Β’  ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣΚΥΚΛΟΣ Γ

«Κανένας δεν φτάνει στην αιώνια ζωή αν δεν ακολουθεί τον Χριστό, κουβαλώντας ο καθένας το σταυρό της γήινης ζωής του». Δοκιμασίες, βάσανα και δυσκολίες  είναι επομένως μεταβατικά στάδια» προς μια «μεγαλύτερη δόξα» την οποία αντιπροσωπεύει «το φωτεινό πρόσωπο του Χριστού» που η Μεταμόρφωση μας δείχνει κατά τη δεύτερη Κυριακή της Σαρακοστής που ήδη «προαναγγέλλει» το Πάσχα.

Για την πορεία που ακολουθούμε προς την επίσημη εορτή του Πάσχα, κορυφή του λειτουργικού έτους και μοναδική έννοια κάθε επιλογής για τους χριστιανούς  καλόν είναι να επικεντρώσουμε την προσοχή μας  στην έννοια της σκηνής που μας διδάσκει σήμερα το Ευαγγέλιο του Λουκά: Ο Ιησούς ο οποίος πήρε μαζί του τον Πέτρο, τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη τον αδελφό του, «τους οδήγησε παράμερα, σε ένα ψηλό βουνό. Και μεταμορφώθηκε μπροστά τους». Μεγάλη ήταν η έκπληξή τους μπροστά σε ένα πρόσωπο που δεν έμοιαζε πλέον με ανθρώπου. Ειδικά ο Πέτρος, επιθυμούσε αυτή η στιγμή χάριτος να μη τελειώσει ποτέ, αλλά ούτε ο ίδιος ούτε οι υπόλοιποι μαθητές ήταν έτοιμοι να δεχθούν το Πάσχα του πόνου, του θανάτου και της ανάστασης που πλησίαζε.

Ο Ιησούς ξέρει ότι εκείνοι δεν θα αποδεχτούν αυτή την πραγματικότητα – την πραγματικότητα δηλαδή του σταυρού, την πραγματικότητα του θανάτου του Ιησού – γι’ αυτό θέλει να τους προετοιμάσει για να αντέξουν το σκάνδαλο του πάθους και του θανάτου του σταυρού, ώστε να γνωρίζουν ότι αυτή είναι η οδός μέσα από την οποία ο ουράνιος Πατέρας θα δοξάσει τον Υιό του, με την ανάστασή του από τους νεκρούς. Αυτή θα είναι επίσης και η οδός για τους μαθητές: κανένας δεν θα φτάσει στην αιώνια ζωή παρά μόνο ακολουθώντας τον Ιησού, ο καθένας κουβαλώντας τον σταυρό του κατά τη γήινη ζωή του. Ο καθένας μας έχει το δικό του σταυρό. Ο Κύριος σήμερα με τη μεταμόρφωσή του μάς δείχνει το τέλος αυτής της διαδρομής που είναι η Ανάσταση όχι μόνο η δική του αλλά και η δική μας αν φέρουμε μαζί του  τον δικό μας σταυρό.

Πρώτα απ’ όλα είναι η Μεταμόρφωση του Κυρίου μάς δείχνει την  «προοπτική του χριστιανικού πόνου», που είναι ένα «αναγκαίο αλλά μεταβατικό στάδιο για να φθάσουμε κι εμείς στη δική μας μεταμόρφωση.

Παρουσιάζοντας με αυτόν τον τρόπο τη δόξα του, ο Ιησούς μας διαβεβαιώνει ότι ο σταυρός, οι δοκιμασίες, και όλα τα προβλήματά μας  βρίσκουν τη λύση τους και τη νίκη τους στο Πάσχα.

Αυτή τη Σαρακοστή, πρέπει κι εμείς να ανεβούμε στο όρος μαζί με τον Ιησού: αλλά με ποιο τρόπο; Με την προσευχή. Ανεβαίνουμε στο βουνό με προσευχή. Σιωπηλή προσευχή, προσευχή μέσα από την καρδιά μας, προσευχή. Πάντα αναζητώντας τον Κύριο. Ας παραμένουμε κάποιες στιγμές να αναλογιστούμε, καθημερινά για λίγο, ας στρέψουμε  τα μάτια μας έστω και για λίγο στο μεταμορφωμένο πρόσωπο του Ιησού, και ας επιτρέψουμε στο φως του να μας διαπερνά και να μας ακτινοβολεί κατά τη διάρκεια της ζωής μας.

Η Μεταμόρφωση του ανθρώπινου σε θείο, συμβαίνει κατά τη στιγμή της συνένωσης μεταξύ Ιησού και Πατέρα. Ο απόστολος Λουκάς επιμένει στο γεγονός ότι ο Ιησούς προσευχόταν: «είχε προσκολληθεί με όλο του το με την προσευχή στο θέλημα του Πατέρα για σωτηρία. Μια σωτηρία όμως που περιελάμβανε τον σταυρό», χωρίς σταυρό δεν υπάρχει δόξα για τον άνθρωπο. Αυτό είναι το μήνυμα που ο Κύριος μας στέλνει με τη μεταμόρφωσή του.

Ας συνεχίζουμε με χαρά την σαρακοστιανή διαδρομή μας. Ας δώσουμε χώρο στην προσευχή και στο Λόγο του Θεού που οι Ιεροτελεστίες  αυτών των ημερών μας προσφέρουν. Είθε η Παρθένος Μαρία την οποία επικαλούμαστε τελώντας κάθε Παρασκευή το ΣΤΕΚΕΙ ΜΑΝΑ να μας διδάξει ώστε να παραμένουμε με τον Ιησού ακόμη και όταν δεν τον καταλαβαίνουμε και δεν τον κατανοούμε. Διότι μόνο παραμένοντας μαζί με Εκείνον θαδούμε τη δόξα του και εμείς οι ίδιοι θα δοξαστούμε. Αμήν

+Ν