ΤΡΙΤΗ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ ΚΥΚΛΟΣ Γ
Τα τρία αναγνώσματα της σημερινής τρίτης Κυριακής από το Πάσχα επικεντρώνουν την προσοχή μας στο πρόσωπο του Αναστημένου Χριστού.
Στο πρώτο ανάγνωσμα θαυμάσαμε το θάρρος με το οποίο οι απόστολοι έδιναν τη μαρτυρία τους για τον αναστημένο Χριστό, μας εντυπωσίασε αυτό που σημειώνει ο συγγραφέας του Βιβλίου των Πράξεων των Αποστόλων, ευαγγελιστής Λουκάς, για τους Αποστόλους: «εκείνοι τότε χαίροντας απομακρύνθηκαν από το Συνέδριο, γιατί καταξιώθηκαν να ατιμαστούν υπέρ του ονόματος του Χριστού».
Το Βιβλίο της αποκάλυψης, από το οποίο ήταν το δεύτερο σημερινό ανάγνωσμα, μας κάλεσε να συμμετέχουμε με τη σημερινή μας ευχαριστιακή σύναξη στην ουράνια δοξολογία για τον Αμνό του Θεού που θυσιάστηκε αλλά και δοξάστηκε περνώντας από την ταπείνωση.
Στην περικοπή του Ευαγγελίου ο ευαγγελιστής Ιωάννης μας περιγράφει τον τρόπο με τον οποίο ο Αναστημένος Χριστός φανερώθηκε για τρίτη φορά στους Αποστόλους του.
Μερικές μέρες μετά την ανάσταση του Χριστού, ο Απόστολος Πέτρος αποφασίζει να πάει να ψαρέψει και ενημερώνει τους άλλους Αποστόλους και εκείνοι αποφασίζουν να τον ακολουθήσουν. Ήταν όλοι τους άνθρωποι πεπειραμένοι στο ψάρεμα, ήταν εξ άλλου το επάγγελμά τους, πριν γνωρίσουν και ακολουθήσουν τον Ιησού. Όμως πέρασαν μια ολόκληρη νύκτα και όπως σημειώνει ο Ευαγγελιστής: «εκείνη τη νύκτα δεν έπιασαν τίποτα» (Ιωάν.21,3), και συμπληρώνει χαρακτηριστικά: «δεν είχαν τίποτε να φάνε.
Την αυγή παρουσιάζεται στο γιαλό κάποιος άγνωστος που τους λέει: «Ρίξτε τα δίκτυα σας στα δεξιά του πλοιαρίου και θα βρείτε» (Gv21,6), και εκείνοι υπακούνε και το αποτέλεσμα ήταν εντυπωσιακό: «έριξαν τότε τα δίκτυα και δεν μπορούσαν πια να τα τραβήξουν απ’ το πλήθος των ψαριών» (Ιωάν. 21,6). Τότε η ευαίσθητη ματιά του μαθητή της αγάπης, του μαθητή που αγαπούσε ο Ιησούς, ανακαλύπτει στο πρόσωπο του άγνωστου επισκέπτη, τον Αναστημένο Χριστό. Γιατί εκείνος που αγαπιέται βλέπει πρώτος και το μάτι της αγάπης βλέπει πάντα καλύτερα και πιο καθαρά.
Η αγάπη βοηθά τον Ιωάννη να ανακαλύψει τον Αναστημένο Χριστό κοντά του, ακόμη και στο χώρο και στη ώρα της δουλειάς του. Πριν συμβεί όμως αυτό προηγείται μια άκαρπη προσπάθεια, η παρουσία κάποιου που δεν αναγνωρίζεται αμέσως, υπάρχουν κάποιες ενδείξεις για το ποιος είναι, αλλά δεν είναι αποδείξεις, όμως οι Απόστολοι εμπιστεύονται το λόγο του, και το αποτέλεσμα είναι εντυπωσιακό.
Παρόμοιες στιγμές υπάρχουν και στη δική μας τη ζωή. Και στη δική μας ζωή δεν λείπουν, οι αποτυχίες, οι άκαρπες προσπάθειες, τα άδεια δίκτυα. Υπάρχουν όμως και στιγμές που εμπιστευόμαστε την εντολή του Κυρίου και τότε τα αποτελέσματα είναι διαφορετικά είναι εντυπωσιακά. Έρχεται τότε και σε μας η στιγμή που μαζί με τον Ιωάννη αναφωνούμε: «Είναι ο Κύριος! Και αυτή την παρουσία θέλουμε να την κάνουμε μόνιμη γι’ αυτό και συμπληρώνουμε το δικό μας: «Μείνε μαζί μας Κύριε». Γιατί Εκείνος είναι που οδηγεί το πλοιάριο της Εκκλησίας, Εκείνος μας διατάζει «να ρίξουμε στα βαθιά τα δίκτυα μας», είναι ο Κύριος που μας καλεί στον αιγιαλό για να φάμε μαζί του, που μας καλεί να βαδίσουμε μαζί του, να ζήσουμε μαζί του το πάθος του και τις ώρες της ταπείνωσης του για να φθάσουμε στη δόξα του.
Το πάθος και η ταπείνωση βιώνεται ιδιαίτερα στις άκαρπες νύκτες, στις ώρες της αποτυχίας, στις ώρες του έντονου προβληματισμού, της ενδεχόμενης απογοήτευσης, της κόπωσης, αυτές όμως οι ώρες οι δύσκολες ώρες προετοιμάζουν τον ερχομό του αναστημένου Χριστού, είναι στιγμές , που μας ενώνουν με τον πάσχοντα Χριστό για να μας οδηγήσουν μαζί του στη δόξα.
Δεν πρέπει λοιπόν να απογοητευόμαστε, οφείλουμε να συνεχίζουμε την αποστολή μας ανεξάρτητα από τα αποτελέσματα γιατί είναι βέβαιο πως θα έρθει και η αυγή, που θα παρουσιαστεί ή μάλλον θα δούμε και θα αναγνωρίσουμε τον Κύριο, και τότε θα έρθει και το αναμενόμενο αποτέλεσμα. Ο Χριστός μας περιμένει πάντα στο αιγιαλό για να μιλήσει μαζί μας, και να μας ενισχύσει με την τροφή που ο ίδιος μας έχει ετοιμάσει. Είναι η ίδια τροφή που ετοίμασε για μας και σήμερα με το λόγο του, το σώμα και το αίμα του. Είμαστε ευτυχείς που καθόμαστε μαζί του γύρω από το Κυριακάτικο τραπέζι Του.
Αυτό μας βοηθά να ανακαλύπτουμε τη σχέση που υπάρχει ανάμεσα σε μας και τον Ιησού και ανάμεσα στον κάθε ένα από μας. Μας βοηθά να νιώσουμε πως είμαστε μια κοινότητα πίστης, η Εκκλησία του Χριστού. Να συνειδητοποιήσουμε το συγκεκριμένο ρόλο και ευθύνη που έχουμε μέσα σ’ αυτήν την κοινότητα πίστης και όλοι μαζί να ρίχνουμε τα δίκτυα, με εντολή του Κυρίου, συνεχίζοντας την αποστολή που Εκείνος μας ανάθεσε.
Οι νύχτες οι άκαρπες δεν θα λείψουν, οι στιγμές της αποτυχίας είναι αναπόφευκτες, όμως μας εξαγνίζουν, και μας κάνουν να βλέπουμε πιο καθαρά την αδυναμία μας και να αναζητούμε την παντοδυναμία του Κυρίου. Εάν ο μαθητής του Χριστού εμπιστεύεται στις δυνάμεις του, τότε η αποτυχία είναι δεδομένη, αν όμως στηρίζεται στην εντολή του Κυρίου, τότε ακολουθούν οι καρποί, τα αποτελέσματα, το θαυματουργικό ψάρεμα των ανθρώπων. Αμήν.
+Ν
