους του Αβραάμ και να τους ελευθερώσει από τις ταπεινώσεις που υπέστησαν στο πέρασμα των αιώνων από ξένους ηγεμόνες και τη σκληρή υποταγή στον αυτοκράτορα της Ρώμης.
Όσοι άκουγαν και πάλι αυτή τη γνωστή περικοπή του Προφήτη Ησαΐα θα περίμεναν ένα σχόλιο παρόμοιο με άλλα που είχαν ήδη ακούσει, όπως: ο Θεός μας δεν μας ξέχασε, σύμφωνα με την υπόσχεσή του αλλά στον κατάλληλο καιρό θα στείλει τον Απεσταλμένο του, τον οποίο ο λαός οφείλει ακόμη να περιμένει. Και αντ’ αυτού, ενώ «στη συναγωγή τα μάτια όλων ήταν καρφωμένα πάνω του», το σχόλιο του Ιησού ακούστηκε σαν βόμβα. Άρχισε να ερμηνεύει την περικοπή λέγοντας: «Σήμερα εκπληρώνεται αυτή η Γραφή που ακούσατε». δηλαδή: η προφητεία για τον Μεσσία εκπληρώνεται σήμερα, τώρα, γιατί εγώ είμαι ο αναγγελθείς Μεσσίας!
Όπως θα ακούσομε την ερχόμενη Κυριακή, οι κάτοικοι της Ναζαρέτ δεν τον πίστεψαν, και τον έδιωξαν από το χωριό του.
Σε κάποιο βαθμό όλα αυτά μπορούν να θεωρηθούν κατανοητά. Δεν ήταν εύκολο να αναγνωρίσει κανείς τον Μεσσία σε ένα πρόσωπο, που ζούσε ανάμεσά τους τόσο απλά και σαν ένας «συνηθισμένος» άνθρωπος, ταπεινός εργάτης στο ξυλουργείο του πατέρα του, όπως θεωρούσαν τον ξυλουργό Ιωσήφ. Και σήμερα ακόμη δεν είναι εύκολο να αναγνωρίσουμε στον ταπεινό εργάτη της Ναζαρέτ τον «καθαγιασμένο με το χρίσμα» τον Μεσσία, τον Χριστό.
Δεν είναι εύκολο, αλλά είναι απαραίτητο, είναι ζωτικής σημασίας, για όποιον και όποια θέλει να είναι ο Θεόφιλος, δηλαδή φίλος του Θεού στον οποίο απευθύνει το Ευαγγέλιο του ο ευαγγελιστής Λουκάς.
+Ν
