Ομιλία του Αρχιεπισκόπου στην Πανήγυρη της Υπαπαντής του Κυρίου

Υπαπαντής, 2/2/24, Νάξος

 

Στο ευαγγελικό κείμενο που μόλις ακούσαμε, ο Ιησούς χαρακτηρίζεται με τόσους μεσσιανικούς τίτλους που δεν αφήνει καμία αμφιβολία στον ακροατή ότι είναι πράγματι ο Χριστός, ο Κύριος, ο απεσταλμένος του Θεού, ο άγγελος της διαθήκης του σύμφωνα με τις προφητείες. Ο Συμεών τον αποκαλεί την σωτηρία των λαών, το φως των εθνών, σημείο αντιλεγόμενο για την καταστροφή και την ανάσταση πολλών, και η Άννα τον περιγράφει ως τη λύτρωση της Ιερουσαλήμ. Όσοι ακούν αυτά τα λόγια δεν μπορούν να αμφισβητήσουν ότι πράγματι αυτό το βρέφος είναι ο Χριστός, ο σωτήρας και λυτρωτής του κόσμου.

Ο Λουκάς είναι ο μόνος ευαγγελιστής που περιγράφει την Υπαπαντή. Ο Ματθαίος περιγράφει την φυγή στην Αίγυπτο μετά τη γέννηση του Ιησού και στη συνέχεια την ανάβαση της Αγίας Οικογένειας στη Ναζαρέτ. Ο Λουκάς αφηγείται την επιστροφή της Αγίας Οικογένειας από τη Βηθλεέμ στη Ναζαρέτ μέσω της Ιερουσαλήμ. Αυτή η διαφορά δεν έχει να κάνει τόσο με τα ιστορικά γεγονότα αλλά με την θεολογική προσέγγιση που έχει ο κάθε ευαγγελιστής. Εξάλλου τα ευαγγέλια δεν είναι βιογραφίες αλλά κατηχητικά κείμενα. Όπως είπε και ο Αινστάιν, δεν έχει σημασία το να γνωρίζεις αλλά το να καταλαβαίνεις. Το σημαντικό δεν είναι να γνωρίζουμε τις λεπτομέρειες της ζωής του Χριστού αλλά να πιστέψουμε ότι είναι ο σωτήρας και να αφιερώσουμε σε εκείνον τη ζωή μας.

Αξίζει να σημειώσουμε πόσα στοιχεία έχει πάρει η χριστιανική ευλάβεια από την εορτή της Υπαπαντής:

Στη σκηνή κυριαρχούν όλες οι ηλικίες της ανθρώπινης ζωής: ένα νεογέννητο βρέφος, ένα νιόπαντρο ζευγάρι που μόλις αρχίζουν τη ζωή τους ως οικογένεια, και δύο ηλικιωμένοι που έχουν ολοκληρώσει την ζωή τους και έχουν αποδεχθεί ότι αφήνουν αυτόν τον κόσμο. Η γιορτή της Υπαπαντής δίνει ένα μήνυμα σε κάθε ηλικία.

Έχουμε πρώτα τα κεριά της καντηλώρας. Το κερί για τον χριστιανό είναι ένα πολύ δυνατό σύμβολο. Συμβολίζει το βάπτισμα, την πίστη και την προσευχή. Όταν ανάβουμε ένα κερί δηλώνουμε ότι ο Ιησούς είναι το φως μας που μας καθοδηγεί στη ζωή μας.

Δεύτερον έχουμε την σαράντηση. Ο Ιωσήφ και η Μαρία αφιερώνουν το βρέφος τους στον Κύριο. Ακόμη και σήμερα συνηθίζεται να φέρνουμε το βρέφος στην εκκλησία για να πάρουμε την ευλογία. Αυτή η ευλάβεια δεν πρέπει να χαρακτηρίζεται από φόβο, αλλά από χαρά και ευγνωμοσύνη από τους γονείς για το δώρο του Θεού, το δώρο της νέας ζωής. Με την ίδια χαρά και ευγνωμοσύνη έφτασαν ο Ιωσήφ και η Μαρία στο ναό της Ιερουσαλήμ. Επιπλέον η γέννηση αυτού του παιδιού γέμισε χαρά και δοξολογία τον Συμεών και την Άννα.

Τρίτον έχουμε την προσευχή του Συμεών, νυν απολύεις τον δούλο σου Κύριε. Αυτό είναι η προσευχή ενός ηλικιωμένου που γνωρίζει ότι η ζωή του έφτασε στο τέλος αλλά το τέλος είναι η πολυπόθητη συνάντηση με τον λυτρωτή του. Άραγε εμείς πώς βλέπουμε το τέλος της ζωής μας; Με φόβο για το άγνωστο, με αγωνία ή με την αγαλλίαση της συνάντησης με τον δημιουργό και σωτήρα μας. Το παράδειγμα του Συμεών είναι πολύ σημαντικό σε σχέση με το που βλέπουμε τη ζωή μας να κατευθύνεται.

Τέταρτον έχουμε την εικόνα της Πονεμένης, της καρδιάς που διαπεράστηκε από ρομφαία. Ελπίζω πολλές μητέρες να βρίσκουν παρηγοριά και στήριγμα σε αυτή την εικόνα της Παναγίας μπροστά στις αγωνίες τους για τα παιδιά τους. Εύχομαι όλες οι μητέρες να προσεύχονται στην Παναγία για τα παιδιά τους. Εκείνη μπορεί να τις νοιώσει.

Επίσης έχουμε και την εικόνα του Ναού, του ιερού χώρου όπου ο Θεός κατοικεί, όπου ο λαός συναντιέται με τον Θεό του. Όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε και τα λόγια του Αποστόλου Παύλου: ο ναός του Θεού είστε εσείς γιατί το Πνεύμα του Θεού κατοικεί μέσα σας.

Τέλος έχουμε το παράδειγμα της προφήτισσας Άννας που ήταν αφιερωμένη να λατρεύει το Θεό νύχτα και μέρα μέσα στο ναό του. Ο Άγιος Πάπας Ιωάννης Παύλος ο 2ος καθόρισε αυτή την ημέρα ως παγκόσμια ημέρα προσευχής για τους μοναχούς και τις μοναχές. Η ζωή τους είναι μία δοξολογία στο Θεό ιδιαίτερα όταν προσφέρουν παρηγοριά και ελπίδα στην Εκκλησία με την προσευχή τους και την άσκησή  τους. Είναι μία προφητική μαρτυρία της παρουσίας του Θεού μέσα στον κόσμο.

Ο πλούτος της σημερινής εορτής που αγκαλιάζει όλη τη ζωή μας από την είσοδο ως την έξοδό μας και την γεμίζει νόημα και κατεύθυνση, μας καλεί να εμπιστευτούμε στον Κύριο, το σωτήρα και λυτρωτή μας, το φως και τη ζωή μας. Έρχεται να μας συναντήσει, είναι παρόν κάθε στιγμή της ζωής μας, μας περιμένει να τον συναντούμε κάθε μέρα και να βρεθούμε μαζί του αιώνια. Μέσα σε αυτή την προοπτική η ζωή μας έχει νόημα. Είναι γεμάτη χαρά παρά τις δυσκολίες, γεμάτη δύναμη, σοφία και χάρη του Θεού. Η ζωή μας φωτίζεται διότι ο Θεός ήρθε να μας συναντήσει και να μας λυτρώσει.

κοινοποίηση άρθρου:

Περισσότερα

Διαβάστε ακόμη

10 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ μνήμη της Αγίας Σχολαστικής

Το όνομα της Σχολαστικής, αδελφής του Αγίου Βενεδίκτου, είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την αρχή του κοινοβιακού δυτικού μοναχισμού. Ο Βενέδικτος προέτρεπε η διακονία προς το

Mελέτη του Ευαγγελίου της ημέρας

ΔΕΥΤΕΡΑ ΤΗΣ 5ης ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ 10 Φεβρουαρίου 2025                                   Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Αμήν Επικαλούμαι το Πνεύμα

Ιταλία: π. Mauricio Patriciello “Συκοφαντημένοι για χρόνια – τώρα κανείς δεν μπορεί να το αρνηθεί . Εδώ πεθαίνουμε”

ΙΤΑΛΙΑ: π. MAURIZIO PATRICIELLO  «ΣΥΚΟΦΑΝΤΗΜΕΝΟΙ ΓΙΑ ΧΡΟΝΙΑ – ΤΩΡΑ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΟ ΑΡΝΗΘΕΙ. ΕΔΩ ΠΕΘΑΙΝΟΥΜΕ!» Είχαμε παρουσιάσει τον εφημέριο του «Αγίου Αποστόλου Παύλου»