ΤΗΣ 13ης ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ
Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Αμήν
Επικαλούμαι το Πνεύμα Σου Κύριε, να με καθοδηγήσει και να με φωτίσει.
Ανάγνωσμα από το κατά Ματθαίο Άγιο Ευαγγέλιο (9,1-8)
Τον καιρό εκείνο, ο Ιησούς μπήκε στο πλοιάριο και πέρασε στην άλλη όχθη και έφθασε στην πόλη του. Τότε του έφεραν ένα παράλυτο, κατάκοιτο σε κρεβάτι. Και ο Ιησούς όταν είδε την πίστη τους, είπε στον παράλυτο: “Έχε θάρρος, παιδί μου. Σου συγχωρούνται οι αμαρτίες”.
Και τότε, κάποιοι Γραμματείς είπαν μέσα τους: “Αυτός βλαστημά”.
Κι ο Ιησούς, γνωρίζοντας τις σκέψεις τους, είπε: “Γιατί κάνετε πονηρές σκέψεις μέσα στις καρδιές σας; Τι, πράγματι, είναι ευκολότερο να πω: “Σου συγχωρούνται οι αμαρτίες” ή να πω: “σήκω και περπάτα”; Αλλά για να γνωρίστε ότι έχει εξουσία ο Υιός του ανθρώπου πάνω στη γη να συγχωρεί τις αμαρτίες” – λέει τότε στον παράλυτο: “Σήκω, πάρε το κρεβάτι σου και πήγαινε στο σπίτι σου”.
Κι αφού σηκώθηκε, έφυγε για το σπίτι του.
Αλλά τα πλήθη όταν είδαν, φοβήθηκαν και δόξασαν το Θεό, που έδωσε μια τέτοια εξουσία στους ανθρώπους.
Λόγος του Κυρίου
Στοχασμός
| Πρέπει να παραδεχτούμε πως ο Κύριος δεν σταματά να μας εκπλήσσει. Υπάρχει κάτι που μας διηγείται η σημερινή περικοπή του Ευαγγελίου, που εκπλήσσει, και κινδυνεύει να περάσει δε δεύτερη μοίρα. Η περικοπή μας διηγείται πως πριν μιλήσει ο Ιησούς «είδε» την πίστη εκείνων που του έφεραν τον παράλυτο, και μετά από αυτό ενεργεί, λέγοντας: «Σου συγχωρήθηκαν οι αμαρτίες σου». Σήμερα, αυτό που μας διηγείται το Ευαγγέλιο είναι η ιστορία ενός θαύματος, μιας διπλής θεραπείας. Πρωταγωνίστρια είναι εκείνη που δεν μπορούμε να δούμε, η οποία όμως στα μάτια του Θεού, παραμένει η πιο σημαντική, η πίστη. Από την άλλη, ποιος από εμάς, αν θα ήταν παράλυτος, πάνω σ ένα κρεβάτι, θα είχε σκεφτεί να ζητήσει «την συγχώρεση των αμαρτιών», ως πρώτο πράγμα, στο Θεό; Ποιος από εμάς, αν θα χρειαζόταν να παρουσιάσει έναν ασθενή στον Ιησού, που εγώ το ταυτίζω με την «προσευχή ικεσίας» που γίνεται για ένα φίλο, ή το γιο ή την κόρη, ή τη σύζυγο ή το σύζυγο, τον αδελφό ή την αδελφή, ή όποιον θέλετε εσείς, θα είχε ζητήσει ποτέ αυτό; Εμείς θα είχαμε ζητήσει ένα πράγμα, ένα μόνο: τη θεραπεία του σώματος. Και αυτό γιατί, και εγώ πρώτος πρέπει να το παραδεχτώ, έχουμε μια περιορισμένη οπτική των πραγμάτων. Όταν εμείς καταφέρνουμε να δούμε πολλά, κατορθώνουμε να δούμε πράγματα σε 180 μοίρες, αν και συνήθως δεν ξεπερνάμε τις 90 μοίρες. Ο Θεός όμως βλέπει 360 μοίρες. Δηλαδή ολοκληρωμένα. Εμείς βλέπουμε την επιφάνεια, ο Θεός το βάθος. Ιδού η διαφορά του τρόπου που ενεργεί Εκείνος, σε σχέση με αυτό που εμείς θα περιμέναμε. Να λοιπόν γιατί δε βλέπει τόσο την παράλυση του σώματος αυτού του «παιδιού», όσο εκείνη της ψυχής. Εκείνη επείγει πάντοτε να θεραπευτεί. Τι θα είχε γίνει σ΄ αυτόν τον αδελφό, το δώρο της φυσικής θεραπείας που θα λάβαινε, εάν ίσως μετά από την απόκτηση της θεραπείας, είχε χάσει την ψυχή του; Τι χρησιμεύει να ζήσουμε υγιείς μέχρι εκατό χρονών, και την αιωνιότητα μακριά από το Θεό; Πολλά ακούγονται γι’ αυτό το θέμα. Πολλά άτομα, και εγώ ο ίδιος πρώτος, μείναμε πικραμένοι και απογοητευμένοι, γιατί ίσως προσευχηθήκαμε με δύναμη για κάποιον, και δεν είδαμε το αποτέλεσμα που ελπίζαμε. Αυτό είναι πολύ σκληρό να το δεχτούμε. Ιδιαίτερα όταν μιλάμε για μικρά παιδιά. Αλλά δε μπορούμε να δούμε αυτό που βλέπει ο Θεός. Πρέπει να δείχνουμε εμπιστοσύνη σ’ Εκείνον. Να έχουμε πίστη σ’ Εκείνον, βέβαιοι πως από Εκείνον προέρχεται μόνο το καλό. Και πως καμία, λέω καμία, από τις προσευχές μας δεν αγνοείται. Αντιθέτως, όλες γίνονται δεκτές και χρησιμοποιούνται για το καλό του ατόμου για το οποίο προσευχόμαστε, ακόμη και αν αυτό το καλό δεν είναι αυτό το οποίο σκεπτόμαστε εμείς, όσο και αν αυτό είναι σκληρό για μας να το δεχτούμε. Ο Κύριος ας θεραπεύσει και εμάς, σήμερα. Έχουμε πολλές ασθένειες, παρόλο που δεν το συνειδητοποιούμε. Ας αναζητήσουμε την συγχώρεσή Του, και την ειρήνη της καρδιάς. Τα υπόλοιπα, αν χρειάζονται, θα μας τα δώσει επιπλέον. Στοχασμός: don Giuseppe Terranova |
Προσευχήσου…
Ο Λόγος Κύριε είναι ζωντανός και αληθινός και διερευνά τα βάθη της καρδιάς του ανθρώπου.
Και σήμερα, για ακόμη μια φορά, μελετώντας το Λόγο σου έζησα αυτή τη θαυμάσια αλήθεια.
Κύριε, παρότι μπορώ να κινούμαι, να περπατώ, ο Λόγος με βοήθησε να καταλάβω πως είμαι και εγώ σαν τον παράλυτο του Ευαγγελίου.
Παράλυτος όχι σωματικά, αλλά ηθικά, για κάθε φορά που δεν στρέφομαι προς το καλό.
Παράλυτος πνευματικά, για κάθε φορά που δεν στρέφω τα βήματα μου στο δικό σου δρόμο.
Παράλυτος ψυχικά, για κάθε φορά που οι φόβοι με κρατούν καθηλωμένο και δεν τολμώ να ανοιχτώ στο καινούργιο.
Παράλυτος από τον εγωισμό μου. που δεν με αφήνει να κάνω βήματα αγάπης προς τα αδέλφια μου.
Ποιος μπορεί Κύριε, να θεραπεύσει;
Ποιος εκτός από Εσένα;
Πες μου βαθιά μες στην καρδιά μου «Σήκω και περπάτα».
Διάταξέ με να βαδίζω με αποφασιστικότητα στη ζωή, με τα βήματα της πίστης της ελπίδας και της αγάπης.
Αμήν
πηγή: episkopisyrou.gr
πνρ
