Υπέφερα ή αγάπησα;
Ο Θωμάς, ακόμη μικρός, όταν έβλεπε τον εσταυρωμένο κρεμασμένο στον τοίχο, φώναζε κοιτώντας τον μπαμπά: «Γιατί ο Ιησούς υπέφερε τόσο πολύ
Τώρα όμως που μεγάλωσε, σε ανάστημα αλλά προπάντων σε πίστη, με μάτια γεμάτα ευγνωμοσύνη και θαυμασμό απευθύνεται στον Ιησού και του λέει: «Πόσο πολύ με αγάπησες… πόσο πολύ με αγαπάς!!!!».
Αυτό συνέβη και στο μικρό Ανδρέα. Ζήτησε στη μητέρα του να του διηγηθεί τη γέννησή του. Μόλις πληροφορήθηκε τους πόνους που την συνόδεψαν την αγκάλιασε και τις είπε: «Μαμά τώρα ξέρω όσο μ’ αγαπάς».
Ο Ιησούς τρεις φορές απεύθυνε στον Πέτρο την ερώτηση: «Με αγαπάς;» Κάθε φορά, πριν απαντήσει, αναπολούσε το οδυνηρό περασμένο φταίξιμο του και αξιολογούσε τον πόνο-αγάπη του Ιησού για την υπεράφθονη συγνώμη που δέχτηκε. Αρπαγμένος από την άπειρη αγάπη, με ένα εντυπωσιακό κουράγιο τολμούσε να απαντήσει: «Εσύ γνωρίζεις τα πάντα, εσύ γνωρίζεις ότι σε αγαπώ». Φαίνεται να υπογράμμιζε «χάρη στο συγχωρημένο παρελθόν, τώρα εγώ δεν μπορώ να μη σε αγαπώ».
Απαχθέντες και εμείς από τόση αγάπη Χριστού, οφείλουμε ένα μεγάλο «ευχαριστώ».