ΓΕΝΕΣΙΟΝ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ
Είχε περάσει αρκετός καιρός από τότε που ο Θεός είχε υποσχεθεί στους αμαρτωλούς πρωτόπλαστους και προπάτορές μας τον ερχομό του Μεσσία. Για πολλά χρόνια ο εκλεκτός λαός σε ώρες ειρήνης και γαλήνης αλλά και σε ώρες πολέμου και σκλαβιάς διατηρούσε άσβεστη την ελπίδα της υπόσχεσης για την γέννηση μίας γυναίκας από τη γενεά του Δαβίδ η οποία επρόκειτο να γεννήσει ένα υιό το όνομα του οποίου θα ήταν Εμμανουήλ. Is 7, 14), που σημαίνει ο Θεός μαζί μας. Γενεά με γενεά, οι ευσεβείς Ισραηλίτες περίμεναν τη γέννηση της Μητέρας του Μεσσία, αυτής που επρόκειτο, όπως εξηγούσε ο Προφήτης Μιχέας, υπενθυμίζοντας την προφητεία του Προφήτη Ησαΐα. (Mιχ. 5, 2).
‘Όταν ο λαός του Ισραήλ επέστρεψε από τη εξορία στη Βαβυλώνα, η προσμονή του Μεσσία έγινε ακόμη πιο έντονη. Ένα μεγάλο κύμα συναισθηματισμού διέσχισε εκείνες τις χώρες τους άμεσους Μεσσιανικούς. Πολλές παλιές προφητείες φαινόταν να στοχεύουν προς αυτήν την κατεύθυνση: γυναίκες και άνδρες περίμεναν με αγωνία τον ερχομό του Αναμενόμενου και Ποθητού Μεσσία των Εθνών. Σε ένα εξ αυτών, τον γέροντα Συμεών, το Άγιο Πνεύμα είχε αποκαλύψει, πως δεν θα δει το θάνατο πριν τα μάτια του αντικρύσουν την πραγματοποίηση αυτής της θεϊκής υπόσχεσης. (Λουκ. 2, 26). Η Άννα, μία χήρα προχωρημένη στα χρόνια ικέτευε με δεήσεις και νηστείες για τη λύτρωση του Ισραήλ. Και οι δύο απόλαυσαν το εξαιρετικό προνόμιο να δουν και να κρατήσουν στα χέρια τους το Βρέφος Ιησούς, το Σωτήρα και Λυτρωτή του κόσμου. (Λουκ. 2, 25-38).
Ακόμη και στον ειδωλολατρικό κόσμο όπως αναφέρουν μερικές αφηγήσεις της Ρώμης – δεν έλειψαν τα σημάδια ότι κάτι πολύ σημαντικό πρόκειται να συμβεί. Η εξασφάλιση της διαρκούς ρωμαϊκής ειρήνης, που κάποια στιγμή έγινε παγκόσμια που εξασφάλισε ο Αυτοκράτορας Οκτάβιος μερικά χρόνια πριν την γέννηση του Κυρίου, ήταν θεωρήθηκε ο προάγγελος της γέννησης του αληθινού Άρχοντα της ειρήνης και του ερχομού του πάνω στη γη.
Τα χρόνια είχαν ωριμάσει και φαίνεται πως είχε φθάσει το πλήρωμα του χρόνου για της πραγματοποίησης της υπόσχεσης στους Πρωτόπλαστους.
Πριν γεννηθεί ο Μεσσίας και μέσα από τα προαιώνια σχέδια του Θεού επιλέχτηκε ετοιμάστηκε η γέννηση της Μητέρας του Μεσσία. Γεννήθηκε στη γη η Θυγατέρα του Θεού Πατέρα, η Νύμφη του Αγίου Πνεύματος και Μητέρα του Υιού. Η Αγία Παρθένος, η αξιοθαύμαστη Κυρία, το πλάσμα που πιο πολύ από όλα αγάπησε ο Θεός, συνελήφθηκε και γεννήθηκε από τους γονείς της Ιωακείμ και Άννα χωρίς να κληρονομήσει την προπατορική.
Όταν ήλθε το πλήρωμα του χρόνου, ο Θεός έστειλε τον Υιό του, που γεννήθηκε από γυναίκα, κάτω από το νόμο για να λυτρώσει όσους ήταν κάτω από το νόμο και να λάβουν την υιοθεσία των παιδιών ( Γαλ. 4, 4-5).
Στην Αγία Γραφή ακόμη και στα Ευαγγέλια υπάρχει με μία εντυπωσιακή σιγή για το σημαντικό αυτό και ανεπανάληπτο. Κανένας από τους συγγενείς δεν αντιλαμβάνεται το τι συνέβη ανάμεσά του με τη γέννηση της Μαριάμ από τη Ναζαρέτ. Μόνο οι άγγελοι του ουρανού φαίνεται πως γιόρταζαν το θαυμάσιο και ανεπανάληπτο αυτό γεγονός!
Με τη γέννηση της Παναγίας χάραξε η αυγή της σωτηρίας. Γεννιέται στη γη η νέα Εύα που θα συντρίψει την κεφαλή του πονηρού πνεύματος, όπως η αγάπη και ευσπλαχνία του Θεού είχε αναγγείλει στους αμαρτωλούς Πρωτόπλαστους.
Ένα απόκρυφο ευαγγέλιο του Δευτέρου αιώνα, γνωστό ως Πρωτευαγγέλιο του Ιακώβου, μας μετέφερε τα ονόματα των γονέων της Παναγίας τα οποία και η Εκκλησία κατέγραψε στο επίσημο Εορτολόγιό της. Τον 5ο αιώνα βρέθηκαν στην Ιερουσαλήμ τα ερείπια μια Βυζαντινής Βασιλικής που ήταν αφιερωμένη στην Αγία Άννα
Μέχρι τη γέννηση της Μαρίας η γη βρισκόταν στο σκοτάδι της αμαρτίας. Με τη γέννησή της χάραξε η αυγή της σωτηρίας. Αυτό το αναγνωρίζει η Εκκλησία γι’ αυτό και κατά τη γέννησή της προσεύχεται ως εξής: Με τη γέννηση σου, Αειπάρθενε Μητέρα του Θεού ,ανάγγειλες σε όλους τη χαρά: από σένα γεννήθηκε ο ήλιος της δικαιοσύνης, ο Χριστός ο Θεός μας.
Προς αυτήν σήμερα στρέφουμε του νου και την καρδιά μας και της ζητούμε να συνοδεύει την τοπική μας Εκκλησία και ιδιαίτερα αυτή την ενορία που από αιώνες την τιμά και την έχει προστάτιδα της. Αμήν.