«Ο Υιός του ανθρώπου είναι ο Κύριος του Σαββάτου» (Μαρκ 2, 23-28) Αυτό το επεισόδιο, που διαβάζουμε στο σημερινό Ευαγγελίου μας καταπλήσσει. Την ημέρα του Σαββάτου, οι μαθητές του Ιησού κόβουν κεφαλές από τα στάχυα και τρώνε. Αυτό προκαλεί σκάνδαλο σε ορισμένους Φαρισαίους που ζητούν την παρέμβαση του Ιησού, που πιστεύουν ότι αυτός είναι υπεύθυνος γι’ αυτό που συνέβη. Οι Φαρισαίοι δεν ενδιαφέρονται για το, αν αυτό έγινε, είναι κλοπή, αλλά μάλλον για μη συμμόρφωση με το μωσαϊκό νόμο του Σαββάτου. Ο Ιησούς απαντά υπενθυμίζοντας ένα παρόμοιο επεισόδιο που αναφέρθηκε στο πρώτο βιβλίο του Σαμουήλ της Παλαιάς Διαθήκης, στο οποίο ήταν πρωταγωνιστής ο βασιλιάς Δαβίδ. Στην τελική του δήλωση, όμως, βρίσκουμε το φως που φωτίζει το επεισόδιο. Ο Ιησούς διακηρύσσεται ο ίδιος ως υιός του ανθρώπου και κύριος του Σαββάτου και έτσι αποδεικνύει τη θεϊκή του φύση. Η αναφορά στο πρόσωπό του αποφεύγει μια διπλή ανάγνωση του επεισοδίου σύμφωνα με δύο αντίθετες ηθικές θεωρίες, η λανθασμένη των Φαρισαίων και η σωστή του Ιησού. Με τον τρόπο αυτό από τη μια πλευρά, αποφεύγει την εντύπωση που ισχυρίζονται όλοι ότι μπορούν να δικαιολογήσουν αυτοβούλως οποιαδήποτε παραβίαση των ίδιων των νόμων, που θεωρούνται καταπίεση της ανθρώπινης ελευθερίας. Από την άλλη, ο Ιησούς επίσης αποφεύγει αυτή την τυφλή τυπικότητα που πνίγει κάθε ανάγκη του ανθρώπου. Στον Ιησού ανακαλύπτουμε στην πραγματικότητα το μόνο αληθινό αγαθό, διότι είναι η οδός, η αλήθεια και η ζωή, που μας δείχνει τον τρόπο να φτάσουμε σε αυτό το αγαθό της σωστής ελευθερίας. Ο νόμος του Ιησού, είναι ο νόμος της αγάπης, είναι θεϊκός κανόνας, γραμμένος στην καρδιά του ανθρώπου, επειδή είναι για το αληθινό καλό του ανθρώπου. Η ανάγνωση αυτού του περιστατικού μας προτρέπει, λοιπόν, να διαβάσουμε στις καρδιές μας, ώστε αυτός ο νόμος της αγάπης να λάμπει μέσα μας. +Ν